Νεράιδες στα Λιβάδια Σητείας Κρήτης.

Neraides. Folktales and Myths of Sitia Crete.

Αφροδίτης πλους από Σητείας Παραλία στην Πάφο.

Ιδαίοι Δάκτυλοι προστάτες Δία, από Τρωάδα σε Σητείας Παραλία,

Ευρώπη και Μίνως,Βασιλιάς λαού νήσων και ακτών Τηθύος.

Europe and her son Minos, king of Tethys islands and coasts people.

Λιβάδια Σητείας Οκτώβριος 2024.

Metr. Μητρόπουλος Θ. Στυλιανός. Metropoulos Th. Stylianos (MTS),

Η Ιστοσελίδα αυτή είναι Ελεύθερης πρόσβασης σε όλους τους ενδιαφερόμενους.

Άνθος -Αυτοφυής Κάππαρις Αγκαθωτή -Capparis spinosa (@)

ΙΡΙΣ
ΙΡΙΣ

2024-09-16 ‏‎18:57:00 Δε, Ανατολή Λήψη Πανοραμική από Παπούρα, Λιβάδια Σητείας (@)

Ουράνιο Τόξο από χρωματική ανάλυση του διερχόμενου φωτός του ήλιου μέσα από "ψιχάλες" (@).

Ίρις, διπλή "συνδέει" το Πέλαγος της Ανατολικής Τηθύος Θάλασσας με τα Λιβάδια Σητείας.

Η Ίρις, αναδύθηκε πρώτη από το Χάος και ακολούθησαν ο Έρως (ερμαφρόδιτος) και ο Φάνης που

Φαν-Έρωσ-αν Γαία, Ουρανό, Πόντο και Τάρταρο, πρόγονους θεών, γιγάντων και ανθρώπων. 

ΤΗΘΥΣ

ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΟΥΡΑΝΙΑ

ΖΕΥΣ -ΕΥΡΩΠΗ

ΜΙΝΩΣ ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΗΘΥΟΣ

   Κνωσσός (Ιδαία). Θρόνος μετακλυσμιαίων διαδόχων Μίνωα, Βασιλέων Λαού Τηθύος [w] .

ΜΕΡΟΣ Ι.

Παραμύθι με Νεράιδες στα  Λιβάδια  Σητείας Κρήτης.

α. Λιβάδια Σητείας Κρήτης.

Τον Ιούνιο του 1967, επισκέφτηκα για πρώτη φορά την Κρήτη. Κατά την παραμονή μου στο νησί, είχα την τύχη να δω από κοντά και να θαυμάσω πολλά από τα αξιοθέατα που γνώριζα από διηγήσεις και διαβάσματα. Από τότε ήλθα πολλές φορές στην Κρήτη, και πάντα είχα κάτι καινούργιο να δω και να θαυμάσω. Με εντυπωσίαζε ο φυσικός πλούτος του νησιού αλλά και η ολοζώντανη μακραίωνη ιστορία στους αναρίθμητους αρχαιολογικούς και ιστορικούς χώρους.

Το 1986 ήλθα με την οικογένειά μου στην Σητεία και υπηρετήσαμε με την σύζυγό μου ως ιατροί ΕΣΎ στο Νοσοκομείο Σητείας μέχρι την συνταξιοδότησή μας. Αποφασισμένοι εξαρχής να εγκατασταθούμε μόνιμα σε αυτόν τον ήσυχο, όμορφο και ιστορικό τόπο, αγοράσαμε αγρό στην περιοχή Λιβάδια, στα όρια της πόλεως της Σητείας. Επισκεπτόμουνα συχνά τον αγρό μου και μελετούσα την γύρω περιοχή και την πιο καλύτερη θέση για την οικοδόμηση του σπιτιού μας.

Σε μια από τις επισκέψεις μου στον αγρό, το 1989, νωρίς το πρωί, βρισκόμουν στο χωράφι στα Λιβάδια Σητείας, όταν με πλησίασε ένας γέρος που μου έπιασε την κουβέντα. 

Ο γέρος μεταξύ άλλων μου ανέφερε ότι στο χωράφι μου, λέγαν οι παλαιοί, ότι έβγαιναν τις νύχτες, Νεράιδες. 

Προϊόν φαντασίας μόνο;


β. Η κουβέντα με τον γέρο στα Λιβάδια Σητείας.

Ο γέρος παραξενεμένος που είδε πρωί-πρωί, στο χωράφι στα Λιβάδια Σητείας, ένα άγνωστο του,  κοντοστάθηκε και με χαιρέτησε με το χαρακτηριστικό γλωσσικό ιδίωμα της περιοχής,

"Ώρα καλή".

και ενώ ανταπέδιδα τον χαιρετισμό, αυτός συνέχιζε,

"Ποιος είσαι του λόγου σου;

Δεν σε έχω ξαναθωρόντας επαέ στον τόπο μας".

Του αποκρίθηκα ότι πρόσφατα αγόρασα αυτό το χωράφι.

Τότε μονολογώντας φωναχτά είπε:

" Ε, κακορίζικε γέρο και που να γάτεχες πως ετούτονα το χωράφι απου ήτονε το καλύτερο σου, η καλύτερη απλώστρα σε ούλη την περιοχή, πως ήθελα πουληθεί σε ξένους. Άνε το γάτεχες, στην τρέλα ήθελε να σε βγάλει"

Τον κοίταξα απορημένος για τον παράξενο μονόλογό του και αυτός συνεχίζοντας μου είπε:

"Ήντα με ξανοίγεις, ετσα ΄ναι που το λέω. 

Το χωράφι ετούτονέ απού ΄χεις αγορασμένο έχει μεγάλη ιστορία, μόνο αν δε βιάζεσαι κάτσε να σου τηνε πω …"

και συνέχισε,

"Λοιπόν αυτός απού είχε πρώτα το χωράφι ετούτονά, το ΄χε αγορασμένο στην ανταλλαγή από τουρκοκρητικό και θάριενε πως κανείς κληρονόμος δεν θελα σκεφτεί να το πουλήσει και μάλιστα σε ξένους.

"Ήτονε απλώστρα για τη σταφίδα, η καλύτερη απλώστρα σε ούλη την περιοχή και πιστεύανε, λέει, πως τούφερνε τύχη"

γ. Οι Νεράιδες.

και συνέχισε

" Οι πλια παλιοί ελέγανε πως επαέ τα πολύ παλιά χρόνια ήτονε λέει μια σπηλιά κι από ξω από ΄τη σπηλιά είχε μεγάλον πλάτανο και λιμνούλα με μια πηγή που την ελέγανε πηγή τση Ζωής.

" Ελέγανε και μιαν ιστορία σαν το παραμύθι πως σε κεινηνά την σπηλιά, νεράιδες τση πηγής, αναθρέψανε ένα πριγκιπόπουλο, κρυφά από τον πατέρα του, επειδή αυτός εφοβούντονε πως οντε θελα μεγαλώσει το κοπέλι θα του πάρει το Βασίλειό του.

" Στην πηγή, λέει αυτή με την λιμνούλα και τα πολλά νερά και τσι πλατάνους, ηρχούντανε πολλά ζωντανά να δροσιστούνε. Ελέγανε λοιπόν πως οι νεράιδες τση πηγής αναθρέψανε το κοπέλι με το γάλα μιας αίγας. Το ταϊζανε και μέλι που είχανε μπόλικο γιατί εκειά είχε στέσει το Βασίλειο τζη μια Βασίλισσα Μέλισσα.

" Όντεν εμεγάλωσε λέει το κοπέλι εζήτηξε να πάει να συναντήσει τον Ήλιο. Έτσα μιαν ημέρα εξεκίνησε κολυμπώντας όθεν την ανατολή για να συναντήσει τον Ήλιο την ώρα που προβέρνει στον ορίζοντα.

" Κι έφταξε, λέει σε ένα τόπο απού συνάντησε μια πεντάμορφη κοπελιά που εθάριενε πως είναι η κόρη του Ήλιου και την ερωτεύτηκε. Την εξεγέλασε, λέει και με τρόπο, την άρπαξε και την έφερε κολυμπώντας επαέ. Διψασμένη και πεινασμένη από το ταξίδι η κοπελιά που ήτανε, λέει, πριγκίπισσα στην χώρα τζη, ήπιε νερό από την "Πηγή τση Ζωής", ήπιε γάλα από την αίγα που άρμεξαν οι νεράιδες και έφαε μέλι από το Βασίλειο της Μέλισσας. Είχαν να πουν πως από κεινονά τον πρίγκηπα που αναθράφηκε επαέ και την πεντάμορφη πριγκίπισσα απού έφερε από την Ανατολή εγεννήθηκε ο Μίνως, ο Βασιλιάς τση Κρήτης".

και συνέχισε χωρίς διακοπή,

"Το παραμύθι ετούτονα, το πρωτοάκουσα από την γιαγιά μου, όντεν ήμουνε μικιό κοπέλι.

"Η γιαγιά μου, έλεγε ότι οι πεντάμορφες νεράιδες εφυλάγανε λέει, αυτή την πηγή τση Ζωής με τραγούδια και χορούς, και όποιον άντρα επέρνα από επαέ την νύχτα τον αναγκάζανε να χορεύει μαζί τους ίσαμε να ποθάνει. Γιαυτό δεν εξουθαρρεύουντανε κανείς να περάσει νύχτα από επαέ και ετσά η πηγή τση Ζωής ήτανε πάντα αμαγάριστη, με γάργαρο τρεχούμενο νερό που πότιζε τα πλατάνια και εδρόσιζε ζώα και ανθρώπους από την ανατολή μέχρι την δύση του ήλιου".

             [Χ] 

Νεράιδες χορεύουν με πανσέληνο, γύρω από φωτιά [P].


Μετά δυσκολίας κρατήθηκα, για να μην γελάσω και προσβάλω τον γέροντα, τόλμησα όμως και του είπα:

Έχω ακούσει πολλά παραμύθια με νεράιδες και ξωτικά σε πηγές, παρόμοια με αυτό που μου είπες, αλλά δεν βλέπω εδώ, κάποια πηγή.

Ο Γέρος τότε μου απάντησε:

"Ήτονε πηγή με λιμνούλα, που δροσίζονταν οι νεράιδες. Γύρω από την πηγή με την λιμνούλα είχε μεγάλους πλατάνους, μυρσίνες, δάφνες, βάτους και άλλους  θάμνους και λουλούδια, τόσο πυκνούς, απού δεν εμπόριε εύκολα να περάσει άνθρωπος, σε κεινονά τον νεραϊδότοπο.

"Εστέρεψε όμως με τον καιρό η πηγή, εξεραθήκανε τα πλατάνια και τάλλα δέντρα και οι νεράιδες μισέψανε κιαυτές και ο τόπος έμενε έρημος με κάμποσους θάμνους.

"Κάποιοι μετά ανοίξανε επαέ κοντά, πηγάδι, που κιαυτό με το καιρό εστέρεψε και το μπαζώσανε.

"Φαίνονται τα ίχνη του πηγαδιού ακόμα.

"Να επαέ", 

και μου έδειξε εκεί που σήμερα είναι η αυλή του νηπιαγωγείου.

Ο γέρος εξακολούθησε να μου λέει και άλλα για την περιοχή για αρκετή ώρα, με χαιρέτησε χαρούμενος που τον άκουγα με μεγάλο ενδιαφέρον για όσα μου διηγήθηκε και έφυγε. 

Από τότε δεν τον ξαναείδα και τότε όλα όσα μου είπε για τα ξωτικά στο χωράφι μου, τα θεώρησα φανταστικές ιστορίες για να περνά η ώρα των παλαιών. 

Αργότερα, οι πολλές ομοιότητες των παραμυθιών του γέρου με μύθους της αρχαίας Ελληνικής Μυθολογίας, έγιναν αφορμή αυτής της ανάρτησης στο Διαδίκτυο, με προσθήκες σχετικών φωτογραφιών, πληροφοριών,  φημών, στοχασμών και άλλων.

ΜΕΡΟΣ ΙΙ.

Σητεία

δ. Σητεία Χθες και Σήμερα (2024).

1618 CITA DI SETTIA, Cretae Regnum, Francesco Basilicata, Ηράκλειο, Εκδόσεις Μικρός Ναυτίλος 

– Βικελαία Δημοτική Βιβλιοθήκη –LUCC Κρήτη, Κρήτη 1994.

Στο Χάρτη διακρίνουμε δεκατρία ενετικά ιστιοφόρα και τον προσανατολισμό,

Εντοπίζεται η Παραλία (spiagia), ο Ίδας Ποταμός (Potamus) και το  ακρωτήριο (Ponta de Babachia), 

και ανθρώπινες παρεμβάσεις, σπίτια, κάστρο  με Καζάρμα (Castelo), προβλήτα (molo), η Snt Maria.


1902 Σητεία, άποψη από την παπούρα στα Λιβάδια Σητείας. Στην πλαγιά της παπούρας, θυμάρια και θάμνοι. 

Ακολουθεί κάμπος χωρίς σπίτια και δέντρα και η προσανατολισμένη προς την ανατολή πλαγιά της Σητείας.

Διακρίνονται, το Λιμάνι, η Καζάρμα, η Αγία Αικατερίνη, το Επαρχείο και μικρά κτίσματα της Σητείας. [Δ]


[χ] 

1950 Άποψη Σητείας από την παπούρα, στην είσοδο της Σητείας από Πισκοκέφαλο.

[χ]

1915. Σητεία, Πανοραμική άποψη από την παπούρα στα Λιβάδια Σητείας. 

Στην πλαγιά της παπούρας διακρίνουμε μικρά κτίσματα και μάντρες. 

Στον κάμπο μεταξύ παπούρας και Σητείας διακρίνουμε λίγα δέντρα, ένα δρόμο και ελάχιστα παραλιακά κτίσματα.


2024-08-24. Σητεία Πανοραμική άποψη από την παπούρα στα Λιβάδια Σητείας (@).

Στην Σητεία διακρίνουμε πυκνοδομημένα κτίρια χωρίς να ξεχωρίζουν τα ιστορικά κτίσματα.

Στην πλαγιά της Παπούρας και τον κάμπο Σητείας, "ἀτάκτως ἐρριμμένα" κτίσματα και δέντρα αντί για θυμάρια και θάμνους.

ε. Πανοραμική θέα

Σητεία, Λιβάδια, Παραλία, Πέλαγος Τηθύος, Πετράς, "Δικταίο Ιδαίας Οροσειράς"

2009 Πανοραμική θέα από την Παπούρα στα Λιβάδια Σητείας πάνω από τον Νεραϊδότοπο (@).

1950 Αμμώδης Παραλία Σητείας [Δ].

Λίγα αρμυρίκια και θάμνοι πριν από την καταστροφή από την βάρβαρη διάνοιξη παραλιακού δρόμου.

 "ΙΔΗΣ Νύμφης", Άντρο, Πηγή Ζωής και Ποταμός.

1992 Σητεία από ψηλά  Μετά από την βάναυση διάνοιξη του παραλιακού δρόμου προς Παλαίκαστρο και Ζάκρο.

Το κυανό Βέλος δείχνει τον νεραϊδότοπο  και δρόμο στα χνάρια  πανάρχαιου ποταμού της Νύμφης Ίδης,  που εκβάλει στην παραλία Σητείας (Παραλία της Αφροδίτης) όπου το πέλαγος της Θάλασσας Τηθύος (Μεσογείου ή Άσπρης Θάλασσας).

Αντιληπτή η βάναυση προσβολή αφενός της Μοναδικής Παραδείσιας Αμμώδους παραλίας, τόπου γέννησης της θεάς Αφροδίτης και δρώμενων Παραμυθιών και Μύθων και αφετέρου καταστροφής του οικοσυστήματος στα Λιβάδια Σητείας.

 Ποταμός (potamus) "Ίδης", εκβολή στο Πέλαγος Τηθύος.

Ποταμός Νύμφης Ίδης (Ίδα), Εκβολή στο Πέλαγος Τηθύος. 

Ο πανάρχαιος θηλυκός Ποταμός της Νύμφης Ίδης, σήμερα παρόλο ότι τον αναγκάζουμε  σε πορεία μέσα σε υπόγειες σκοτεινές στενές διαδρομές, κατορθώνει να εξέλθει από το περιορισμένο στόμιο που είχαμε την "καλοσύνη" να του παραχωρήσουμε, στην πανέμορφη  ηλιόλουστη αμμουδερή παραλία της Σητείας, και να συγκεντρώσει τα νερά του σε λιμνούλα πριν χυθεί και γλυκάνει το αλμυρό πέλαγος όπου αναδύθηκε η  Αφροδίτη(@).

"Ίδης" ποταμός, στα Χνάρια της οδού Αγίου Ιωάννη

Παπούρα, Νεραϊδότοπος, Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος και η Πηγή Νύμφης Ίδης στον νεραϊδότοπο,

Ίδης, αρχαίος θηλυκός ποταμός με εκβολή στην παραλία Αφροδίτης της Σητείας (GE).

ΜΕΡΟΣ ΙΙΙ.

Νεραϊδότοπος Νύμφης Ίδης.

                      Νεραϊδότοπος (Google Earth 2024)

1989-03-01 Αριστερά (Δυτικά) του δρόμου, ο χέρσος επικλινής αγρός μου στην πλαγιά της παπούρας (λόφου) στα Λιβάδια Σητείας που οριοθετείται με ξερολιθιά και Δεξιά (Ανατολικά) τα κυπαρίσσια που οριοθετούν αγρό, χώρο του Νηπιαγωγείου Σητείας.

2024-09 -08 Αριστερά ο επικλινής αγρός με το πλατάνι της τρίτης χιλιετίας.

Το πλατάνι φυτεύτηκε την 1η Ιανουαρίου 2000μΧ.,εις ανάμνηση της πηγής Ζωής και Νεραϊδότοπου.

όπου ανατράφηκε ο Ζευς και γεννήθηκε από την Ευρώπη, ο Μίνως Βασιλιάς λαού Τηθύος.

Δεξιά τα κυπαρίσσια και μάντρα ορίζουν τα όρια 1ης αυλής του Νηπιαγωγείου Σητείας. (@)

Οδός Αγίου Ιωάννου Προδρόμου.

Η οδός Αγίου Ιωάννου Πρόδρομου στα Λιβάδια Σητείας, στα χνάρια ρου πανάρχαιου ποταμού της Νύμφης Ίδης, διέρχεται μεσημβρινά από το εκκλησάκι του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου (Βαπτιστή στον Ιορδάνη Ποταμό) και κατηφορίζει με πολύ μικρή κλίση μέχρι που συναντά στους πρόποδες της Παπούρας, αριστερά την ξερολιθιά, της φωτογραφίας, όπου πηγή της Ζωής τροφοδοτούσε λιμνούλα της Ίδης έξω και μέσα σε σπηλιά (Δικταίο Άντρο Νύμφης Ίδης) στο Νεραϊδότοπο, 

Ο δρόμος στην συνέχεια εξακολουθεί να κατηφορίζει στα χνάρια του ποταμού της Νύμφης Ίδης, δεχόμενος παραποτάμους, μέχρι την κοντινή αμμώδη παραλία της Αφροδίτης Λιβαδιών Σητείας, όπου εκβάλλει σε μικρή λίμνη που αδειάζει και γλυκαίνει το αλμυρό πέλαγος της Θάλασσας Τηθύος.

1989-03-01 Αγρός Χέρσος, απλώστρα σταφίδας.

Θέα Ανατολικά προς νεραϊδότοπο στα Λιβάδια και στο βάθος ο λόφος Μινωικών Ανακτόρων "Πετρά".

2024-09-08. Πλατάνι Ευρώπης και Μίνωα. Φυτεύτηκε την 1η  Ιανουαρίου 2000 μΧ. (3ης χιλιετίας). 

Στο βάθος λόφος Μινωικών Ανακτόρων "Πετρά" και πιο πίσω όρος "Δίκτυ" Ιδαίας Οροσειράς.  (@).

1960 δεκαετία, Λιβάδια Σητείας με θέα  Δυτικά προς Παπούρα. Διακρίνονται αριστερά ο αγρός όπου το νηπιαγωγείο Σητείας.

και μετά τα τρία μικρά κυπαρισσάκια, δρόμος και ξερολιθιά  ανατολικού ορίου ου χωραφιού μου, τότε απλώστρας σταφίδας. [?]

2024-09-08 Αριστερά περιφραγμένη αυλή του νηπιαγωγείου στα Λιβάδια Σητείας (@).

2024-09-08 Αυλή του Νηπιαγωγείου στα Λιβάδια  Σητείας (@).

Πίσω από την περίφραξη της αυλής του Νηπιαγωγείου, δρόμος και ανατολικό όριο του αγρού μου με  σκεπασμένη με αναρριχώμενο παχύφυλλο ξερολιθιά, Διακρίνεται επίσης το πλατάνι της Ευρώπης καθώς επίσης δυο κρητικές Ελιές και στο βάθος κορυφές από Φοίνικες του Θεόφραστου.

Aptenia cordifolia, παχύφυλλο φυτό που καλύπτει την ξερολιθιά μαζί με αμπελόψις..

ς. Λιβάδια Σητείας, εδώ και δώδεκα χιλιετίες.

Το Φθινόπωρο 1989 ξεκίνησαν στον αγρό, στα Λιβάδια Σητείας, χωματουργικές εργασίες.

Δεκέμβριος 1989. Χωματουργικές εργασίες αποκάλυψις  "στρωμάτων" αργιλικών και άμμου.

Οι γεωλόγοι θεωρούν ότι τα "στρώματα" προέκυψαν από μακροχρόνιες γεωλογικές μεταβολές.

Κάποιοι γεωλόγοι λένε ότι πριν δώδεκα χιλιετίες, κλιματική αλλαγή με υπερθέρμανση του πλανήτη, έλιωσε τους πάγους της τελευταίας (τέταρτης) παγετώδους περιόδου. Η υπερθέρμανση και  το λιώσιμο των πάγων προκάλεσε νεροποντές και πλημμύρες με εναποθέσεις φερτών υλών στα Λιβάδια Σητείας από τα γύρω βουνά.

Τις νεροποντές ακολουθούσαν μεγάλες περίοδοι ξηρασίας με θυελλώδεις ανέμους που μετέφεραν σκόνη και άμμο που στοιβάζονταν σε λόφους. 

Επιπρόσθετα σεισμοί και παλιρροϊκά κύματα (τσουνάμι) προκαλούσαν μεγάλες μεταβολές με αποτέλεσμα την σημερινή επιφάνεια στα Λιβάδια Σητείας.

Οι γεωλόγοι επιπρόσθετα έχουν παρατηρήσει ότι με τους σεισμούς η δυτική Κρήτη υψώνεται ενώ η ανατολική Κρήτη βυθίζεται στην θάλασσα. Εντούτοις οι φερτές ύλες που εναποτίθενται με τις πλημμύρες και μετακινούνται σε ξηρασίες με θυελλώδεις ανέμους στα Λιβάδια Σητείας διατηρούν την σημερινή επιφάνεια τους εδάφους πάνω από την σημερινή στάθμη της θάλασσας.

Μετά από όλα τα παραπάνω συμπεραίνεται ότι στα Λιβάδια Σητείας, η πριν από δώδεκα χιλιετίες επιφάνεια σκεπάστηκε με στρώματα φερτών υλών και έτσι τα προ δώδεκα χιλιετιών Σπήλαια, Πηγές, Λίμνες, Ρυάκια Χείμαρροι, Δέντρα όπως Πλατάνια και άλλα, σήμερα είναι σκεπασμένα κάτω από δεκάδες μέτρα φερτών υλών.

Οι νεροποντές με πλημμύρες, οι ξηρασίες, οι θυελλώδεις άνεμοι, οι σεισμοί και τα παλιρροϊκά κύματα (τσουνάμι) με την πάροδο των χιλιετιών αραίωσαν αν και εξακολουθούν ακόμα να πλήττουν την περιοχή στις μέρες μας. Έτσι ξαφνική καταρρακτώδης βροχή, το πρωί του Σαββάτου της 15ης Οκτωβρίου 2022, προκάλεσε πλημμύρες και εναποθέσεις φερτών υλών και αντικειμένων στα Λιβάδια, την ακτή, παραλία και θάλασσα του κόλπου της Σητείας.

Υλικό από αυτές τις εναποθέσεις, αργιλικών φερτών υλών, στο πρόσφατο παρελθόν χρησιμοποιήθηκε ως πηλός από πλανόδιους αγγειοπλάστες. Θραύσματα σπασμένων κεραμικών αγγείων παραμένουν διάσπαρτα στο χωράφι.

Αυτονόητο ότι, τα αναφερόμενα στο λαϊκό παραμύθι, Σπηλιά, Πηγή, Πλατάνια και άλλα στα Λιβάδια Σητείας, διασώζονται μόνο στα λαϊκά παραμύθια,  που αλλοιώνονται  και ξεχνιούνται με την  από την από στόμα σε στόμα διάδοσή τους.

Στην τελευταία ξαφνική νεροποντή, το πρωί του Σαββάτου της 15ης Οκτωβρίου του 2022, μέσα από τις χαραμάδες της ξερολιθιάς στην χαμηλότερη Ανατολική Πλευρά του αγρού μου στα Λιβάδια Σητείας, σχεδόν για δυο μήνες μετά την νεροποντή, έρεε καθαρό νερό, προς την αγροτική οδό, που ίσως είναι  ένδειξη της αναφερόμενης Πηγής της Ζωής που αναφέρεται στο Λαϊκό Παραμύθι.

2022-10-15. Πλημμύρα στα Λιβάδια Σητείας, μετά από νεροποντή το πρωί του Σαββάτου 15ης Οκτωβρίου 2022 (Δ?).

Διακρίνεται ότι παρόλο ότι ο Προμηθέας μας έδωσε τον Λόγο και την Λογική της Πρόβλεψης εμείς φταίμε για τις όποιες μεγάλες καταστροφές μας ... και όχι, εν προκειμένω, τα φραγμένα από εμάς ποτάμια.

Όταν αφήσουμε την πόρτα ανοιχτή και η γάτα φάει τους νεοσσούς (κοτόπουλα) σίγουρα εμείς φταίμε! ....

~9740 πΧ. Στοχαστικός  Νεραϊδότοπος στα Λιβάδια Σητείας πριν από δώδεκα χιλιετίες (@).

ζ. Ζωής Πηγές Ίδης: Ζου,  Ζάκρος, (Ζαρός) και Νέδα.

                      Πηγή Ζωής στη Ζου Σητείας και ότι έχει απομείνει από την Λιμνούλα (@).

2023 Πηγή Ζάκρου (@),

Στην πηγή Ζάκρου η ιερή Φτέρη της Αφροδίτης ή Αδίαντο κόμης Αφροδίτης αναδυόμενης (Adiantum capillus-veneris) και ο ιερός κισσός (Hedera helix) του θεού Διονύσου, αδελφοποιημένα.

Φτέρη Αφροδίτης, δείκτης πηγής, αμαγάριστης με γάργαρο τρεχούμενο νερό.

Αδίαντο κόμης στεγνής αναδυόμενης Αφροδίτης από την θάλασσα (Adiantum capillus-veneris) (@),

Πλησίον της Πηγής της Ζάκρου, οι πέντε Τιτάνες συνέλαβαν και διαμέλισαν τον μικρό θεό Ζαγρέα, υιό του θεού Δία.  Μετά τον Διαμελισμό  σε δεκαπέντε κομμάτια, και μοίρασμα ανά  τρία κομμάτια σε κάθε Τιτάνα, οι Τιτάνες αντιλήφθηκαν ότι δεν είχαν Διαμελίσει  τον Μισητό για αυτούς θεό  Δία, αλλά τον γιο  του Ζαγρέα. Η Αθηνά μόλις πρόλαβε και πήρε τα κομμάτια του διαμελισμένου Ζαγρέα με ζωντανή ακόμα την καρδιά του και τα πήγε στον Δία. Ο Ζευς με κύτταρο" της ζωντανής καρδιάς του διαμελισμένου, μικρού θεού Ζαγρέα,  γονιμοποίησε την πριγκίπισσα Σεμέλη της Θήβας Αιγύπτου, Η Σεμέλη συνέλαβε και κυοφόρησε τον Διόνυσο η οποία μετά από πυρκαγιά στα ανάκτορα της Θήβας (Αιγύπτου) κάηκε και γέννησε πρόωρα τον Διόνυσο. Ο Διόνυσος επέζησε πιασμένος σε Κισσό στους τοίχους των ανακτόρων, από όπου ο Ζευς τον πήρε και σχίζοντας τον μηρό του, τον τοποθέτησε στην σχισμή που έκλεισε ράβοντας την Ο Ζευς συνέχισε την κυοφορία του Διόνυσου στο μηρό του,  μέχρι την συμπλήρωση της εμβρυϊκής ανάπτυξης του. Ο Ζευς γέννησε τον Διόνυσο στο όρος Πράμνος της Ικαρίας. Ο Διόνυσος, ονομάζεται  και Διμήτωρ, επειδή έχει δυο μητέρες, την Σεμέλη, που τον συνέλαβε και τον κυοφόρησε και τον Δία, που συνέχισε να τον κυοφορεί και τον γέννησε.

Ο κισσός γνωστός από πολύ παλιά (Όμηρος) ήταν το ιερό φυτό και επώνυμο «Κισσός» του Διονύσου, το Διονύσιον που ο  Διόνυσος ως μωρό φορούσε ως στεφάνι. Με κισσό  στεφάνωναν στην αρχαιότητα οι Έλληνες τα αγάλματα του Διονύσου, τους ποιητές και τους πότες, επειδή τον θεωρούσαν σύμβολο αθανασίας καθώς και αντίδοτο για τον πονοκέφαλο από μέθη.

1995 καλοκαίρι, Πηγή Ζωής με λιμνούλα του θηλυκού ποταμού της Νύμφης Νέδα , στο όριο Ολυμπίας με Τριφυλία. Η Πηγή Ζωής με λιμνούλα, της Νύμφης Ίδα ή Ίδης στα Λιβάδια Σητείας, έμοιαζε με την Πηγή της Νύμφης Νέδα ή Νήδα στα Πλατάνια, όρια Τριφυλίας με Ολυμπία (@).

η.Μέλισσες Κρήτης, χωρίς Κεντρί, 

Από τον Ιούλιο του 1991 που εγκατασταθήκαμε μόνιμα στο νεόδμητο σπίτι μας, στα Λιβάδια Σητείας, ακούγαμε από το χωράφι, έξω από το σπίτι μας, χαρακτηριστικό βούισμα που προερχόταν από μέλισσες. Οι μέλισσες στο αργιλώδες έδαφος, εξέρχονταν και εισέρχονταν σε τρύπες μεγέθους νομίσματος, χωρίς γύρω από αυτές υλικά διάνοιξης όπως σε μυρμηγκοφωλιές. Φίλος μελισσοκόμος (Σ. Κ.) που είδε αυτές τις μέλισσες, τις πήρε στα χέρια του και πρόσεξε ότι δεν είχαν κεντρί θεώρησε ότι μάζευαν το αναγκαίο μέλι από θυμάρια και ανθοφόρους θάμνους της ευρύτερης περιοχής στα Λιβάδια, νομίζοντας τες συγγενικές της βασιλικής αρχαίας οικογένειας μελιτοφόρου Μέλισσας Κρήτης.

Ο Μελισσοκόμος με ενημέρωσε επίσης ότι η Μέλισσα της Κρήτης έχει εξαφανιστεί μετά την εισαγωγή στην Κρήτη των Ευρωπαϊκών μελισσών που παράγουν μεγάλες ποσότητες μελιού.  Μου ανέφερε επίσης ότι είχε ακούσει ότι την αρχαία χωρίς κεντρί μελιτοφόρο κρητική Μέλισσα, Μινωίτες θαλασσοπόροι την μετέφεραν σε αποικίες τους, στην Ινδία και Κεΰλάνη. Η Κεΰλάνη θεωρείται ότι ήταν γνωστή στους θαλασσοπόρους Μινωίτες από την προκατακλυσμιαία εποχή του θεού Διονύσου της δεκάτης χιλιετίας πΧ. 

Λένε ότι ο Λασιθιώτης Ναύαρχος του Μεγάλου Αλεξάνδρου Νέαρχος (360πΧ-300πΧ), στα Αλεξανδρινά χρόνια, δηλαδή τον τέταρτο αιώνα πΧ., ταξίδευε στην πέραν της Ιωλκού του Δία (ΖΕΟΥΣ - ΣΟΥΕΖ) Ερυθρά θάλασσα και πέραν των Ερυθρών Πυλών, στον Ερυθρό Ωκεανό (Ινδικό). Με άλλα λόγια οι τότε θαλασσοπόροι Μινωίτες ταξίδευαν στα παράλια και νησιά Αφρικής και Ασίας όπως Αραβίας, Περσίας και Ινδιών μέχρι νήσου Κεϋλάνης (Σρι Λάνκα) και πέραν αυτής σε Παλυβόθρα (Μπαγκλαντές) και κίτρινες πύλες σε Μιαν Μαρ (Βιρ-μανία) και Ωκεανίδες νήσους στον Κίτρινο Ειρηνικό Ωκεανό. (*)

Χρυσό κόσμημα Μελισσών (Ανάκτορο Μαλίων). Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου.[w]

"Ψεκασμένοι;" φαντασιόπληκτοι  ισχυρίζονται  ότι το κόσμημα μελισσών ήταν ομοίωμα αναμνηστικό ιπτάμενων μηχανικών μελισσών (bee-drones κατανοούμε σήμερα) που συνεργάζονταν με τον Τάλω στην Φύλαξη της Κρήτης από εισβολείς. 

θ. Σαύρες και Φίδια Κρήτης, χωρίς Δηλητήριο.

Λιακόνι =Chalcides ocellatus (ΕΙΖΑΠ).

Ο Μελισσοκόμος με ενημέρωσε ότι οι Σαύρες της Κρήτης δεν έχουν δηλητήριο. Η Κρητική Σαύρα, το Λιακόνι, προφανώς είναι παρεξηγημένο στις μαντινάδες που ισχυρίζονται ότι "το Λιακόνι, Άμα σε δαγκάσει από το στόμα, θες γιατρό και στρώμα. Άμα σε δαγκάσει απ' την ουρά, θες σκαπέτι και παπά»!

Σπιτόφιδο Κρήτης [Χ?]

Από τον Μελισσοκόμο ενημερώθηκα επίσης ότι  τα Φίδια της Κρήτης δεν έχουν δηλητήριο. Αναφέρονται τέσσερα (4) ακίνδυνα φίδια της Κρήτης, 

τα Αγιόφιδο, Λιμνόφιδο, Σπιτόφιδο και Δενδρογαλιά. 

Αυτές οι ονομασίες είναι κοινές που χρησιμοποιούν και οι ερπετολόγοι αν και οι τοπικές ονομασίες τους είναι διαφορετικές.

Μέρος IV.

Θεοί και Νύμφες.

Πρόσωπα (αιθεριο-υλικής ένδυσης)

ι. Νύμφες, Νεράιδες και θεότητες.

Οι Νύμφες, θυγατέρες του Νηρέα, Νηρηίδες (Νεράιδες) και άλλες, ανέτρεφαν θεούς και ήρωες. Σε μεταγενέστερα λαϊκά παραμύθια οι Νεράιδες θεωρούνταν δαιμονικά όντα, Ο Ουίλιαμ Σαίξπηρ στο "Όνειρο Θερινής Νυκτός" αναβαθμίζει τις νεράιδες, ώστε να μην φοβούνται τις καμπάνες ναών τις εκκλησίας. 

Σήμερα οι νεράιδες θεωρούνται φανταστικές πεντάμορφες αγέραστες κοπέλες.

                            [Χ]                                    

Poster avec l'œuvre Gaston Bussière - Nymphes de la mer dans une grotte (1924) [Δ]

  Ηώς.

"...ήμος δ' ἠριγένεια φάνη ροδοδάκτυλος Ηώς".

Ιλιάδα, πρώτη ραψωδία, στίχος 475.

Διαβάζεις τον στίχο, Ακούς Χρώματα και Βλέπεις Ήχους ... ως το θαύμα της Αυγής.

Η κόρη Ηώς, 

ξεσκεπάζει με τα ρόδινα χέρια της το πέπλο της νύχτας 

για να περάσει το φως του αδελφού της Ήλιου, πριν ανατείλει.

Η απόδοση του ομηρικού στίχου δεν ξεπερνιέται σε ομορφιά, ούτε από αυτή των Καζαντζάκη - Κακριδή: 

".. κι η αυγή σαν φάνη η πουρνογέννητη και ροδοδακτυλάτη".

Aurora, 1621 (ceiling fresco, tempera), Villa Aurora, Rome, Italy [w]

Ηώς, πρόδρομος αδελφή Ηλίου, αρματοδρομούσα σκορπά άνθη καταδιώκουσα το σκότος.

2024 09 11, 06 58 54 Ηώς (Αυγή) από την παπούρα στα Λιβάδια Σητείας (@).

2024 09 10, 06 49 28 Ηώς (Αυγή) από την Παραλία της θεάς Αφροδίτης στα Λιβάδια Σητείας (@).

Στον τόπο ανατροφής του, την παραλία της Σητείας, ο Ζευς επέστρεψε από την Φοινίκη της Ανατολικής Τηθύος Θάλασσας φέρνοντας μαζί του, την πεντάμορφη Ευρώπη, μητέρα του βασιλιά του λαού Τηθύος, του προκατακλυσμιαίου Μίνωα.

Ζέφυρος και Χλωρίς.

Ο Ζέφυρος είναι η προσωποποίηση του δυτικού ανέμου. Ο Ζέφυρος είναι υιός της Ηούς και του Αστραίου. 

Ο Ζέφυρος ως απαλός άνεμος δροσίζει τα Ηλύσια Πεδία και βοηθάει την Χλωρίδα (βλάστηση).

  O  Ζέφυρος και η Νύμφη Χλωρίς,

William-Adolphe_Bouguereau (1825-1905)- Flora And Zephyr, 1875 [w]

ια.  Αφροδίτη Ουράνια

Ζέφυρος - Ίρις, Αφροδίτη και Ίδη.

Αείμνηστος Φυματιολόγος-Πνευμονολόγος Ιατρός και Ζωγράφος (Μαρτέν) που είχα την τύχη να γνωρίσω  στις αρχές της δεκαετίας 1970, στο Νοσοκομείο Σωτηρία,, με πληροφόρησε ότι ο φημισμένος ζωγραφικός πίνακας Ανάδυσης της Αφροδίτης του Μποτιτσέλι, βασίστηκε σε πληροφορίες θαλασσοπόρων φίλων του  για τις παραλίες του Αιγαίου Αρχιπελάγους. Υποψιάζονται, ότι ο Μποτιτσέλι (1445-1510), ως Φλωρεντινός, ότι είχε επισκεφτεί νεαρός ενήλιξ, incognito (incognitus) και "ιδίοις όμμασι" είχε δει περαστικός την Παραλία της Σητείας και τις εκβολές του  ποταμού (potamus) της Νύμφης Ίδης, πολύ πριν το 1480 μΧ, ολοκλήρωσης του πίνακα του, "γέννησης της Αφροδίτης" και πολύ πριν καταστραφεί η Σητεία από τον μεγάλο σεισμό, του 1508μΧ.. 

Όπως και να έχει, ο Μποτιτσέλι οραματίζεται τον Πόντο, Μαιευτήρα που στον "άγνωστο" Μυθολογικό τόπο στο Αιγαίο πέλαγος, εντοπίζει ως πλέον πρόσφορο τόπο, την παραλία στα Λιβάδια Σητείας, εκβολής του Ποταμού της Νύμφης Ίδης, ως τον τόπο ανάδυσης από τον "αφρό της θάλασσας" της Αφροδίτης.  

Λένε ότι ο Απηλιώτης άνεμος, θαύμασε την ομορφιά της Αφροδίτης και την ερωτεύτηκε και θέλοντας να έχει την αποκλειστικότητα, την ταξίδεψε Δυτικά, για να την κρύψει από βέβηλα μάτια στα απομονωμένα Κύθηρα. Ο Ζέφυρος, ενάντιος του Απηλιώτη, βλέποντας την Αφροδίτη απομονωμένη και πολύ λυπημένη στα Κύθηρα, στεναχωρήθηκε και την επέστρεψε στον τόπο γέννησής της, την Παραλία στα Λιβάδια Σητείας, όπου η Αφροδίτη πήρε προμήθειες, για να ταξιδέψει στην επιθυμητή για αυτή Πάφο της Κύπρου. μόνιμης εγκατάστασής της ως ιερής θέας, προστάτιδας της ιερής πορνείας. 

Αυτονόητο είναι ότι, ο Μποτιτσέλι για να ζωγραφίσει τον περίφημο Πίνακά του "Γέννησης της Αφροδίτης", πέραν της Θεογονίας του Ησιόδου, γέννησης της Ουράνιας Αφροδίτης, τις ομηρικές και άλλες μυθολογικές αναφορές και εκδοχές,  έλαβε υπόψη και πολλές παραδοσιακές αναφορές.

Ποταμός Νύμφης Ίδης στο φως Ηούς και Ανατέλλοντος Ηλίου με την ήσυχη επιφάνειά να καθρεφτίζει και "κατεβάζει" τον Ουρανό στην Γη, λίγο πριν χυθεί και γλυκάνει το Πέλαγος της θάλασσας Τηθύος. Σε αυτό το Πέλαγος γεννήθηκε και αναδύθηκε από τον αφρό η Ουράνια Αφροδίτη (@).

Τόπο με άπλετο φως ήλιου, οραματιζόταν ο Μποτιτσέλι για τον πίνακά του.

Αφροδίτης Γέννηση [La nascita di Venere, 1486], Αλεξάνδρου (Σάντρο) Μποτιτσέλι, Ζωγράφου Αναγέννησης,
(Τέμπερα σε καμβά, Υ 172,5 Χ Π 278,5, Συλλογή Μουσείου Ουφίτσι Φλωρεντίας). [W]

Στον πίνακα του Μποτιτσέλι, "στην παραλία της Σητείας", παρουσιάζεται η Ίρις αγκαλιασμένη από τον σύζυγό της ιπτάμενο Ζέφυρο, με την πανέμορφη Αφροδίτη, όρθια γυμνή πάνω σε κοχύλι να της προσφέρει πέπλο η Νύμφη Ίδη. Η Νύμφη Ίδη, προβάλλοντας μέσα από ιερές μυρτιές του ποταμού της Ίδης, προσφέρει στην Αφροδίτη, πέπλο με ροζ λουλούδια., κεντημένο από τις Νύμφες. 

Ο Μποτιτσέλι οραματίζεται την γυμνή Αφροδίτη, πάνω στο κοχύλι με ιστίο το πέπλο της Ίδης που η ήπια πνοή του Ζέφυρου με την Ίριδα τιμονιέρισσα, συμβάλλουν στην ευχάριστη πλεύση της  Αφροδίτης από το πέλαγος Ανάδυσης της, στην "κρυφή" Παραλία της Σητείας Κρήτης, προς στον Βράχο της Αφροδίτης ή Πέτρα του Ρωμιού. στην Πάφο Κύπρου, τόπου εγκατάστασής της.

Ιερές Μυρτιές  ή Μυρσίνες κατά μήκος του ποταμού της Ίδης στα Λιβάδια Σητείας κοντά στην παραλία που έκρυβαν από τα βέβηλα βλέμματα την γυμνή θεά Αφροδίτη(@).

2024 -11-14 Καλαμιές (κοινό καλάμι ή Φραγμίτης ο νότιος, Arundo donax), στα Λιβάδια Σητείας, 

Ζιζάνιο που έχει αντικαταστήσει τις ιερές Μυρτιές ή Μυρσίνες  στα ποτάμια και ρέματα στα Λιβάδια Σητείας (@).    

Πλους Αφροδίτης, Ιστιοπλοΐα από Σητεία Κρήτης σε Πάφο Κύπρου (@).

Η παραλία Σητείας Κρήτης, ανάδυσης της Θεάς Αφροδίτης είναι αρχή  της πρώτης Ιστιοπλοϊκής πλεύσης προς τον Βράχο Αφροδίτης ή πέτρα Ρωμιού στην Πάφο Κύπρου. Μετά την από  τον Απηλιώτη πλεύση της Αφροδίτης στα Κύθηρα με επάνοδο της από τον Ζέφυρο στην παραλία της Αφροδίτης Σητείας, ακολουθεί από τον Ζέφυρο, ο Ιστιοπλοϊκός Πλους της Αφροδίτης από Σητεία σε Πάφο. 

Αυτή η πορεία από την Παραλία της Σητείας με ενδεχόμενες ενδιάμεσες  στάσεις σε Κάσο, Κάρπαθο, Χάλκη, Σύμη, Ρόδο και Καστελόριζο με τελικό προορισμό την Πάφο προτείνεται σύνδεσης αδελφοποίησης Σητείας και Πάφου με αναβίωση σύγχρονων ιστιοπλοϊκών αγώνων.

2005-04-16 
Βράχος Αφροδίτης ή πέτρα Ρωμιού κοντά στην Πάφο Κύπρου, προορισμός της θεάς Αφροδίτης  σε πλου από την Παραλία στα Λιβάδια  Σητείας Ιδαίας Κρήτης. προς τον Βράχο της Αφροδίτης. 
Στο Βράχο του Ρωμιού η Αφροδίτη ντύθηκε με το πέπλο και αποβιβάστηκε για να εγκατασταθεί  στην Κύπρο (@).

 ιβ. ΧΡΟΝΟΧΩΡΟΣ ΟΝΤΩΝ

 Όντα Υλικά άβια  και Βιο-υλικά Έμβια Φθαρτά.

ΜΕΡΟΣ V

Ανθρωποειδή και Άνθρωποι

Φθαρτά Θνητής Βιουλικής επικοινωνιακής  σωματικής Ένδυσης.

ιγ. Άνθρωποι Παλαιολιθικής.

Ο ισχυρισμός αρχαιολόγων, ότι το νησί της Κρήτης σε παλαιολιθικούς αιώνες, δηλαδή πριν το 9700 π. Χ., ήταν ακατοίκητο από ανθρώπους και ακολούθως με πρώτες εγκαταστάσεις ανθρώπου στην Κρήτη (Ανθρώπου σοφού "Homo sapiens") από την Αφρική έχει σήμερα μετά από πρόσφατες ανασκαφές και μελέτες απορριφθεί,

Η απόρριψη της δοξασίας της αφρικανικής προέλευσης προέκυψε από πολλές εργασίες και ανασκαφές με πρόσφατη σημαντική ανασκαφή από τον T. F. Strasser (Providence College, R.I., USA), του 2008 και 2009 στον Πλακιά της νότιας Κρήτης που ήλθαν στο φως εργαλεία χειρός "pre-Homo sapiens" 130.000 ετών, δηλαδή πολύ προ της δωδεκάτης χιλιετίας παλαιολιθικής εποχής.

Επιπλέον γενετικές εργασίες έδειξαν ότι οι αφιχθέντες σε προϊστορικές εποχές στο νησί δεν συνοδεύτηκαν με ολική εξόντωση των προγενεστέρων αλλά με αφομοίωση τους.

Πηγή: (PDF) Dating Palaeolithic sites in southwestern Crete, Greece (researchgate.net)

 Πρόσωπα Αυτεξούσια Άφθαρτα σε "φθαρτά" Βιο-Υλικά θνητά Σώματα Ανθρώπων,

ιδ. Πρόσωπα Ηρωικού Γένους Ανθρώπων  (49187πΧ. - 9605πΧ.)

Στο Λαϊκό Παραμύθι εντοπίζεται σαφώς η θέση των δρώμενων ανατροφής του θεού Δία, σε σπήλαιο στα Λιβάδια Σητείας σε αδιευκρίνιστη πολύ παλιά εποχή. Οι συγκριτικές ομοιότητες παραμυθιού με αντίστοιχους Μύθους με δεδομένο ότι ο Μίνως ως ερωτικός υιός, του θεού Δία με την Ηρωικού-ερωτικού Γένους Ανθρώπων, Ηρωίδα πριγκίπισσα Ευρώπη, εντοπίζουν χρονικά τα προϊστορικά δρώμενα, σε σπήλαιο (Δικταίο Άντρο) στα Λιβάδια Σητείας στο τέλος της Ησιόδειας Ηρωικής Εποχής.

Η Ηρωική Εποχή, μυθολογείται, από Αιγύπτιους Ιερείς, ότι αρχίζει το έτος 49.187 03 21 πΧ., (Εαρινή ισημερία), Έλευσης Ηρώων, όπως εικάζεται σε απίστευτες (συνωμοσίες). Συγκεκριμένα αναφέρεται ότι ο Ηρακλής και ο Διόνυσος, με θαυμαστό τρόπο, ως ταξιδιώτες στον χρονο-Χώρο ήλθαν στο παρελθόν της Γιγαντομαχίας (της πεντηκοστής χιλιετία πΧ.)  από το μεγαλιθικό μέλλον (της δεκάτης χιλιετίας πΧ.). Οι ήρωες επιβαλλόταν να ταξιδέψουν στον χρόνο (παρελθόν) από χρησμό του πρωτοθεού Φάνη, για να βοηθήσουν τους Θεούς του Ολύμπου στην Γιγαντομαχία. Οι Γίγαντες διεκδικούσαν την επαναφορά, των ριγμένων από τον Δία, στα Τάρταρα, Τιτάνων. 

Η ήττα των Γιγάντων, καταγράφεται από Ιερείς της Αιγύπτου, την Φθινοπωρινή ισημερία ου έτους 49.187 09 21 πΧ, που συγκαλείται και το πρώτο δωδεκάθεο συμβούλιο των νικητών Ολυμπίων Θεών, στον Θρόνο του Ολύμπου. Στο Συμβούλιο αυτό, οι Ολύμπιοι θεοί, προεδρεύοντος του θεού Δία, αποφασίζουν να προσφέρουν την αθανασία στους Ήρωες, Διόνυσο και Ηρακλή, ως ανταμοιβή για την βοήθεια τους, εναντίον των Γιγάντων. Μεταξύ πολλών άλλων, η Εστία προσφέρει στον Διόνυσο την θέση της στο Συμβούλιο Ολύμπιων θεών. Στο Συμβούλιο αυτό διορίστηκε ο θεός Ήφαιστος, ως πρώτος Βασιλιάς των Προσώπων του Ηρωικού Γένους Ανθρώπων (Homo Sapiens).

Άτλαντες,

Αρκετό καιρό μετά την ανάληψη καθηκόντων των Ολυμπίων θεών στον Κόσμο έγινε πραξικόπημα από τον Τυφώνα, γιο του Τάρταρου, που κατέλαβε πραξικοπηματικά τον θρόνο τους Ολύμπου. Ο Ζεύς,πολύ αργότερα επανήλθε στον θρόνο του Ολύμπου με την βοήθεια Ερμή και Ήρωα Αίγυπου και κατεδίωξε τον πραξικοπηματία Τυφώνα. Το Ηρωικό όμως Γένος Ανθρώπων είχε ήδη διασπαστεί σε Ολύμπιους Δία Φθίας (Αθηναίους) και καταχθόνιους Τυφώνα Ταρταρίας (Άτλαντες) που έκτοτε  αντιπαρατίθενται σε ανελέητους "Τρωικούς"  πολέμους. Οι "Τρωικοί" πόλεμοι εξακολούθησαν και μετά την Μεγάλη Τρωική καταστροφή από ηρωικούς απογόνους, του Σιδηρού Γένους Ανθρώπων.

Ωγύγου, Δάρδανου, Κέκροπα (Εκστρατείες).

Οι Άτλαντες Ατλαντίδας και Τάρταρου Ανταρκτικής με εκστρατείες κατέλαβαν τις ακτές και νήσους της τρίαινας (που το παρουσιάζουν ως Σύμβολό τους) του Ωκεανού και κατάφεραν να καταλάβουν τις Ηπείρους και πολλές ακτές και νήσους Τηθύος με στόχο την Μυστική Φθία και τον Όλυμπο των θεών. Έτσι κατάφεραν για μια μεγάλη περίοδο με εκστρατείες να έχουν στην δικαιοδοσία τους και τον λαό των ακτών και νήσων, εντός των Ηρακλείων Στηλών, της Τηθύος θάλασσας.

Συγκεκριμένα

Με Εκστρατεία του Ατλάντιου Ωγύγου, κατέλαβαν τις Νότιες και Ανατολικές ακτές της Τηθύος από την οροσειρά του Άτλαντα, την Λιβύη μέχρι Αίγυπτο -Αιθιοπία, την Γέφυρα και νήσους Ανατολικής Τηθύος (Ωγυγία).

Οι Άτλαντες (Τελχίνες) κατέλαβαν την προκατακλυσμιαία Κνωσσό Τηθύος (Τελχινεία Κρήτη και Ρόδο). Φαντασιόπληκτοι (ψεκασμένοι) φαντάζονται ότι η πανάρχαια (Τελχινεία) Κνωσσός Τηθύος Κρήτης βυθισμένη στον Βυθό της θάλασσας μεταξύ των σημερινών ακτών Κρήτης και Νήσου Δία.

Παράλληλα με εκστρατεία υπό τον Ατλάντιο Δάρδανο στην βόρεια ακτής Τηθύος κατάλαβαν τις Δυτικές ακτές Τηθύος, (Ιβηρία Δύσης), την κυανή Ακτή και πέρασαν στα Βόρια όρια της Αιγηίδας, την Δαρδανία.  Εν συνεχεία Διέσχισαν τον Ελλήσποντο (Δαρδανέλια) και κατέλαβαν την Μικρά Ασία μέχρι τον Καύκασο (Ιβηρία Ανατολής) και από εκεί κατέλαβαν όλη την Βόρεια Ευρασία, την Σιβηρία (Ιβηρία Βορά) προκαλώντας ολοκαυτώματα και μεγάλες μετακινήσεις λαού προς τις νότιες ακτές Τηθύος σε Αιγηίδα (Αίμος, Αρχιπέλαγος Αιγαίου, Μικρά Ασία) και ευρύτερη ακτές και νήσους Τηθύος θάλασσας (Μαύρης- Ευξείνου, Λευκής-Μεσογείου και Ερυθράς) .

Επιπρόσθετα με ναυτική Εκστρατεία υπό τον Ατλάντιο Κέκροπα κατέλαβαν τις Νήσους Ανατολικής Τηθύος και τις ακτές της Λατινικής χερσονήσου και απείλησαν και την Αθήνα ("ψεκασμένοι" φαντασιόπληκτοι αναφέρουν την κοντά στο Σούνιο, βυθισμένη στον Σαρωνικό Αθήνα).

Οι εκστρατείες Ατλάντων προκάλεσαν την μήνιν των Ολυμπίων θεών που με θεομηνίες -κατακλυσμούς, (Ωγύγου, Δαρδάνου και Κέκροπα) τους εμπόδισαν να καταλάβουν την μυστική προκατακλυσμιαία Φθία και απειλήσουν τους θεούς στον Όλυμπο,

Προκατακλυσμιαίο Σπήλαιο-Ιδαίο και Δικταίο Άντρο.

Στο Λαϊκό παραμύθι, είναι σαφής η αναφορά ύπαρξης σπηλαίου, πηγής και μικρής λίμνης στο χωράφι μου, στα Λιβάδια Σητείας που σύμφωνα με το παραμύθι της λαϊκής τοπικής παράδοσης στοίχειωναν ξωτικά Νεράιδες. 

Από την παράδοση πληροφορούμαστε ότι οι νεράιδες ανέθρεψαν ένα πριγκιπόπουλο με γάλα και μέλι, κρυφά από τον πατέρα του.

Στο λαϊκό Παραμύθι, παρατηρούνται ομοιότητες που συσχετίζουν το σπήλαιο με αναφερόμενο σε μύθους το Δικταίο Άντρο, της προκατακλυσμιαία Ηρωικής Εποχής,  στο οποίο ανατράφηκε ο θεός Ζευς από Νύμφες, την Ἴδη του απαραίτητου για την Ζωή Ύδατος, την Αμάλθεια Αίγα που πρόσφερε το γάλα της και την Αδράστεια Βασίλισσα Μέλισσα που πρόσφερε μέλι και νέκταρ.

πηγή (*1) Ἀπολλόδωρου, Θεογονία – Βιβλιοθήκη Α' 1,5-1,7.

ιε. Ρέα, Ήρα και Ζευς.

Μεγάλη Μητέρα (Ρέα) και Κόρη με τα φίδια (Ήρα), Μουσείο Ηρακλείου Κρήτης

Εικάζεται ότι είναι η Ρέα και η κόρη της με τα φίδια, δηλαδή η θεά Ήρα, αδελφή και σύζυγος του Δία ή Κούρου (δηλαδή Νεαρού Δία) υιού της μεγάλης Μητέρας Ρέας (@).

Κούρος Παλαικάστρου (Ζευς νεαρός ενήλιξ), χρυσελεφάντινο αγαλματίδιο.

Ζευς νεαρός. Εκτίθεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Σητείας (W).

Χρονολογείται στην ύστερη μινωική εποχή (15 ο αιώνα π.Χ.). Έχει ύψος περίπου 50 εκ.

O κορμός, τα πόδια και τα χέρια του , είναι καμωμένα από δόντι ιπποπόταμου, καλυμμένο με φύλλο χρυσού.

Η κεφαλή είναι σκαλισμένη σε είδος αμιάντου τον γκριζοπράσινο σερπεντινίτη.

Οι οφθαλμοί από Ορεία κρύσταλλο και δουλεμένοι περαιτέρω με ελεφαντόδοντο....

Εικάζεται ότι πρόκειται για τον Δικταίο Δια σε νεαρή ηλικία, πριν την αναχώρησή του για την Φοινίκη...

Ιδαίοι Δάκτυλοι προκατακλυσμιαίοι (@)

Οι Ιδαίοι Δάκτυλοι της ελληνικής Μυθολογίας είναι απόγονοι Πελασγών Κάβειρων Λήμνου-Σαμοθράκης και Μεταλλουργοί Ηφαίστου με ενδιάμεση μετεγκατάσταση το όρος Ίδα Τρωάδος- Μυσίας (και Ίδη Φρυγίας κατά Διόδωρο Σικελιώτη), μετανάστευσαν στην Κρήτη Οι Ιδαίοι ή Κάβειροι γνώριζαν μυστηριώδεις μαγικές πρακτικές (καβείρια μυστήρια) με προσήλυτους στη μυστική λατρεία τους.

Υπάρχουν πολλοί Ιδαίοι Κάβειροι από τους οποίους ξεχωρίζουν προκατακλυσμιαία πέντε Ιδαίοι Δάκτυλοι στο τέλος της ηρωικής εποχής συνεργάτες ηρώων και Ολύμπιων θεών. Εν προκειμένω αναφέρονται πέντε αδελφοί Ιδαίοι Δάκτυλοι με ονόματα Δακτύλων του χεριού, ήτοι ο πρωτότοκος Ιδαίος Δάκτυλος Ηρακλής (ή αντίχειρ) ιδρυτής των πρώτων Ολυμπιακών Αγώνων μεταξύ των αδελφών του Ιδαίων Δακτύλων ήτοι Αιώνιου (ή δείκτη), Επιμήδη (ή μεσαίου), Ίασιου (ή παράμεσου-θεραπευτικού) και Ίδα ή Ασείδα (ή μικρού). Αυτούς τους πέντε Ιδαίους δακτύλους είχε επιλέξει για ακολούθους η Μεγάλη Μητέρα των θεών Ρέα (ή Κυβέλη). Οι Ιδαίοι Δάκτυλοι είχαν αναλάβει την "φύλαξη" στην περίοδο ανατροφής του υιού της Ρέας, του θεού Δία, κρυφά από τον σύζυγό της και πατέρα του Κρόνο. Με εντολή της Ρέας οι Ιδαίοι είχαν την εντολή φύλαξης του Δία και αντιμετώπισης κάθε κακόβουλο απεσταλμένου των ερπετοειδών Τελχείνων- Τιτάνων του Κρόνου.

Οι πέντε Ιδαίοι Δάκτυλοι, Κουρήτες ιερείς προστάτες του Δία αντίκρισαν την στεριά στην ανατολική Κρήτη, την Σητεία και ονόμασαν τα Σητειακά Όρη, Ίδα. Τα αρχαία ποτάμια -χείμαρρους απορροής που περνούσαν μέσα από τα Λιβάδια Σητείας στην ένωση τους όπου σήμερα το εκκλησάκι του Αγίου Ιωάννη Βαπτιστή προς την Θάλασσα, πηγή της Ζωής της Νύμφης Ίδης. Το εκεί σπήλαιο Ιδαίο Άντρο σύντομα μετονομάστηκε σε Δικταίο Άντρο ως κέντρο Δικτύου ιερών Άντρων της Ιδαίας Οροσειράς (Κρήτης). Το Δικταίο Άντρο καθόρισε τον τόπο της πρώτης εγκατάστασής όπου μεταφέρθηκε και "ανατράφηκε" ο Ζευς στο νησί της Κρήτης για να ακολουθήσουν πολλά ιερά διάδοσης της αναγέννησης κάθε έτος θεού. Οι προκατακλυσμιαίοι πέντε Ιδαίοι Δάκτυλοι Κορύβαντες-Κουρήτες προστάτες της ανατροφής του Δία, ήταν και οι πρώτοι ιερείς στα Λιβάδια Ίδας -Ήτ-ιδας (Σητείας) και Ιδά-νου (Ιτά- νου), πρόγονοι των μετακλυσμιαίων Κουρητών Σητείας και Ετεοκρητών Λασιθίου.

ις. Ζευς και Ευρώπης Αρπαγή.

Στο Λαϊκό Παραμύθι, το πριγκιπόπουλο που ανατράφηκε στα Λιβάδια Σητείας, όταν μεγάλωσε, ενήλικας ταξίδεψε στην Ανατολή, όπου είδε και ερωτεύτηκε μια εύμορφη κόρη, την οποία έκλεψε και έφερε στο σπήλαιο του και πηγή της Ζωής στα Λιβάδια Σητείας. Στο παραμύθι το Πριγκιπόπουλο με την Πριγκίπισσα της Ανατολής απόκτησαν υιό, τον Μίνωα, αργότερα Βασιλιά της Κρήτης.

Η διήγηση αυτή είναι καταφανές ότι μοιάζει με τους αρχαίους μύθους, Στην μυθολογία, ο ενήλιξ θεός Ζευς αναχωρεί από το Δικταίο Άντρο ανατροφής του και ταξιδεύει στην Ανατολή, όπου στην χώρα της Φοινίκης, συναντά και ερωτεύεται την εύμορφη πριγκίπισσα Ευρώπη. Ο θεός Ζευς μεταμορφωμένος σε ήρεμο φιλικό και όμορφο λευκό ταύρο, αρπάζει την ανυποψίαστη κόρη Ευρώπη και επιστρέφει στο Δικταίο Άντρο, όπου αποκτούν υιό, τον Μίνωα, ο οποίος έμελλε να γίνει Βασιλιάς με έδρα την Κρήτη του λαού της θάλασσας ακτών και νήσων Τηθύος και των μακρινών αποικιών στον Τριφυή Ωκεανό.

πηγή (*2) Λουκιανός, "Ενάλιοι Διάλογοι" (125-180 μ. Χ.):

Αρπαγή Ευρώπης Ψηφιδωτό. Ζεύγμα (Σελεύκεια Ευφράτη), «Zevgma Mosaic Museum». [w]

Αρπαγή Ευρώπης (Λεπτομέρεια Ψηφιδωτού).[W]

Η Ίδη Νύμφη Πηγής της Ζωής  στην παραλία Λιβαδιών Σητείας, όπου υπό το φως του έναστρου συννεφιασμένου ουρανού και ειδοποιού Δάδας, αγναντεύει το πέλαγος. Η Ίδη ειδοποιημένη από τον Ζέφυρο, αναμένει να επιστρέψει ο Ζευς από την Φοινίκη μαζί με την εύμορφη πριγκίπισσα Ευρώπη [P].

2024. Πανοραμική άποψη αμμουδερής παραλίας και πελάγους στα Λιβάδια Σητείας (@),

Η παραλία στα Λιβάδια Σητείας σε λαϊκά παραμύθια (συνωμοσίες φαντασίας) αναφέρεται ως παραδοσιακός χώρος πολλών Μυθολογικών και άλλων δρώμενων όπως ότι:

α) στο πέλαγος Σητείας αναδύθηκε η Αφροδίτη και ταξίδεψε στα Κύθηρα από όπου επέστρεψε για να ταξιδέψει και εγκατασταθεί στην Κύπρο (Βράχο της Αφροδίτης). Αναφέρεται επίσης και το πέλαγος στο φοινικόδασος Βάι Σητείας ως τόπος ανάδυσης της Αφροδίτης.,

Πανοραμική άποψη αμμουδερής παραλίας και πελάγους Βάι με Φοίνικες του Θεόφραστου (Phoenix theophrastii). (@).

β) στην παραλία Λιβάδια Σητείας προσέγγισαν οι πέντε Ιδαίοι Δάκτυλοι και άλλοι Ιδαίοι (Κουρήτες) προερχόμενοι από το όρος Ίδα της Τρωάδας- Μυσίας, Οι πέντε Ιδαίοι Δάκτυλοι, ήταν συνοδοί της θεάς Ρέας (Κυβέλης) και είχαν αναλάβει να προστατεύουν τον νεαρό θεό Δία, από τον πατέρα του Κρόνο.

γ) Από την παραλία Λιβάδια Σητείας με την ενηλικίωσή του ξεκίνησε ο νεαρός θεός Ζευς (Κούρος) για να συναντήσει τον Ανατέλλοντα Ήλιο στην Ανατολή (Φοινίκη), όπου "άρπαξε" την εύμορφη πριγκίπισσα Ευρώπη, για να επιστρέψει στην ίδια παραλία φέρνοντάς την μαζί του.

δ) στην παραλία Λιβάδια Σητείας , στην πηγή της Ζωής και την εκβολή του ποταμού της Ίδης, έπαιζε, νήπιο ο Μίνως, υιός της Ευρώπης, πριν αναχωρήσουν με την μητέρα του Ευρώπη, προς προκατακλυσμιαία Τελχίνεια (Ωγυγία) Κνωσσό. Η Τελχινεία Κνωσσός, βυθισμένη μετά την μεγάλη καταστεροφή, μεταξύ ακτής Κρήτης και Νήσου Δία, κατελήφθη από Κύδωνες και Ιδαίους, ενώ οι Τελχίνες εκδιώχθηκαν και εγκαταστάθηκαν στην Ρόδο..

Τάλως,  φύλακας Κρήτης (Απρόσωπο Έξυπνο Ανθρωποειδές-Ρομπότ).

Ο Τάλως ή Τάλων ήταν η πρώτη έξυπνη μηχανή (ρομπότ), που κατασκεύασε ο θεός Ζευς και παραχώρησε στον υιό του Μίνωα, Βασιλιά Τηθύος για να τον βοηθά στην παρακολούθηση και φύλαξη της Νήσου Κρήτης.

Για το έργο τη φύλαξης της Κρήτης ο Τάλως επιτηρούσε συνεχώς όλες τις ακτές της Κρήτης, διαθέτοντας βοηθούς σμήνος από "πανταχού παρούσες" ιπτάμενες χρυσές-χάλκινες μέλισσες που αντάλλασσαν συνεχώς πληροφορίες με τον Τάλω.

Με τις ιπτάμενες μέλισσες, σήμερα τις κατανοούμε ως bee -drones, ο Τάλως,  επιτηρούσε σπιθαμή προς σπιθαμή, όλη την ακτογραμμή της Νήσου Κρήτης. Οι "ιπτάμενες έξυπνες μέλισσες" ενημέρωναν συνεχώς τον "έξυπνο συντονιστή τους Τάλω" και έφεραν οπλισμό για να αντιμετωπίζουν άμεσα και αποτελεσματικά κάθε εισβολέα στο Νησί της Κρήτης. 

Ο Τάλως και οι ιπτάμενες Μέλισσες - επειδή σήμερα δεν ερμηνεύονται λογικά για να υφίστανται στις πρωτόγονες παλαιολιθικές κοινωνίες, θεωρούνται ως δημιουργήματα φαντασιόπληκτων "ψεκασμένων".

Ο Τάλως διατηρούσε την θερμοκρασία του σώματός του σταθερή με ρευστό "Ιχώρ" που ενδεχόμενο φράξιμο των σωλήνων μεταφοράς του ή διαρροή του προκαλούσε υπερθέρμανση του και διακοπή της λειτουργίας του.

Τάλως φτερωτός σε Δίδραχμο Φαιστού, 280 πΧ. (w).

[X]

5ος πΧ. αιών κρατήρ με το "θάνατο του Τάλω".

Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο Jatta στο Ruvo di Puglia (Απουλία Ιταλιάς).

Πλευρά Α: Ο Τάλων "σκοτώνεται" από τη Μήδεια (τέρμα αριστερά) και τους έφιππους Δίδυμους αδελφούς Διόσκουρους στην Αργοναυτική Εκστατεία παρουσία Ποσειδώνα και Αμφιτρίτης (πάνω δεξιά γωνία).

 Άτλαντες προκατακλυσμιαίοι,Τελχίνες.

Η Μυθολογία αναφέρει προσπάθεια χθόνιων δαιμονικών (δαιμονισμένων)  επικίνδυνων σιδηρουργών και μάγων του Κάτω Κόσμου, τους Τελχίνες, που είχαν αναθρέψει τον Ποσειδώνα με τον Απόλλωνα στον ρόλο του Ήλιου.

Οι Τελχίνες, Ατλαντική φυλή απόγονοι Τιτάνων, είχαν εγκατασταθεί στην προκατακλυσμιαία Κνωσσό (Τελχινεία) της Νήσου Κρήτης.

Πέντε Τελχίνες, Τιτάνες, της προκατακλυσμιαίας Τελχινείας Κνωσού, παιδιά της Τιταίας, παραγιοί σε Τελχίνες της Ρόδου, μεταλλουργοί, κατασκεύασαν Άρπη (δρεπάνι), με το οποίο σχεδίαζαν να διαμελίσουν (σε δεκαπέντε τεμάχια) για να φάνε τον νεαρό θεό Δία,  επειδή έριξε στα Τάρταρα τους ερπετοειδείς Τιτάνες. Απέτυχαν γιατί από μοιραίο λάθος τους, αντί να διαμελίσουν τον νεαρό θεό Δία, διαμέλισαν τον υιό του Δία, τον νεαρό θεό Ζαγρέα.

Ιδαίοι Κουρήτες, Κύδωνες και Έλληνες.

Πολλές είναι οι ενδείξεις που αφορούν τους τελευταίους απόγονους του προκατακλυσμιαίου ηρωικού γένους ανθρώπων, με κοιτίδα την Πελασγική Μακεδονία και Θράκη Αιγηίδος. Από την Μακεδονία και Θράκη τα Πελασγικά φύλα, μετακινήθηκαν στις Ακτές και Νησιά της Ευρύτερης Τηθύος Θαλάσσης ως

1) Σίντιες Ιδαίοι και Κάβειροι, μετακινούμενοι στα Νησιά Βορείου Αιγαίου, Λήμνο, Σαμοθράκη, Ίμβρο, Τένεδο ως Κάβειροι μετακινήθηκαν στην Τρωάδα. Από την Τρωάδα ως Ιδαίοι (όρος Ίδα Τρωάδος -Μυσίας, Σκάμανδρος ποταμός) πιεζόμενοι από {Χαττίτες}, Χιττίτες, Ιλείς, Τεύκρους, Δάρδανούς, Τρώες μετακινήθηκαν αφενός προς τα ενδότερα της Μικράς Ασίας (όρος Ίδη Φρυγίας, Σαγγάριος ποταμός) και αφετέρου νοτιότερα προς Μικρασιατικά Παράλια και νησιά Αιγαίου, νήσο Κρήτη, νήσο Κύπρο ανατολικής Τηθύος. Επίσης προωθούνται εσωτερικά της Μικράς Ασίας προς Λευκό Άρπασο ποταμό ή Μαίανδρο Καρίας που πηγάζει από τον Ταύρο και ακόμα πιο ανατολικά σε Σουμερία, Περσία μέχρι Ινδιών και Νότια σε Παλαιστίνη Αίγυπτο μέχρι Άτλαντα Λιβύης.

Αυτονόητο οι Ιδαίοι Τρωάδος προσέγγισαν την Νήσο Κρήτη από Ανατολικά (Σητεία) όπου εγκαταστάθηκαν ως Ιδαίοι Δάκτυλοι Κουρήτες (Ετεόκρητες) στην Ήτιδα (Ήτις- Σητεία) κι προωθήθηκαν δυτικά προς Λατώ (Λασίθι) και ως λαός της Θάλασσας και προς ευρύτερη Θάλασσα Τηθύ, αφενός δυτικά προς Λάτιο Λατίνης, Ετρουσκία Ιταλικής, Βασκία Ιβηρικής και ανατολικά προς την Φοινίκη και εν συνεχεία εκ Φοινίκης σε Καρχηδόνα (Διδώ = εξ Ιδαίας). Οι Ιδαίοι ονόμασαν την Νήσο Κρήτη Ιδαία Νήσο.

Η τεράστια αίγλη των Σιντίων (Σινδίων) στην Τροία διατηρήθηκε ως ανάμνηση στην Μυκηναϊκή και Αρχαϊκή Εποχή.

2) Σίντιες Σίθωνες και Ηδωνοί, μετακινούνται Νοτιο -Δυτικά και εγκαθίστανται σταδιακά σε Οίτη (Οιταίοι), Βοιωτία (Σίδαι), Κύθνο (Σίθωνες), Αττική (Κυδαθηναίοι), Δυτική Νήσο Κρήτη -Χανιά (Κύδωνες, Cydonians, Cydones ή Keftiu Αιγυπτιακών επιγραφών). Εν συνεχεία μετακινούνται δια θαλάσσης και εγκαθίστανται στην ευρύτερη περιοχή Νότιας Ακτής Μικράς Ασίας - Παμφυλία (Σίδη), Ανατολική Ακτή Παλαιστίνης -Φοινίκη (Σιδών) κα.

Οι Κύδωνες (Keftiu Αιγυπτιακών επιγραφών) μετακινούμενοι προς την ανατολική Κρήτη απωθούν και διαδέχονται στην Κνωσσό τους εκ Τιτάνων Τελχίνες (παλιά ονομασία Κρήτης, Τελχινία) που μεταναστεύουν στην Ρόδο. Χίδες, παραφθοράς Κύδωνες, αναφέρονται από τον Ησύχιο την Κλασσική Εποχή. "Χίδες, Κισσοέτιοι (~ Kissuwatna) = Κνώσσιοι." Οι Κύδωνες διατήρησαν την ονομασία τους στην Κυδωνία μέχρι και την Κλασσική Εποχή.

3) Έλληνες Αρκάδες, Αχαιοί, Ίωνες, Αιολείς, Δωριείς εγκαθίστανται από την προκατακλυσμιαία ηρωική εποχή σε Αιγηίδα για να προωθηθούν στην μετακλυσμιαία σιδηρά εποχή προς Αιγαίο -Νήσο Κρήτη, Μικρασιατικές Ακτές, Κύπρο κά.

Στην Νήσο Κρήτη οι Κύδωνες συγχωνεύθηκαν στην Κνωσσό με Αρκαδο- Αχαιούς ενώ στην Λατώ Κύδωνες και Ιδαίοι με Δωριείς. Αυτονόητο ότι τους Κύδωνες (Νεοανακτορικής Περιόδου 1480 - 1425 π.Χ.) διαδέχτηκαν οι Αχαιοί (Ahhiyawa) ενώ όσοι μετακινήθηκαν ανατολικά αναμείχθηκαν με τους εξ όρους Ίδα Τρωάδος εγκατεστημένους ομογάλακτους εκ Καβείρων Ιδαίoυς Κουρήτες (Ετεόκρητες) ή Caphtor Αιγυπτίων, που εντοπίζονται στις πόλεις Ήτις ή Ήδις και Ίτανος ή Ίδανος.

Ο Όμηρος αναφέρει κατοίκους της Νήσου Κρήτης ως "πελασγικής" καταγωγής Ιδαίους Ετεόκρητες (Ανατολικά), Κύδωνες (Δυτικά) και Αρκαδο-Αχαιούς και Δωριείς Έλληνες (κεντρικά).

"τὸν δ´ οὖν Διόνυσόν φασι τὴν κατάβασιν ἐκ τῆς Ἰνδικῆς ἐπὶ τὴν θάλατταν ποιησάμενον καταλαβεῖν ἅπαντας τοὺς Τιτᾶνας ἠθροικότας δυνάμεις καὶ διαβεβηκότας εἰς Κρήτην ἐπ´ Ἄμμωνα. προσβεβοηθηκότος δὲ καὶ τοῦ Διὸς ἐκ τῆς Αἰγύπτου τοῖς περὶ τὸν Ἄμμωνα, καὶ πολέμου μεγάλου συνεστῶτος ἐν τῇ νήσῳ, ταχέως καὶ τοὺς περὶ τὸν Διόνυσον καὶ τὴν Ἀθηνᾶν καί τινας τῶν ἄλλων θεῶν νομισθέντων συνδραμεῖν εἰς Κρήτην. γενομένης δὲ παρατάξεως μεγάλης ἐπικρατῆσαι τοὺς περὶ τὸν Διόνυσον καὶ πάντας ἀνελεῖν τοὺς Τιτᾶνας". (Διόδωρος Γ. 73.)

Ο Σκάμανδρος πήγαζε από τα Όρη Ίδα (Ιδαία Όρη) Τρωάδος Μυσίας, στη συνέχεια ο ποταμός περνούσε νότια της Τροίας και λίγο πριν τη θάλασσα ενωνόταν με τον ποταμό Σιμόη ....

Όρη Ίδη Τρωάδος (Μυσίας) από παραλία στα νότια της οροσειράς (W).

Όρη οροσειράς Ίδη ανατολικά όρη Σητείας ή "Δίκτυ" από την αμμώδη παραλία στα Λιβάδια Σητείας όπως τα αντίκρισαν όταν αποβιβάστηκαν στην παραλία αυτή, οι Ιδαίοι Δάκτυλοι, ιεροί προστάτες του Δία. 

Η ομοιότητα με τα όρη Ίδη Τρωάδος, καταγωγής των Ιδαίων,  έδωσε την ονομασία που διατηρεί σήμερα το υψηλότερο όρος της Κρήτης, ο Ψηλορείτης  ή Ίδη της Ιδαίας οροσειράς της Ιδαίας Νήσου Κρήτης (@).

Τρωικός, Ηρωικός Μεγάλος Πόλεμος, Αθηναίων και Ατλάντων.

Στην Αίγυπτο οι Ιερείς της Σαΐδος ανέφεραν στο Σόλωνα, ο οποίος επισκέφτηκε τον 6ο αιώνα π.Χ., την Αίγυπτο, ότι η Ηρωική εποχή τερματίστηκε πριν εννέα χιλιετίες, δηλαδή το έτος 9604 π. Χ., μετά από καταστροφικό Μεγάλο Πόλεμο Αθηναίων εναντίων Ατλάντων. Ο Μεγάλος Πόλεμος, διασώζεται στις μνήμες στα έργα, Τιμαίος και Κριτίας του Πλάτωνα (*). Για τον Μεγάλο Πόλεμο Αθηναίων και Ολύμπιων θεών εναντίον Ατλάντων και υποχθόνιων θεών και δαιμόνων, μας πληροφορεί έμμεσα πλην σαφώς, ο Όμηρος, στα έργα του "Ιλιάς" και "Οδύσσεια" αναφερόμενος στον Ηρωικό "Τρωικό Πόλεμο". 

Με τον Πρώτο Μεγάλο Ηρωικό Τρωικό πόλεμο συγχέονται πολλοί μεταγενέστεροι πόλεμοι ως "Τρωικοί" μεθηρωικοί πόλεμοι.

Μετά τον εντοπισμό της αρχής και του τέλους της Ηρωικής Εποχής συμπεραίνουμε ότι το Δικταίο Άντρο των μυθολογικών προϊστορικών Δρώμενων πρέπει να εντοπίζεται χρονικά πριν από το τέλος της Ηρωικής εποχής, δηλαδή περίπου το 9640πΧ. ή περίπου τρεις με τέσσερις δεκαετίες πριν την λήξη του δεκαετούς Μεγάλου Ηρωικού Πολέμου Αθηναίων εναντίων Ατλάντων ή με άλλα λόγια πριν τον δεκαετή πρώτο Μεγάλο "Τρωικό Πόλεμο".

Τέλος Ηρωικής Εποχής.

Ο Πόλεμος ίσως είναι η αιτία της θεωρούμενης μεγάλης υπερθέρμανσης του πλανήτη της δεκάτης (10ης) χιλιετίας πΧ. που προκάλεσε την κλιματική αλλαγή. Η κλιματική αλλαγή  από τα όπλα που χρησιμοποιήθηκαν από τους Άτλαντες ευθύνεται για τα επακόλουθα φαινόμενα με το λιώσιμο των πάγων που προκάλεσαν από το 9604μΧ., Μεγάλη Προκατακλυσμιαία Καταστροφή.

Το 9604 πΧ. η μεγάλη καταστροφή, οδήγησε σε απόσυρση, στο καταφύγιο Ελπίδας Υπερβόρειας Αρκτίδας, όλων των Ολύμπιων υπό τον Δία και Ποσειδώνα θεών και του Τιτάνα Ωκεανού που δεν συμμετείχε στην Τιτανομαχία εναντίον των Ολυμπίων θεών. Αντίθετα, οι Τιτάνες, εκτός του Τιτάνα Ωκεανού, οι Γίγαντες και όλοι οι Υποχθόνιοι υπό τον Τυφώνα Τάρταρου, περιορίστηκαν στα Τάρταρα Ανταρκτίδας.

ιζ. Πρόσωπα Σιδηρού Γένους Ανθρώπων (9604πΧ.-30μΧ.)

Μίνως, προκατακλυσμιαίος, πρώτος μετακλυσμιαίος Βασιλιάς λαού Τηθύος.

Ο επιζήσας της Μεγάλης καταστροφής του προκατακλυσμιαίου πολιτισμού της Ηρωικής Εποχής, προκατακλυσμιαίος Μυθολογικός Ήρωας Μίνως, υιός του θεού Δια και της Ευρώπης, της δεκάτης χιλιετίας πΧ., ήταν ο τελευταίος προκατακλυσμιαίος Βασιλιάς λαού νήσων και ακτών Τηθύος Θάλασσας, δηλαδή των θαλασσών Άσπρης (Μεσογείου), Μαύρης (Ευξείνου) και Ερυθράς, Επίσης ο Μίνως είχε υπό τον έλεγχό του και τις αποικίες σε Ακτές και Ωκεανίδες νήσους της Τρίαινας Ωκεανού με έδρα την προκατακλυσμιαία (Τελχινεία) Κνωσσό νήσου Κρήτης. Οι αποικίες στον Ωκεανό, του Ποσειδώνα, που αφορούσαν τις Ωκεανίδες Νήσους και Ακτές μετά τις γαλάζιες πύλες προς τον Γαλάζιο Ατλαντικό Ωκεανό και τις ερυθρές πύλες προς τον Ερυθρό Ινδικό Ωκεανό και πιο πέρα, από τις κίτρινες πύλες προς τον Κίτρινο Ειρηνικό Ωκεανό. Ο Μίνως παρέλαβε την υπο κατοχή Τελχινών Ατλάντων εχθρική Τελχίνεια Κνωσό, της Ποσειδώνιας Τρίαινας του Ωκεανού, που μετονόμασε σε ιδαία Κνωσσό η οποία στον πρώτο Τρωικό Μεγάλο πόλεμο βυθίστηκε για να ιδρυθεί η νέα μετακλυσμιαία Ιδαία Κνωσσός πλησίον της αρχαίας  Μινωικής Κνωσσού, .

Μετά την απόσυρση των θεών, επιζήσαντες του κατακλυσμού Ήρωες, μετά το 9604πΧ., γίνονται οι πρόγονοι απαλλαγμένου από την κηδεμονία θεών, του Σιδηρούν Γένος Ανθρώπων, που διατηρούσε θεούς μόνο στην "φαντασία" , τους μύθους και τα παραμύθια  των ανθρώπων.

Ο προκατακλυσμιαίος πολιτισμός, αν και περιορισμένος σε ορισμένα κέντρα, αποτελεί πρότυπο της αναγέννησης των μετά το 9604 πΧ., μετακλυσμιαίων πολιτισμών σε Κρήτη, σε Αιγηίδα (Αίμο, Αιγαίο Αρχιπελάγος, Μικράς Ασία), Παλαιστίνη, Σουμερία, Περσία μέχρι Ινδιών καθώς και Αιγύπτου, Λιβύης, μέχρι Λατίνης κά. (9*) που μεταλαμπαδεύεται σε όλες τις εγκαταστάσεις ανθρώπων σε όλο τον πλανήτη.

Με το λιώσιμο των πάγων, οι υπο- πολικές περιοχές γίνονται εύκρατες ενώ πλησιέστερες στον ισημερινό εύκρατες ηπειρωτικές περιοχές μετατρέπονται σε ερήμους της Ευρασίας, Αφρικής, Αμερικής και Αυστραλίας όπως Σαχάρας, Αραβίας, Τάκλα Μακάν, Γκόμπι και άλλες.

Έτσι οι άνθρωποι της παλαιολιθικής ευρύτερης εποχής γεύονται τον προκατακλυσμιαίο ηρωικό πολιτισμό των κέντρων και αναγεννούν μετακλυσμιαίους μεθηρωικούς προϊστορικούς πολιτισμούς του Σιδηρού Γένους Ανθρώπων. Εν προκειμένω τότε σε ορισμένες περιοχές του παλαιολιθικού κόσμου αναπτύσσονται αναγεννήσεις προϊστορικών πολιτισμών όπως Μεσολιθικής, Νεολιθικής, Χαλκολιθικής και Χάλκινης Εποχής για να ακολουθούν γνωστοί ιστορικοί πολιτισμοί των Μετάλλων και η από το 33 μΧ η Σύγχρονη Σωτήρια Εποχή Ανθρώπων.

Ίδη Οροσειρά και Ιδαία Νήσος (Κρήτη).

Σίδες (Ιδαίοι, Κύδωνες) και Έλληνες (Αρκάδες Αχαιοί και Δωριείς).

Τα Λαϊκό παραμύθι ταιριάζει με τους μύθους του λαού της θάλασσας Τηθύος,Από την αρχαιολογική διερεύνηση αποκαλύπτεται ότι ταιριάζουν με παλιές προσελεύσεις και εγκαταστάσεις ανθρώπων στην Κρήτη και νήσους (Δωδεκάνησα, Κύπρο κά) καθώς και όλες τις ακτές της θάλασσας Τηθύος, δηλαδή της Λευκής Τηθύος -Μεσογείου (Αιγηίδα, Παλαιστίνη, Αιγύπτου κά), Μαύρης Τηθύος (Ευξείνου Κολχίς, Ταυρίς κά) και Ερυθράς Τηθύος (Αραβία, Ερυθραία, Αιθιοπία κέρατου Αφρικής κά).

Οι ενδείξεις για τους τελευταίους απόγονους του προκατακλυσμιαίου ηρωικού γένους ανθρώπων αποκαλύπτουν ως κοιτίδα Πελασγών, στις περιοχές Αιγηίδος, Αιγαίου, Μικράς Ασίας ως Ελλήνων, Μακεδόνων, Ιλλυριών, Δακών, Θρακών, Φρυγών κα στην Ευρύτερη Θάλασσα Τηθύος.

Έτσι πρωταρχικά από επιζώντες ήρωες Πελασγών διακρίνονται προκατακλυσμιαίες διαφοροποιήσεις, Έλληνες Αρκάδες, Αχαιοί κά και Σίδες, Σίθωνες, Σίντιες κά που μετακινούνται στην Ευρύτερη περιοχή της Τηθύος Θαλάσσης.

Τα Ιερά του θεού Δία μεταφέρθηκαν στην Ανατολική Κρήτη όπου εγκαταστάθηκε, από πέντε μυθολογούμενους Ιδαίους (Δακτύλους), προστάτες του, σε σπήλαιο Άντρο της Ανατολικής Κρήτης, δηλαδή της Σητείας.

Ο Ζευς ανατράφηκε κρυφά από τον πατέρα του (τον Κρόνο) και ανδρώθηκε.

Οι Ιδαίοι Δάκτυλοι με πολλούς ακολούθους Ιδαίους Τρωάδος και Καβείρους Λήμνου και Σαμοθράκης αποτέλεσαν του Πρόγονους των Ετεοκρητών που μετεγκαταστάθηκαν στην ευρύτερη περιοχή της Κρήτης, νήσο Κάρπαθο και Μικρασιατική ακτή σε Καρία, Καρδουχία κά.

Οι Ιδαίοι Δάκτυλοι ιερείς προστάτες του Δία προερχόμενοι  από της Οροσειρά Ίδη της Τρωάδος Μυσίας της Μικράς Ασίας, έδωσαν και την ονομασία στα Κρητικά Βουνά που ονομάστηκαν και αυτά Ίδη.

Ίσως παλιά τα Βουνά της Ανατολικότερης Κρήτης, δηλαδή της Σητείας, μετονομάστηκαν σε όρη Δίκτυ, ως τα πρώτα που δέχτηκαν το πρώτο ιερό άντρο, το Δικταίο,  που θεωρήθηκε ως κεντρικό Δικτύου θυγατρικών επόμενων άντρων στην Ιδαία Οροσειρά. Αργότερα η ονομασία Δικταίο υιοθετήθηκε από τους Λασιθιώτες για το ψηλότερο Λασιθιώτικο Βουνό της Ιδαίας Οροσειράς, το γνωστό σήμερα, Ψυχρό από το οποίο ονομάστηκε και το εκεί θυγατρικό ιερό Ιδαίο Άντρο σε Δικταίο.

Προφανώς όλα τα Βουνά της Κρήτης, από τα Ανατολικά Βουνά , το πρωταρχικό Δίκτυ της Σητείας, το Ψυχρό, ο Ψηλορείτης και τα Λευκά όρη ή Μαδάρες ανήκουν σε Δίκτυο αλυσίδας ιερών της Ιδαίας Οροσειράς μετά την προκατακλυσμιαία προϊστορική Τελχινία Νήσο σε  προκατακλυσμιαία  προϊστορική Ιδαία Νήσο. 

Αυτονόητο ότι αμέσως μετά την καταστροφή εξακολουθεί  και μετακλυσμιαία να ονομάζεται Ιδαία νήσος. Η προώθηση του Δικτύου της Ίδης στα Αστερούσια ή και Οροσειρές εκτός Κρήτης όπως Αρκαδίας στο Λύκαιο, παρέχει ιερά δικτύου "ανατροφής" του θεού Δία.

Κρήτης, Προϊστορικές ονομασίες (Αρχαιολόγος Ν Παπαδάκης).

Ο αείμνηστος Αρχαιολόγος Σητείας, Νικόλαος Παύλου Παπαδάκης (Ν.Π.Π. 1942-2001), που είχα την τύχη να συζητήσω μαζί του, πρέσβευε ότι στα προϊστορικά χρόνια, οι νεο- εισερχόμενοι από το Αιγαίο και Μικρά Ασία Ιδαίοι, προσέγγιζαν το Νησί από τις ανατολικές ακτές, δηλαδή τις ακτές της Σητείας (Σαμμώνιο και Σητεία) κομίζοντας τις παραδόσεις γέννησης του θεού Δία από την Ρέα σε σπήλαιο-Άντρο στα όρη Ίδη Τρωάδος -Μυσίας της Μικράς Ασίας. Ο Ν. Παπαδάκης πρέσβευε ότι οι εκ της Μικράς Ασίας νεοφερμένοι ονόμασαν τα όρη της Κρήτης με το όνομα της Μικρασιατικής Οροσειράς Ίδα, ονοματίζοντας Ίδη τα πρώτα βουνά που αντίκρισαν στην Ανατολική Κρήτη, δηλαδή τα Σητειακά Βουνά. Αργότερα μετακινούμενοι δυτικά ονόμασαν Ίδη διαδοχικά και όλα τα επόμενα προς την δύση Βουνά που αποτέλεσαν την οροσειρά της Κρήτης που τελικά καθιερώθηκε ενιαία ως οροσειρά της Ίδης.

Ο Ν Παπαδάκης πρέσβευε, αν κατάλαβα καλά, ότι οι πιο απομακρυσμένες περιοχές της οροσειράς της Ίδης, όπως το Ψυχρό ή Λασιθιώτικο Ίδη-Δίκτυ και ο Ψηλορείτης ότι υιοθετήθηκαν, ως ιεροί τόποι μεταγενέστερων εγκαταστάσεων Ιδαίων. Οι παραδόσεις των προς δυσμάς μετακινούμενων εξ ανατολών νεοεισερχομένων Ιδαίων (Κουρητών) υιοθετήθηκαν από τους μεταγενέστερους στο δυτικό νησί εισερχόμενους από Αιγαίο και Ιόνιο, Κύδωνες και Αρκάδες, Αχαιούς Δωριείς με ανάπτυξη ιερών σπηλαίων.

ιθ. Μίνως, Μετακλυσμιαίοι Διάδοχοι Βασιλείς,

Σύμφωνα με τα λαϊκά παραμύθια και μύθους, εφόσον θεωρήσουμε ως γεγονότα τα δεδομένα που ο Πλάτωνας αναφέρει στο έργο του Κριτίας, αυτά χρονολογούνται ότι συνέβησαν σχεδόν πριν από δώδεκα χιλιετίες, Αν το παραμύθι για τα Λιβάδια Σητείας, όντως μεταφέρει γεγονότα της προϊστορίας τότε μπορούμε να ισχυριστούμε ότι εδώ στα Λιβάδια Σητείας, εντοπίζεται το πρώτο στην Κρήτη Ιδαίο- Δικταίο Άντρο, η πηγή της Ζωής της Νύμφης Ίδης με τρεχούμενο γάργαρο νερό, λιμνούλα και με πυκνή βλάστηση, με αιωνόβια πλατάνια, δέντρα και θάμνους. Σύμφωνα με τις παραδόσεις που διασώθηκαν, εδώ στα Λιβάδια Σητείας οι Νύμφες αναθρέψαν τον Θεό Δία.

Από εδώ αναχώρησε ο Ζευς ως ενήλιξ για την Ανατολή. Στην Ανατολή (Φοινίκη) ο Ζευς άρπαξε την Ευρώπη και επέστρεψε πάλιν εδώ στα Λιβάδια Σητείας. 

Η Ευρώπη εδώ γέννησε τον Μίνωα, που έγινε Βασιλιάς του λαού Τηθύος και Ωκεανού της προκατακλυσμιαίας εποχής. 

Ο Μίνωας μετά το Μεγάλο Πόλεμο Αθηναίων και Ατλάντων και την Καταστροφή, επέζησε για να παραμείνει ως ο πρώτος μετακλυσμαιίος Βασιλιάς Τηθύος (Κρήτης). 

Ο Μίνως, μετά τον καταποντισμό της Τελχίνειας Κνωσσού, παρέδωσε την σκυτάλη της βασιλείας του σε μετακλυσμιαίο διάδοχο του Βασιλέα του λαού της θάλασσας Τηθύος με το όνομά του, Μίνως θεμελιώνοντας την μετακλυσμιαία Ιδαία Κνωσσό  Κρήτης με ιεραρχία διαδοχής Βασιλέων με το όνομα του,  Μίνως.   Μετά την μεγάλη καταστροφή του κόσμου, (δηλαδή με υπολογισμούς, μετά το 9604πΧ,), ο Μίνως ως πρώτος μετακλυσμιαίος Βασιλιάς της Κρήτης, με δικαιοδοσία στο λαό της Θάλασσας ακτών και νήσων Τηθύος Θαλάσσης και διασποράς στις απρόσιτες μετά την καταστροφή αποικίες σε νήσους και ακτές.

Ο προκατακλυσμιαίος Μίνως είναι και ο πρώτος μετακλυσμιαίος ηρωικός Βασιλιάς της εποχής του μεθηρωικού Σιδηρού Γένους Ανθρώπων με έδρα την Μετακλυσμιαία Ιδαία  Κνωσσό και πρόγονος γενιάς πολλών μεταγενέστερων διαδόχων μετακλυσμιαίων Βασιλιάδων της Κρήτης, με το ίδιο όνομα Μίνως. 

Οι  μετακλυσμαίοι διάδοχοι του Μίνωα είχαν τυπική δικαιοδοσία σε Νήσους και Ακτές Τηθύος, δηλαδή Αιγαίου και Νήσων Τηθύος, Αίμου, Μικράς Ασίας, Κύπρου, Φοινίκης, Παλαιστίνης, Σουμερίας, Αιγύπτου Λιβύης, Αιθιοπίας, Ευδαίμονος Αραβίας και Ερυθράς θάλασσας, χάνοντας τον "αμφίδρομο" έλεγχο στις υπερπόντιες προκατακλυσμιαίες αποικίες που έγιναν απρόσιτες ή δύσκολα προσιτές (Ωκεανίδες νήσοι και ακτές Τρίαινας του Ποσειδώνα, δηλαδή του τριφυούς Ωκεανού, ήτοι Κυανού (Ατλαντικού), Ερυθρού (Ινδικού) και Κίτρινου (Ειρηνικού) .. Οι διάδοχοι του,  συνονόματοι Βασιλείς (Μίνως), ηγούνται ενός λαού θαλασσοπόρων που εξακολουθούν να ταξιδεύουν στις ακτές και νησιά Τηθύος και ίσως πιο σπάνια (μονόδρομα χωρίς επάνοδο) και στις μακρινές αποικίες της Τρίαινας του Ωκεανού. Οι διάδοχοι του Μίνωα, με το ίδιο όνομα "συγχέονται" με τον πρώτο προκατακλυσμιαίο Βασιλιά Τηθύος και Ωκεανού, τον Ήρωα Μίνωα.

Με άλλα λόγια, οι Βασιλείς την εποχή του Σιδηρού γένους με έδρα την Κρήτη, δεν ταξιδεύουν ποτέ (ή ενδεχόμενα πολύ σπάνια χωρίς επιστροφή) στις μακρινές αποικίες στον Ωκεανό δικαιοδοσίας τους και αυτοπεριορίζονται στην Θάλασσα Τηθύ, δηλαδή στην άσπρη θάλασσα- νησιά Αιγαίου όπως Θήρα, Αιγηίδα, Αιγαίο Αρχιπέλαγος, Μικρά Ασία ή Ανατολία, Κύπρο, Παλαιστίνη, Σουμερία, Περσία μέχρι Ινδιών, Αίγυπτο και Λιβύη μέχρι Άτλαντα, Ιβηρία και Λατίνη. Επίσης στην ερυθρά θάλασσα Αραβία-Αιθιοπία (Σαββά) καθώς και στην μαύρη θάλασσα, Καύκασου Κολχίδα και Αζοφικής Ταυρίδα. 

Αναφέρονται ελάχιστες σποραδικές επισκέψεις σε περιορισμένες αποικίες όπως στην Θούλη στον Κυανό Ωκεανό και στην Ερυθρά Θάλασσα που η μνήμη τους διατηρούν οι αναμνήσεις των Ωκεανίδων νήσων και των ακτών Ερυθρού (Ινδικού) Ωκεανού και του μακρινού Κίτρινου (Ειρηνικού) Ωκεανού. Αυτονόητο ότι ο Ωκεανός μετά την Μεγάλη καταστροφή στη μετακλυσμιαία εποχή ήταν απρόσιτος ή παρά πολύ δύσκολα προσιτές για ταξίδια με επιστροφή από τις μακρινές αποικίες σε νήσους και ακτές του Ωκεανού...

Μετακλυσμιαία Ιερά Σπήλαια και Άντρα.

Η από στόμα σε στόμα πληροφορία μέσα στο λαϊκό παραμύθι του γέρου με την συγκριτική αξιολόγηση με παρόμοιους μύθους της αρχαιότητας και τα αρχαιολογικά και άλλα ευρήματα, οδηγούν στην ένδειξη ότι ίσως το πρώτο στην Κρήτη, προκατακλυσμιαίο ιερό Δικταίο Άντρο Δρώμενων εντοπίζεται λίγο μετά το 9700πΧ.  στα Λιβάδια Σητείας. Το Δικταίο Άντρο στα Λιβάδια Σητείας διακρίνεται ως το πρώτο "θυγατρικό" προκατακλυσμιαίο Δικταίο Άντρο Δρώμενων στην Κρήτη μετά το προκατακλυσμιαίο Ιδαίο Άντρου της Μικρασιατικής οροσειράς Ίδη και Ιερών Λήμνου, Σάου Σαμοθράκης, Ιδαίο Φρυγίας και άλλων.

Προφανώς παραπλήσιες θέσεις στην ευρύτερη περιοχή της Σητείας, ιερών Δικταίου Άντρου, δεν μπορούν με αποδείξεις να αποκλειστούν. Έτσι ο τόπος που βρίσκεται το Ελληνορθόδοξο εκκλησάκι του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή στα Λιβάδια Σητείας, όπου βρέθηκαν κατακερματισμένα απομεινάρια αρχαίων κτισμάτων καθώς και η Πηγή Ζου (=Ζωής) στα μετόχια Σητείας, από την οποία υδρεύεται ακόμη και σήμερα η Σητεία μπορούν να συμπεριληφθούν ως ενδεχόμενες θέσεις πρόσθετων ιερών Σπηλαίων. Επίσης θέσεις στην ευρύτερη περιοχή της Σητείας δεν μπορεί να αποκλειστούν όπως, α) ο Ρουσόλακκος στο Παλαίκαστρο Ιτάνου, όπου βρέθηκε σε Δικταίο Ιερό του Διός, πινακίδα με χαραγμένο σε δωρική και Ιωνική διάλεκτο Ύμνος στον Δικταίο Δία και β) το Φαράγγι της Ζάκρου που ετυμολογικά ίσως σχετίζεται με τον θεό Ζαγρέα, υιού του θεού Δία, που ενδέχεται να γεννήθηκε και ανατράφηκε στην περιοχή της Ζάκρου, όπου και τα ανάκτορα της Κάτω Ζάκρου. 

Επίσης η ανατροφή του Ζαγρέα στην ευρύτερη περιοχή Σητείας είναι η αιτία που οι Τιτάνες Τελχίνες  από λάθος διαμέλισαν τον θεό Ζαγρέα αντί του μισητού σε αυτούς θεού Δία που είχε φυλακίσει τους Τιτάνες μετά την Ήττα στην Τιτανομαχία στα Τάρταρα Ανταρκτίδος.  

Πέραν από το Ιερό Δικταίο Άντρο στα Λιβάδια Σητείας, Μυθολογούνται και πολλά άρα ιερά Δικταίου Άντρου σε απομακρυσμένες θέσεις της Οροσειράς Ιδης της Ιδαίας Νήσου Κρήτης. Συγκεκριμένα στην μυθολογία αναφέρονται α) Δικταίο άντρο στο Ψυχρό Λασιθίου, 2) Ιδαίο Άντρο στον Ψηλορείτη, 3) Ιερός Πλάτανος και πιθανό Άντρο Γόρτυνας ή και 4) το εκτός Κρήτης ιερό Δικταίο Άντρο στο Λύκαιο όρος της Νοτιοδυτικής Αρκαδίας. Όλα αυτά τα ιερά και ακόμα περισσότερα που δεν γνωρίζουμε ίσως πρέπει να θεωρηθούν ως Δίκτυο θυγατρικών ιερών Άντρων, αφού σε αυτά εγκαταστάθηκαν ιερείς διάδοσης της "ανατροφής" του θεού Δία όπως στο κεντρικό Δικταίο Άντρο, εν προκειμένω στα Λιβάδια Σητείας.

κ. Βιτσέντζος Κορνάρος, ποιητής Ερωτόκριτου.

01 Αυγούστου 2023 στις 21:42,Παραλία Σητείας με Πανσέληνο,[@]

Μνημείο ποιητή του Ερωτόκριτου, Βιτσέντζου Κορνάρου, (29 Μαρτίου 1553, Σητεία – 1614, Ηράκλειο).

Ο Κορνάρος ανατράφηκε με παραμύθια και Μύθους στον νεραϊδότοπο στα Λιβάδια Σητείας. (@).

"Στη Στείαν εγεννήθηκε, στη Στείαν ενεθράφη,
εκεί 'καμε κι εκόπιασεν ετούτα που σας γράφει.
Στο Κάστρον επαντρεύτηκε σαν αρμηνεύγει η φύση,
το τέλος του έχει να γενή όπου ο Θεός ορίσει"

κα. Πηγή της Ζωής και Υδροφόρος Ορίζων στα Λιβάδια Σητείας.

Η πληροφορία χωματουργού (ΝΚ) για πλούσιο σε νερό "υδροφόρο ορίζοντα" εγγύς της επιφάνειας του εδάφους της ανατολικής χαμηλότερης πλευράς του επικλινούς αγρού μου, στα Λιβάδια Σητείας, μου έβαλε την ιδέα ότι μπορεί εκεί να ευδοκιμήσουν Πλατάνια. Πράγματι, την αυγή του Σαββάτου, της πρώτης Ιανουαρίου 2000 μ.Χ., κοντά στην υφιστάμενη πολύ παλιά ξερολιθιά, σε επαφή με ανώνυμο αγροτικό δρόμο, όπου πολύ παλιά διερχόταν ο πανάρχαιος ποταμός της Νύμφης Ίδη φύτεψα δυο πλατάνια. 

κβ. Πλάτανος της Ευρώπης.

Ο πανάρχαιος ποταμός της Νύμφης Ίδη, σήμερα αγροτικός δρόμος, περνούσε μπροστά από το μεσημβρινά κείμενο εκκλησάκι του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή (οδός Αγίου Ιωάννου Βαπτιστή στα Λιβάδια Σητείας) και διερχόταν από τον νεραϊδότοπο όπου πηγή ζωής και συνέχιζε την πορεία του προς την κείμενη βόρεια παραλία των Λιβαδιών Σητείας, εκβολής στο πέλαγος. 

Από τα δυο πλατάνια, που φύτεψα, έπιασε και θέριεψε το προς το Νοτιο -Ανατολικό χαμηλό όριο πλατάνι, το οποίο σήμερα, 2024 μ. Χ., είναι 25 ετών. Αυτό το Πλατάνι το ονόμασα Πλατάνι της Ευρώπης της τρίτης (3ης) χιλιετίας, σε ανάμνηση της Ευρώπης, μητέρας του Βασιλιά της Κρήτης Μίνωα και του Δικταίου Άντρου ανατροφής του Δία καθώς και της πηγής της Ζωής και λίμνης της Νύμφης Ίδης.  

2024 09-08 (@). Το πλατάνι της τρίτης χιλιετίας με την ενεπίγραφο πλάκα,ανάμνησης της Ευρώπης.

Ευρώπης μητέρας του Μίνωα, Βασιλιά Τηθύος και Ωκεανού με έδρα την Κνωσσό (Τελχίνεια - Ιδαία).[@]

κγ. Χωρο-Χρονική Επιγραφή Σήμα Μνήμης.

Σε πλάκα Ψαθά κάτω από το πλατάνι της Ευρώπης της τρίτης χιλιετίας

χαράχτηκαν ΧωροΧρονικές Συντεταγμένες Φύτευσης του πλατανιού:

ΧρονοΧώρος, Σύμπαν,Γαλαξίας, Ηλιακό Σύστημα, Πλανήτης Γη - Δορυφόρος Σελήνη.

Τηθύς Θάλασσα και Ωκεανός - Πανγαία,

=

Κρήτη,

Λιβάδια Σητείας,

Γεωγραφικό Πλάτος : 35 12 06 N,

Γεωγραφικό Μήκος : 026 06 25 E.

Φύτευσης ημερομηνία : 01 -01-2000 μΧ.,

κδ. Νηπιαγωγείο Σητείας

Σήμερα στο νεραϊδότοπο στα Λιβάδια Σητείας, το 1ο Νηπιαγωγείο Σητείας, για να αναθρέψει νήπια σε ανάμνηση της ανατροφής των νηπίων Δία και υιού του, Μίνωα, Βασιλιά  Τηθύος (Κρήτης). 

Ο Ζευς μετά την  γέννηση του Μίνωα απέκτησε με την Πε4ρσεφόνη κόρη της Δήμητρας, υιό τον θεό Ζαγρέα. 

Ο θεός Ζαγρεύς θυσιάστηκε με διαμελισμό από τους Τιτάνες που νόμιζαν ότι ο Ζαγρεύς ήταν ο μισητός σε αυτούς Ζευς που τους είχε Ρίξει στα Ζοφερά Τάρταρα...

Μέρος VI 

Παράρτημα

Πηγές, Κείμενα αρχαίων και άλλες πληροφορίες,


(1) Ἀπολλόδωρου, Θεογονία – Βιβλιοθήκη Α' 1,5-1,7.

Α 1,5

ὁ δὲ τούτους μὲν «ἐν τῷ Ταρτάρω πάλιν δήσας καθεῖρξε, τὴν δὲ ἀδελφὴν ῾Ρέαν γήμας, ἐπειδὴ Γῆ τε καὶ Οὐρανὸς ἐθεσπιῴδουν αὐτῷ λέγοντες ὑπὸ παιδὸς ἰδίου τὴν ἀρχὴν ἀφαιρεθήσεσθαι, κατέπινε τὰ γεννώμενα. καὶ πρώτην μὲν γεννηθεῖσαν Ἑστίαν κατέπιεν, εἶτα Δήμητραν καὶ Ἥραν, μεθ' ἃς Πλούτωνα καὶ Ποσειδῶνα.

Α 1,6

ὀργισθεῖσα δὲ ἐπὶ τούτοις 'Ρέα παραγίνεται μὲν εἰς Κρήτην, ὁπηνίκα τὸν Δία ἐγκυμονοῦσα ἐτύγχανε, γεννᾷ δὲ ἐν ἄντρῳ τῆς Δίκτης Δία. καὶ τοῦτον μὲν δίδωσι τρέφεσθαι Κούρησί τε καὶ ταῖς Μελισσέως παισὶ νύμφαις, Άδραστεία τε καὶ Ἴδη,

Α 1,7

αὗται μὲν οὖν τὸν παῖδα ἔτρεφον τῷ τῆς Ἀμαλθείας γάλακτι, οἱ δὲ Κούρητες ἔνοπλοι ἐν τῷ ἄντρῳ τὸ βρέφος φυλάσσοντες τοῖς δόρασι τὰς ἀσπίδας συνέκρουον, ἵνα μὴ τῆς τοῦ παιδὸς φωνῆς ὁ Κρόνος ἀκούσῃ. 'Ρέα δὲ λίθον σπαργανώσασα δέδωκε Κρόνῳ καταπιεῖν ὡς τὸν γεγεννημένον παῖδα.

-----------------------

(2) Λουκιανός, "Ενάλιοι Διάλογοι" (125-180 μ. Χ.):

Ο Ζέφυρος (Ζ) διηγείται στον Νότο (Ν), το ταξίδι του Δία στην Φοινίκη, τόπο που ο Ζευς συνάντησε και άρπαξε την πεντάμορφη Ευρώπη με την οποία επέστρεψε στο Δικταίο Άντρο, όπου η Ευρώπη γέννησε τον υιό του θεού Δία, τον Μίνωα, τον μετέπειτα Βασιλιά της Κρήτης.

Ζ Οὐ πώποτε πομπὴν ἐγὼ μεγαλοπρεπεστέραν εἶδον ἐν τῇ θαλάσσῃ, ἀφ' οὗ γέ εἰμι καὶ πνέω. σὺ δὲ οὐκ εἶδες, ὦ Νότε;

Ν   Τίνα ταύτην λέγεις, ὦ Ζέφυρε, τὴν πομπήν; ἢ τίνες οἱ πέμποντες ἦσαν;

Ζ   Ἡδίστου θεάματος ἀπελείφθης, οἷον οὐκ ἂν ἄλλο ἴδοις ἔτι.

Ν   Περὶ τὴν ἐρυθρὰν γὰρ θάλασσαν εἰργαζόμην, ἐπέπνευσα δὲ καὶ μέρος τῆς Ἰνδικῆς, ὅσα παράλια τῆς χώρας· οὐδὲν οὖν οἶδα ὧν λέγεις.

Ζ   Ἀλλὰ τὸν Σιδώνιόν γε Ἀγήνορα οἶδας;

Ν   Ναί· τὸν τῆς Εὐρώπης πατέρα. τί μήν;

Ζ   Περὶ αὐτῆς ἐκείνης διηγήσομαί σοι.

Ν   Μῶν ὅτι ὁ Ζεὺς ἐραστὴς τῆς παιδὸς ἐκ πολλοῦ; τοῦτο γὰρ καὶ πάλαι ἠπιστάμην.

Ζ   Οὐκοῦν τὸν μὲν ἔρωτα οἶσθα, τὰ μετὰ ταῦτα δὲ ἤδη ἄκουσον. [2] ἡ μὲν Εὐρώπη κατεληλύθει ἐπὶ τὴν ἠϊόνα παίζουσα τὰς ἡλικιώτιδας παραλαβοῦσα, ὁ Ζεὺς δὲ ταύρῳ εἰκάσας ἑαυτὸν συνέπαιζεν αὐταῖς κάλλιστος φαινόμενος· λευκός τε γὰρ ἦν ἀκριβῶς καὶ τὰ κέρατα εὐκαμπὴς καὶ τὸ βλέμμα ἥμερος· ἐσκίρτα οὖν καὶ αὐτὸς ἐπὶ τῆς ἠϊόνος καὶ ἐμυκᾶτο ἥδιστον, ὥστε τὴν Εὐρώπην τολμῆσαι καὶ ἀναβῆναι αὐτόν. ὡς δὲ τοῦτο ἐγένετο, δρομαῖος μὲν ὁ Ζεὺς ὥρμησεν ἐπὶ τὴν θάλασσαν φέρων αὐτὴν καὶ ἐνήχετο ἐμπεσών, ἡ δὲ πάνυ ἐκπλαγὴς τῷ πράγματι τῇ λαιᾷ μὲν εἴχετο τοῦ κέρατος, ὡς μὴ ἀπολισθάνοι, τῇ ἑτέρᾳ δὲ ἠνεμωμένον τὸν πέπλον συνεῖχεν.

Ν   Ἡδὺ τοῦτο θέαμα εἶδες, ὦ Ζέφυρε, καὶ ἐρωτικόν, νηχόμενον τὸν Δία καὶ φέροντα τὴν ἀγαπωμένην.

Ζ   Καὶ μὴν τὰ μετὰ ταῦτα ἡδίω παρὰ πολύ, ὦ Νότε· ἥ τε γὰρ θάλασσα εὐθὺς ἀκύμων ἐγένετο καὶ τὴν γαλήνην ἐπισπασαμένη λείαν παρεῖχεν ἑαυτήν, ἡμεῖς δὲ πάντες ἡσυχίαν ἄγοντες οὐδὲν ἄλλο ἢ θεαταὶ μόνον τῶν γιγνομένων παρηκολουθοῦμεν, Ἔρωτες δὲ παραπετόμενοι μικρὸν ὑπὲρ τὴν θάλασσαν, ὡς ἐνίοτε ἄκροις τοῖς ποσὶν ἐπιψαύειν τοῦ ὕδατος, ἡμμένας τὰς δᾷδας φέροντες ᾖδον ἅμα τὸν ὑμέναιον, αἱ Νηρεΐδες δὲ ἀναδῦσαι παρίππευον ἐπὶ τῶν δελφίνων ἐπικροτοῦσαι ἡμίγυμνοι τὰ πολλά, τό τε τῶν Τριτώνων γένος καὶ εἴ τι ἄλλο μὴ φοβερὸν ἰδεῖν τῶν θαλασσίων ἅπαντα περιεχόρευε τὴν παῖδα· ὁ μὲν γὰρ Ποσειδῶν ἐπιβεβηκὼς ἅρματος, παροχουμένην τὴν Ἀμφιτρίτην ἔχων, προῆγε γεγηθὼς ὁδοποιῶν νηχομένῳ τῷ ἀδελφῷ· ἐπὶ πᾶσι δὲ τὴν Ἀφροδίτην δύο Τρίτωνες ἔφερον ἐπὶ κόγχης κατακειμένην, ἄνθη παντοῖα ἐπιπάττουσαν τῇ νύμφῃ. [4] ταῦτα ἐκ Φοινίκης ἄχρι τῆς Κρήτης ἐγένετο· ἐπεὶ δὲ ἐπέβη τῇ νήσῳ ὁ μὲν ταῦρος οὐκέτι ἐφαίνετο, ἐπιλαβόμενος δὲ τῆς χειρὸς ὁ Ζεὺς ἀπῆγε τὴν Εὐρώπην εἰς τὸ Δικταῖον ἄντρον ἐρυθριῶσαν καὶ κάτω ὁρῶσαν· ἠπίστατο γὰρ ἤδη ἐφ' ὅτῳ ἄγοιτο. ἡμεῖς δὲ ἐμπεσόντες ἄλλο ἄλλος τοῦ πελάγους μέρος διεκυμαίνομεν.

Ν   Ὦ μακάριε Ζέφυρε τῆς θέας· ἐγὼ δὲ γρῦπας καὶ ἐλέφαντας καὶ μέλανας ἀνθρώπους ἑώρων.

----------------------------------------------------


(3*) ΥΜΝΟΣ ΣΤΟΝ ΔΙΚΤΑΙΟ ΔΙΑ

'Ιώ, μέγιστε Κούρε,

χαίρέ μοι, Κρόνειε,

παγκρατές γάνος, βέβακες

δαιμόνων αγώμενος:

Δίκταν εις ενιαυτόν

έρπε καί γέγαθι μολπά,

τάν τοι κρέκομεν πακτίσι

μείξαντες άμ' αυλοίσιν,

καί στάντες αείδομεν τεόν

αμφί βωμόν ουερκή.

'Ιώ, μέγιστε Κούρε,

χαίρέ μοι Κρόνειε,

παγκρατές γάνος, βέβακες

δαιμόνων αγώμενος:

Δίκταν εις ενιαυτόν

έρπε καί γέγαθι μολπά.

''Ενθα γάρ σέ, παίδ' άμβροτον,

ασπιδ[ηφόροι τροφήες]

παρ' `Ρέας λαβόντες πόδα

κ[ρούοντες αντάχον.]

'Ιώ, μέγιστε Κούρε,

χαίρέ μοι Κρόνειε,

παγκρατές γάνος, βέβακες

δαιμόνων αγώμενος:

Δίκταν εις ενιαυτόν

έρπε καί γέγαθι μολπά:

-----------------------------

-------------------------

τά]ς καλάς 'Αός.

'Ιώ, μέγιστε Κούρε,

χαίρέ μοι Κρόνειε,

παγκρατές γάνος, βέβακες

δαιμόνων αγώμενος:

Δίκταν εις ενιαυτόν

έρπε καί γέγαθι μολπά.

['~Ωραι δέ βρ]ύον κατήτος,

καί βροτός Δίκα κατήχε,

[καί πάντα δι]ή?πε ζώ<ι>'

α φίλολβος Ειρήνα.

'Ιώ, μέγιστε Κούρε,

χαίρέ μοι, Κρόνειε,

παγκρατές γάνος, βέβακες

δαιμόνων αγώμενος:

Δίκταν εις ενιαυτόν

έρπε καί γέγαθι μολπά.

`Α[μίν θόρε, κες στα]μνία,

καί θόρ' εύποκ' ε[ς ποίμνια,

κες λάϊ]α καρπών θόρε,

κες τελες[φόρος αγρός.

'Ιώ, μέγιστε Κούρε,

χαίρέ μοι, Κρόνειε,

παγκρατές γάνος, βέβακες

δαιμόνων αγώμενος:

Δίκταν εις ενιαυτόν

έρπε καί γέγαθι μολπά.

Θόρε κες] πόληας αμών

θόρε κες ποντοπόρος νάας,

θόρε κες ν?[έος πολ]είτας,

θόρε κες Θέμιν κλ[ειτάν.

'Ιώ, μέγιστε Κούρε,

χαίρέ μοι Κρόνειε,

παγκρατές γάνος, βέβακες

δαιμόνων αγώμενος:

Δίκταν εις ενιαυτόν

έρπε καί γέγαθι μολπά.

------------------------------------------

4* Ξενοφῶν, Ἀπομνημονεύματα, 3, 1.7

"καλὸν δὲ καὶ τὸ τακτικὸν εἶναι: πολὺ γὰρ διαφέρει στράτευμα τεταγμένον ἀτάκτου, ὥσπερ λίθοι τε καὶ πλίνθοι καὶ ξύλα καὶ κέραμος ἀτάκτως μὲν ἐρριμμένα οὐδὲν χρήσιμά ἐστιν, ἐπειδὰν δὲ ταχθῇ κάτω μὲν καὶ ἐπιπολῆς τὰ μήτε σηπόμενα μήτε τηκόμενα, οἵ τε λίθοι καὶ ὁ κέραμος, ἐν μέσῳ δὲ αἵ τε πλίνθοι καὶ τὰ ξύλα, ὥσπερ ἐν οἰκοδομίᾳ συντίθεται, τότε γίγνεται πολλοῦ ἄξιον κτῆμα, οἰκία".

-------------------------------------------

5* Σε μια πρόχειρη αναζήτηση στο Διαδίκτυο βρήσκουμε μελιτοφόρες μέλισσες χωρίς κεντρί στην Κεϋλάνη (Sri Lanca) και σε μια περιοχή της ανατολικής ακτής της Νότιοδυτικής Ινδίας.
Πέραν της εισαγωγής των Ευρωπαϊκών Μελισσών, η μεγάλη αλλαγή της πανίδας και χλωρίδας της Κρήτης όπως και της ευρύτερης περιοχής των Λιβαδιών Σητείας περιόρισαν σημαντικά όλες τις μέλισσες και παράγοντες όπως:
α) η εξαφάνιση θυμαριών και άλλων θάμνων και συγκεκριμένα στην "παπούρα" στα Λιβάδια Σητείας,
β) οι αεροψεκασμοί με DDT μεταπολεμικά για τα κουνούπια στην μέριμνα εξάλειψης της μάστιγας της ελονοσίας και ακολούθως

γ) η αλόγιστη χρήση φυτοφαρμάκων εντομοκτόνων και άλλων

δ)Εναέρια ρευματοφόρα καλώδια
ε) το δίκτυο της κινητής τηλεφωνίας
ζ) η φύτευση ελαιόδεντρων και πολλών άλλων δέντρων 
η) Η προώθηση των οικισμών και άλλες αιτίες πέραν της παρούσης σύντομης αναφοράς, μείωσαν μέχρι εξαφάνισής όλα τα έντομα και ιδιαιτέρως τα ιθαγενή έντομα μεταξύ των οποίων και της Κρητικής μέλισσας.

Αυτονόητο ότι η μείωση των εντόμων αλλοίωσε συνολικά και το οικοσύστημα χλωρίδας και πανίδας της περιοχής με σημαντικές μειώσεις όλων των πτηνών, ιθαγενών και αποδημητικών καθώς και των μικρών ζώων, επηρεάζοντας παράλληλα σημαντικά και την χλωρίδα και την παραγωγικότητα των χωραφιών.   

Την Σητεία, ως τόπο κρυμμένο, λόγω της κρυφής ανατροφής του Δία, δεν ήθελε ο Ησίοδος να τον αποκαλύψει και να τον αναφέρει ως τόπο γέννησης της Αφροδίτης, Έτσι ο Ησίοδος αρκέστηκε να δώσει την εκδοχή ότι γεννήθηκε γυμνή στον αφρό της Θάλασσας εξ΄ ού και το όνομά της, δίδοντας ως τόπο το πέλαγος στα ανοικτά της θάλασσας Τηθύος ....


6* Οι ιθαγενείς από το Βόρειο Αιγαίο, Νήσο Λήμνο και Σαμοθράκη, οι Κάβειροι (Καβείρια μυστήρια) μετακινούνται προς Ίμβρο , Τένεδο και Τρωάδα.


[Χ]

Η Πολιόχνη Λήμνου, αρχαία πόλη μεσολιθικής εποχής (5η χιλιετία π.Χ.)

https://greece.terrabook.com/el/lemnos/page/poliochni/


Οι μετακινούμενοι Λήμνου και Σαμοθράκης μεταλαμπαδεύουν τους Μύθους στην Τρωάδα. 

Τα ομηρικά κείμενα αναφέρουν την Τροία ως το θέατρο των ηρωικών μυθολογικών δρώμενων.

Στην συχνά χιονισμένη Οροσειρά της Ίδης της Τροίας (Τρωαδική) με 1774μ.την υψηλότερη κορυφή της Μυσίας οριοθετείται η περιοχή της Τροίας όπου τα πολύ παλιά μυθολογικά δρώμενα θεών και ηρωικού γένους ανθρώπων προ του καταστροφικού Μεγάλου Ηρωικού Πόλεμου Αθηναίων και Ατλάντων, δηλαδή του πρώτου δεκαετούς Τρωικού Πολέμου ( Όμηρος).

Τα μυθολογικά δρώμενα των Μεγάλων Θεών του Βορείου Αιγαίου διαμορφώνονται και μεταλαμπαδεύεται με τις μετακινήσεις και προς τα ενδότερα της Μικράς Ασίας και ευρύτερης Ασίας όπως της Μεγάλης Μητέρας (Magna meter) Κυβέλης ή Ρέας της "Φρυγικής Ίδης" στην Άνω Φρυγία στον ποταμό Σαγγάριο.


Αυτονόητο ότι η Μυθολογία Λήμνου- Σαμοθράκης -Τρωάδος με τις μετακινήσεις από το Βόρειο Αιγαίο προς Θράκη, Μακεδονία και Βοιωτική Θήβα, νοτιοδυτικές Μικρασιατικές Ακτές και αλλού, μεταλαμπαδεύεται. Έτσι ερμηνεύεται η μεταλαμπάδευση σε Καρία, νησιά Ανατολικού Αιγαίου-Κάρπαθο, Νήσο Κρήτη (Κουρήτες) και ευρύτερης Τηθύος  Νήσο Κύπρο και Ακτές Παλαιστίνης- Αιγύπτου. Ιδιαίτερα στην Κρήτη ερμηνεύεται η εγκατάσταση και ανατροφή του θεού Δία στην Σητεία της  Ανατολικής Κρήτης και από εκεί σε πολλές θέσεις στην Κρήτη και πέραν της Κρήτης στην Αρκαδία ....

*7

ΙΛΙΑΣ ΡΑΨΩΔΙΑ Ε

Ε773 ἀλλ' ὅτε δὴ Τροίην ἷξον ποταμώ τε ῥέοντε,
Ε774 ἧχι ῥοὰς Σιμόεις συμβάλλετον ἠδὲ Σκάμανδρος,

ΙΛΙΑΣ ΡΑΨΩΔΙΑ Μ

Μ19 ὅσσοι ἀπ' Ἰδαίων ὀρέων ἅλα δὲ προρέουσι,
Μ20 Ῥῆσός θ' Ἑπτάπορός τε Κάρησός τε Ῥοδίος τε
Μ21 Γρήνικός τε καὶ Αἴσηπος δῖός τε Σκάμανδρος
Μ22 καὶ Σιμόεις,


ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ Καζαντζάκη - Κακριδή

Ε773 Φτάνουν στην Τροία και στα ποτάμια της που τρέχουν μέρα νύχτα,
Ε774 κει που ο Σιμόης μαζί κι ο Σκάμαντρος συσμίγουν τα νερά τους.

Μ19 που από τα Ιδαία βουνά αναβρύζοντας στη θάλασσα χυνόνται,
Μ20 το Ρήσο, το Ροδίο, τον Κάρησο, το Γρανικό, κι ακόμα
Μ21 τον Αίσηπο και τον Εφτάπορο, το Σκάμαντρο το θείο
Μ22 και το Σιμόη,

* Στο έπος Ιλιάδα του Ομήρου, το όρος Ίδη έχει κυρίαρχο ρόλο στην Ζωή των Τρώων αφού τροφοδοτεί την Τροία με νερό και αναγκαία ξύλα. Στην κορυφή Γάργαρος, ο Βωμός από όπου όπως αναφέρεται στην Ιλιάδα, ο Ζευς βρισκόταν κατά τη διάρκεια του Τρωικού πολέμου.

Η Ίδη (Ιδαία) ήταν νύμφη, σύντροφος του ποταμού θεού Σκάμανδρου και μητέρα του βασιλιά της Τροίας Τεύκρου. Ο ποταμός Σκάμανδρος πήγαζε από το όρος Ίδη και διασχίζοντας την πεδιάδα κάτω από την πόλη της Τροίας, ενωνόταν με τον Ελλήσποντο (Δαρδανέλια) βόρεια της πόλης της Τροίας.

8 Η Ερυθραία Σίβυλλα ονομαζόταν Ερωφίλη. Κατά τον Παυσανία, γεννήθηκε πριν από τον Τρωικό Πόλεμο στο όρος Ίδη της Τροίας από την νύμφη Ιδαία ή Ίδη. 

Η Ερωφίλη περιοδεύοντας στον κόσμο όπως σε Σάμο, Δήλο, Ιωνία, Τρωάδα κτλ ανέβαινε πάνω σε μια πέτρα χρησμοδοτώντας με εξάμετρους προφητικούς στίχους (χρησμούς που σχετίζονταν με το θεό της μαντικής Απόλλωνα). Η Σίβυλλα Ερωφύλη απεβίωσε ως νεωκόρος στο μαντείο του Απόλλωνος στην Τρωάδα, όπου και τάφηκε. 

Ο  μύθος εντοπίζει πρώτη προκατακλυσμιαία Σίβυλλα Ερωφίλη που προφανώς συγχέεται με μεταγενέστερη με το ίδιο όνομα.


Ευρύτερη ενημέρωση.

ΠΛΑΤΩΝ, ΤΙΜΑΙΟΣ (ΠΛ Τιμ 24d–26c)

Οι αρχαίοι Αθηναίοι νικούν τους εισβολείς από την Ατλαντίδα

https://www.greek-language.gr/greekLang/ancient_greek/tools/corpora/anthology/content.html?t=551

------------
«Μύθοι και θρύλοι – Η συμβολή τους στον πολιτισμικό τουρισμό της Ελλάδας»

ΠΤΥΧΙΑΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ Αλεξάνδρα Καραμανή Πολυξένη Λεφάκη, επιτηρητής καθηγητής Αντώνιος Φραγκούλης , Ηράκλειο 2014.

https://apothesis.lib.hmu.gr/bitstream/handle/20.500.12688/5615/KaramaniAlexandra_LefakiPolyxeni2014.pdf?sequence=1&isAllowed=y

--------------

Νίκου Ψιλάκη,  

Κρητική Μυθολογία.

----------------------

Εμμανουήλ Γ. Κουτσαντωνάκη. 

Η Επαρχία Σητείας κατά την περίοδο της Αραβοκρατίας και της Βενετοκρατίας.

===================================

* Ησιόδου Θεογονία 188-199. Γέννηση Αφροδίτης.

μήδεα δ᾽ ὡς τὸ πρῶτον ἀποτμήξας ἀδάμαντι
κάββαλ᾽ ἀπ᾽ ἠπείροιο πολυκλύστῳ ἐνὶ πόντῳ,

190 ὣς φέρετ᾽ ἂμ πέλαγος πουλὺν χρόνον, ἀμφὶ δὲ λευκὸς
ἀφρὸς ἀπ᾽ ἀθανάτου χροὸς ὤρνυτο· τῷ δ᾽ ἔνι κούρη
ἐθρέφθη· πρῶτον δὲ Κυθήροισι ζαθέοισιν
ἔπλητ᾽, ἔνθεν ἔπειτα περίρρυτον ἵκετο Κύπρον.
ἐκ δ᾽ ἔβη αἰδοίη καλὴ θεός, ἀμφὶ δὲ ποίη

195 ποσσὶν ὕπο ῥαδινοῖσιν ἀέξετο· τὴν δ᾽ Ἀφροδίτην
[ἀφρογενέα τε θεὰν καὶ ἐυστέφανον Κυθέρειαν]
κικλήσκουσι θεοί τε καὶ ἀνέρες, οὕνεκ᾽ ἐν ἀφρῷ
θρέφθη· ἀτὰρ Κυθέρειαν, ὅτι προσέκυρσε Κυθήροις·
Κυπρογενέα δ᾽, ὅτι γέντο περικλύστῳ ἐνὶ Κύπρῳ·

* ο Μποτιτσέλι προφανώς βρήκε τα Κύθηρα....

και το λαϊκό άσμα

"Τα Κύθηρα πότε δεν θα τα βρούμε"

πρέπει να αλλάξει τίτλο...

Στίχοι: Ηλίας Λυμπερόπουλος 

Μουσική: Γιώργος Κατσαρός 

Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Μητροπάνος 

Κάτσε στην πέτρα του γιαλού βάλε το χέρι αντήλιο 

πάρε μια χούφτα θάλασσα 

πάρε μια χούφτα ήλιο και πλύνε μου το πρόσωπο και πλύνε μου το πρόσωπο. 

Τα Κύθηρα πότε δεν θα τα βρούμε 

το χάσαμε το πλοίο της γραμμής στα κύματα του Αιγαίου θα χαθούμε 

δυο κύματα που σβήσανε κι εμείς.

https://www.youtube.com/watch?v=1Ntc6DpDZ_Y

10 Ετυμολογία λέξεων, Σητεία και Ίτανος.

Ίσως ειδικοί διερευνήσουν ετυμολογικά την λέξη "Σητεία" για πιθανές ετυμολογικές σχέσεις με έννοιες εγκατάστασης (=settle) και ανατροφής του Δια από την Νύμφη Ίδη.

Βενετσιάνικα έγγραφα Sittia ή Sithia ή Settia δεν δίδουν πιθανή ετυμολογική προέλευση της έννοιας.

Φαντάζομαι ενδεχόμενη ετυμολογική προέλευση

από το Δία και Ίδα ή Ίδη, όνομα νύμφης πηγής της Ζωής και μιας από τις τροφούς του Δία.

Ητεία <Ιτία <Ιδια [Στράβων]

Σηταια <Ήτε-ιδα

Σητεία < Σεε τια < Σε-Δια / Σε-Ιδη ..

Ίτανος. <Ιδα νος

Λασίθι <Λας Ίδη [Λαός Ίδης]

Μυθολογικές σύγχρονες Επεκτάσεις

Παραμύθια για  σύγχρονους  "Άτλαντες".

Θεώρησα ότι η Ανάρτηση αυτού του παραμυθιού ότι πρέπει να ενισχυθεί και με παραμύθια και δοξασίες σύγχρονων Φαντασιόπληκτων  "ψεκασμένων" που λέγουν ότι οι "Άτλαντες" είναι ιδιαίτερα άτομα υψηλής νοημοσύνης που δεν εξαφανίστηκαν και δεν αφομοιώθηκαν όλοι από τους λαούς. 

Λένε ότι "καθαρόαιμοι" απόγονοί τους ζουν ανάμεσά μας (μέσα σε όλους τους σύγχρονους λαούς) χωρίς ενσωμάτωση.

Λένε ότι πολλοί απόγονοι έχουν αποκτήσει αφάνταστα πλούτη και αξιώματα που βοηθούν την αδελφότητα τους...

Ψεκασμένοι λένε, ότι φρόντισαν αν και καταδιωκόμενοι οι πρόγονοί τους στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα να  οικειοποιηθούν και να διαθέτουν και εφοδιάζουν την αδελφότητα  τους με γνώσεις (κυρίως από την βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας) που την λεηλάτησαν και έκρυψαν τα βιβλία που δήθεν έκαψαν.  Έτσι στις θεωρίες συνωμοσίας  λέγεται ότι διαθέτουν στην κατοχή τους τις γνώσεις της προκατακλυσμιαίας εποχής που κατά καιρούς παρουσιάζουν στην ανθρωπότητα.... 

Λένε ότι φροντίζουν να καλλιεργούν υποτελείς τους γνωστές και άγνωστες αδελφότητες σε όλο τον κόσμο  που τους υπόσχονται κοινωνική αναγνώριση και πλούτο ώστε είτε με την θέλησή τους είτε ξεγελασμένοι να γίνονται άμεσα ή έμμεσα συνεργοί τους.

Υπάρχουν στην σημερινή εποχή άνθρωποι μυθοπλάστες που διαδίδουν, θέλω να πιστεύω, τέτοια παραμύθια για απόγονους Άτλαντες .... με ονόματα  Χαζάρων ή ονόματα μυστικών οργανώσεων όπως άνθρωποι της Σιών κτλ που διαφοροποιούνται ακόμα και από μη συντεταγμένους συμπατριώτες της φυλής τους, όταν διαμαρτύρονται ...

Ιδιαίτερα αποφεύγουν να αποκτούν απογόνους με άτομα που έχουν έστω και υποψία για ένα μόνο πρόγονο Ελληνικής Καταγωγής, γιατί πιστεύουν ότι οι Έλληνες ενσωματώνουν τους απόγονους από όλες τις φυλές της γης και τους  μεταμορφώνουν σε επικίνδυνους "εν δυνάμει" Έλληνες.  Παραμύθια,  είναι ότι είναι ρατσιστές, επειδή έχοντας κακοπάθει (ολοκαύτωμα ναζιστών Γερμανών όπως λέγουν) φροντίζουν να παραμένουν οι απόγονοι τους από μητέρες αποκλειστικά και μόνο της "φυλής" τους, για να μην χαθεί η φυλετική τους προέλευση και καθαρότητα. 

Πριν το 1981 είχα πληροφορηθεί (χρειάζεται επιβεβαίωση) ότι Εβραίος παρόλο ότι είχε παντρευτεί (προφανώς με πολιτικό γάμο εκτός Ελλάδος), Ελληνίδα, δεν γινόταν δεκτός για μόνιμη εγκατάσταση του στην Ελλάδα. Το Ανδρόγυνο μετακινήθηκε στην Παλαιστίνη όπου η Ελληνίδα σύζυγος δεν γινόταν δεκτή για μόνιμη Εγκατάσταση της (πέραν των έξη μηνών) στο Τελ Αβίβ στο Ισραήλ (χρειάζεται επίσης επιβεβαίωση). Ευτυχώς σήμερα με την νομοθεσία που στηρίζει την ισότητα των δυο φύλων στην Ελλάδα, δεν υπάρχει πλέον πρόβλημα για νόμιμη μόνιμη εγκατάστασή και των δυο μαζί στην Ελλάδα. 

Παραμύθια πρέπει να είναι ότι φροντίζουν να ενισχύουν θρησκευτικές διασπάσεις των ξένων για αυτούς λαών που στην συνέχεια προσπαθούν παρά τις μεγάλες ιδεολογικές διαφορές που προκαλούνται να τους ενώσουν κάτω από κοινή στέγη μιας ενιαίας παγκοσμιοποιημένης παν-θρησκείας. 

Λένε "Ψεκασμένοι" ότι τα αυτεξούσια ως πρόσωπα Ελληνορθοδόξων θα χάσουν την γονιμοποιό Ελληνική γλώσσα όλων των γλωσσών του κόσμου και ότι θα γίνουν πειθήνια πρόσωπα μαριονέτες των απογόνων των Ατλάντων....

Επιδιώκουν να είναι Πρόσωπα σε πόστα ηγετικά για να καθοδηγούν την παγκόσμια κοινότητα, προωθώντας συχνά Πρόσωπα μόνο από την οικογένεια τους, την αδελφότητα και την φυλή τους και προσωρινά από τις αδελφότητες μαριονέτες τους.

Λέγουν οι συνωμότες ότι χρησιμοποιούν την "αγανάκτηση" της ανθρωπότητας ως όπλο επιβολής της θελήσεώς τους, ως ένα είδος "τζούντο" που αξιοποιεί  την δύναμη του "αντιπάλου" ατόμου που θέλουν για να καταφέρουν να του επιβληθούν, χωρίς ανάλωση της δύναμης τους.

Ακόμα και άτομα της φυλής τους, που ενδέχεται να έχουν χάσει την καθαρότητα της φυλής τους ή διαμαρτύρονται τα θυσιάζουν στον βωμό επιτυχίας του σκοπού για κυριαρχίας τους στην Παγκόσμια κοινότητα. 

Εξακολουθούν να καθοδηγούν τον όχλο (κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο κεφ 27). .................

24 ἰδὼν δὲ ὁ Πιλᾶτος ὅτι οὐδὲν ὠφελεῖ, ἀλλὰ μᾶλλον θόρυβος γίνεται, λαβὼν ὕδωρ ἀπενίψατο τὰς χεῖρας ἀπέναντι τοῦ ὄχλου λέγων· ἀθῷός εἰμι ἀπὸ τοῦ αἵματος τοῦ δικαίου τούτου· ὑμεῖς ὄψεσθε. 25 καὶ ἀποκριθεὶς πᾶς ὁ λαὸς εἶπε· τὸ αἷμα αὐτοῦ ἐφ᾿ ἡμᾶς καὶ ἐπὶ τὰ τέκνα ἡμῶν. 26 τότε ἀπέλυσεν αὐτοῖς τὸν Βαραββᾶν, τὸν δὲ ᾿Ιησοῦν φραγελλώσας παρέδωκεν ἵνα σταυρωθῇ. .......................

Έμβλημά τους η Τρίαινα. Την Τρίαινα την έχουν υιοθετήσει (ως Τελχίνες -ερπετοειδείς) από τον θεό της θάλασσας Ποσειδώνα από τότε που του πήραν την εξουσία. Αναβάθμισαν την τρίαινα σε τριπλή τρίαινα , ενεάφωτη (τρεις τριάδες) λυχνία και επτάφωτη (δυο τριάδες και ενιαία μέση) ως νέα τριάδα. Τρίαινα είναι και το έμβλημα της Ουκρανίας σε ένα ανελέητο αλληλοσπαραγμό κυρίως αδελφών σλαβικών λαών...

Χρησιμοποιούν το Α-ΤΛ, με το στερητικό Α στο Τέλειο, για να χαρακτηρίσουν τις ακολουθίες και συμμαχίες τους όπως τον Αττίλα, Ατλαντικός κά....

Οι προπαγανδιστές ψεκασμένοι λένε ότι αναπτύσσουν διεφθαρμένες αδελφότητες που για την διανομή των πλουτοπαραγωγών πηγών αγαθών, δημιουργούν αιτίες αλληλοσπαραγμών. Φροντίζουν με κάθε τρόπο να "διαφθείρουν" μέλη στους αλλόφυλους για αυτούς για να δημιουργούν αιτίες διεξαγωγής ανελέητων κάθε μορφής πολέμων και αλληλοσπαραγμών.

Επιπλέον στο κάλεσμα των αλλοφύλων γι αυτούς, για μετάνοια και συγχώρεση, κωφεύουν ....

Λένε οι ψεκασμένοι ότι, Ανθρώπους που καταφέρνουν σε ένα τόσο δυσμενές περιβάλλον να επιβληθούν και τους εμποδίζουν στον σκοπό επικράτησις τους, τους προκαλούν ατυχήματα ή σε ανάγκη τους δολοφονούν.

Κάθε τι που αντιβαίνει τα παραπάνω απλώς είναι εξαίρεση για να επιβεβαιώνει τον κανόνα.

Δες τι λένε οι ψεκασμένοι... ότι σκοπός τους είναι να βάλουν κάτω από τον έλεγχο τους, την Παγκόσμια Κοινότητα. 

Ποιος  τα πιστεύει; Η λογική μας αντιστρατεύεται την φαντασία. Ποιος σοβαρός λογικός άνθρωπος σήμερα πιστεύει σε θαύματα. Τα θαύματα γίνονται παραισθήσεις  και ψευδαισθήσεις των ψυχωτικών Προσώπων.  Εντούτοις η λογική μας οδηγεί σε θεωρίες όπως την Μεγάλη Έκρηξη και την θεωρία του Δαρβίνου, βγάζοντας από το αληθές τον Αιθέρα και τον Αιθέριο Κόσμο. Κατασκευάσαμε στην Γενεύη το Cern, όχι για να επιβεβαιώσουμε τον Αιθέρα που με  την λογική δεν εξηγείτε και  δεν κατανοείτε και απορρίπτουμε, αλλά ψάχνουμε για σωμάτιο  "θεού"....

Οι Αρχαίοι Έλληνες από το μετά τον Αιθέρα Έρεβος και Χάος έφεραν στο προσκήνιο αναδύσεις από το Χάος, τους αιθέριους,  ερμαφρόδιτο Έρωτα και Φάνη  που Φαν-Έρωσ-αν, Γαία Ουρανό, Πόντο και Τάρταρο, πρόγονους θεών με απογόνους που ανέδειξαν ορατό τον ενεργειακό, υλικό και βιο-υλικό Κόσμο μας ....

Αυτές τις μυθολογικές απόψεις "Ψεκασμένων" φαντασιόπληκτων καταγράφω στα πλαίσια ανάρτησης και συμπλήρωσης των παραμυθιών και στοχασμών ως προϊόντων ή επεκτάσεων της ανθρώπινης φαντασίας και όχι λογικής έμπνευσης ....με ότι από αυτό συνεπάγεται...

Μέρος VII,

Επίλογος (@).

Η ανάρτηση αυτή στον Διαδικτυακό "παραμυθά", επιδιώκει η διαδικτυακή μνήμη να αποθηκεύει και μεταφέρει την μνήμη από υπολογιστή σε υπολογιστή. Με άλλα λόγια με τις αναρτήσεις ανατίθεται στους υπολογιστές ο ρόλος γιαγιάδων και παππούδων.με τον ίδιο τρόπο της μεταφοράς από "στόμα" (mouth= μύθος) σε "στόμα" των γιαγιάδων και των παππούδων της προδιαδικτυακής εποχής.

Ίσως έτσι αποφευχθεί τα παραμύθια να γίνουν και αυτά είδος προς εξαφάνιση όπως τόσα άλλα στον κόσμο μας. Ίσως η παραπάνω ανάρτηση να είναι ένα ακόμα από τα πολλά αναρτημένα προϊόντα ανθρώπινης φαντασίας. Πιστεύω όμως ότι θα πρέπει να το γνωρίζουμε και αυτό στο δρόμο της αναζήτησης μας, της Αλήθειας.

Για να μην εξαφανιστεί για πάντα και αυτό το ήδη ξεχασμένο για τους πολλούς παραμύθι που αναφέρει τον Νεραϊδότοπο στα Λιβάδια Σητείας, αποφάσισα με αυτή την ανάρτησή του, στο Διαδίκτυο να διασωθεί.

Πέραν του λαϊκού παραμυθιού που είναι μυθολογικό προϊόν με την από στόμα σε στόμα μεταφορά, περιέχονται και αρκετές ξένες προσθήκες προσωπικής φαντασίας από σύγχρονα παραμύθια ή θεωρίες συνωμοσίας.
Οι χρονολογίες Γιγαντομαχίας, της Ησιόδειας Εποχής του Ηρωικού Γένους Ανθρώπων και του Μεγάλου πολέμου Ατλάντων με Αθηναίους τις "επέλεξα" από θεωρίες συνωμοσίας που κατακλύζουν το Διαδίκτυο και προφανώς δεν αναγράφονται και εναρμονίζονται με μυθολογικές εκδοχές.
Οι χρονικές ασυμβατότητες θεών, όπως ο Ζευς που γεννήθηκε  στο μέλλον (μεγαλιθική) και ηρώων, όπως ο Ηρακλής και ο Διόνυσος που γεννήθηκαν την μεγαλιθική εποχή (10η χιλιετία) και μετακινήθηκαν στο παρελθόν της Γιγαντομαχίας (50η Χιλιετία) είναι σύγχρονα παραμύθια επιστημονικής Φαντασίας που ερμηνεύονται θεοί και ήρωες ως  ταξιδιώτες στον χρόνο. Στα παραμύθια και στα όνειρα ...όλα επιτρέπονται...,

Προσωπικά επιθυμώ το παραμύθι του γέρου, όπως και όλα τα παραμύθια και οι μύθοι, να καταφέρει να διεγείρει και πυρακτώνει τις εσωτερικές χορδές της φαντασίας των Εικόνων Θεού, Προσώπων των Ανθρώπων. Οι πυρακτωμένες χορδές αναμένεται να φωτίσουν τα δύσβατα σκοτεινά μονοπάτια της Φαντασίας των Προσώπων των Ανθρώπων που ως διαίσθηση αποκαλύπτει Αντίληψη και 'Έμπνευση της Αλήθειας της Λογικής των ανακαλύψεων (@).

Με τις εύμορφες Νεράιδες παραμυθιών, ακούμε Χρώματα, βλέπουμε Ήχους, οσφραινόμαστε Γεύσεις, γευόμαστε Αρώματα και με την αφή αισθανόμαστε τον ακίνητο Χρονοχώρο, όπως ο "τυφλὸς τά τ᾽ ὦτα τόν τε νοῦν τά τ᾽ ὄμματ᾽ εἶ" μάντης Τειρεσίας, [Οιδίπους Τύραννος, Σοφοκλής, στίχος 371].

Με την διαίσθηση, σπάμε τα "αδαμάντινα" δεσμά μας, όπως και ο Ηρακλής έσπασε τα δεσμά του "αδαμαντο-δεμένου" στον Ινδικό Καύκασο,   ελευθερώνοντας τον ευεργέτη δωρητή του λόγου της λογικής μας Προμηθέα,, Το Σπάσιμο των δεσμών μας αποκαλύπτει το μέτρο κατανόησης της αλήθειας που ανοίγει διάπλατα τα εσώκλειστα ερμητικά "εσώψυχα" μας για να διακρίνουμε και προβλέπουμε τα αναμενόμενα στον αόρατο αληθινό μυστηριώδη ανερμήνευτο λογικό κόσμο μας.

Ως ελεύθερα αυτεξούσια Πρόσωπα ένσαρκων Ανθρώπων, Εικόνες Πνοής Ζώντος Τριαδικού Θεού πλέον μας αποκαλύπτεται η ακίνητη στον Χρονο-Χώρο μυθολογική προϊστορία μας για να μας αποκαλυφθεί η φαινομενικά αενάως "κινούμενη" αν και ακίνητη Χρονο-Χωρική "ιστορία" μας. (@)

Επέκταση αναρτήσεων εφόσον εκδηλωθεί ενδιαφέρον

Μετά την Τιτανομαχία και Ήττα Τιτάνων με ρίψη των στα Τάρταρα από τον Δία.

(@ συλλογές από την μυθολογία και από θεωρίες συνωμοσίας με ερμηνευτική προσπάθεια)

Απόδοση με διαλόγους των εμπλεκόμενων θεών και ηρώων ......

Γιγαντομαχία (για Ελευθέρωση Τιτάνων από τους Γίγαντες).

Συνεργασία θεών και Ηρώων, Ηρακλή και Διονύσου εναντίον  Γιγάντων και ήττα Γιγάντων.

Πρόσωπα Ηρώων, πρόγονοι Προσώπων Ηρωικού Γένους Ανθρώπων.

Ζευς, Ποσειδών και Άδης , Τρόικα Ολύμπιων θεών όλου του κόσμου.

Ήφαιστος, πρώτος βασιλιάς του Ηρωικού Γένους Ανθρώπων του Κόσμου.

Πραξικόπημα Τυφώνα Τάρταρου.  Ο Τυφών αποκόπτει "μύες και τένοντες Δία¨ και ανεβαίνει στο θρόνο του Ολύμπου..

Κορύκειο Άντρο.,Κρυμμένα σε "κώρυκα" στο Μέλλον από τον Τυφώνα, συστήματα επικοινωνίας Πάνα και Δία (Μύες και Τένοντες).

Συνεργασία Ερμή στο παρελθόν και Ήρωα Αίγυπου.στο Μέλλον για  επαναφορά από το Μέλλον στο παρελθόν Κώρυκα ....

Δαιμονισμός Ηρωικού Γένους και  Άτλαντες 

Δαιμονισμένοι Άτλαντες και μη δαιμονισμένοι Αθηναίοι σε αντιπαράθεση.

Το Ηρωικό Γένος με τον διαμελισμό του μικρού θεού Ζαγρέα από τους Τιτάνες 

Μεγαλιθική εκ Ζαγρέα Γέννηση  Ήρωα Διονύσου (θεού) και Γέννηση Ήρωα Ηρακλή (ημίθεου). 

Αναγγελία θεού Προμηθέα Δεσμώτη στον Ινδικό Καύκασο στην Ιώ, Έλευσης Θεανθρώπου Υιού Τριαδικού Θεού, Σωτήρα Ανθρώπων 

Διόνυσος και Ηρακλής Ταξιδιώτες στο παρελθόν της Γιγαντομαχίας.

Ο Μεγάλος Πόλεμος Αθηναίων και Ατλάντων. Τέλος Ηρωικής εποχής  

Απόσυρση Ολύμπιων θεών στην Ελπίδα Αρκτικής και Περιορισμός Υποχθόνιων θεών στην Ταρταρία Ανταρκτικής.

Πρόσωπα απογόνων επιζώντων Ηρώων ως  Σιδηρούν Γένους Ανθρώπων, σε αναμονή  Θεανθρώπου Σωτηρίας. 

Έλευσης Θεανθρώπου και αποχώρησης με Σταύρωση Θεανθρώπου το 33μΧ. (ή 29μΧ), ως ενσαρκωμένου Υιού Τριαδικού Θεού

Χριστός Σωτήρ Όλων των Αυτεξούσιων Προσώπων Ανθρώπων, Εικόνων Θεού. 

Η αυτεξούσια Επιλογή αγάπης προς τον πλησίον (Εικόνας  Προσώπου Θεού) ενός εκάστου των Προσώπων των Ανθρώπων ως θνητών δοκιμασίας παράγων κρίσης, Μετά την "εν δόξει" Δευτέρα Παρουσία του Θεανθρώπου. Επαναφορά με ενσάρκωση και ανάσταση  Όλων των θνητών ως Αθανάτων Ανθρώπων που μετά την δοκιμασία αυτεξούσιων επιλογών  ως θνητών  με κρίση και Αεί Ελέους του Θεανθρώπου Υιού Σωτήρα "συνειδητοποιούν" Θέα Φάους Θέωσης .

 χωρίς στερητικό Α.

Τέλειο Τέλος Συν-Τέλειας,

Δικαιώματα.

Δ = Τύπος Σητείας.

W = wikipedia

P = Pinterest

@ = Προσωπικά πνευματικά δικαιώματα (copyright)

Η Πρόσβαση είναι ελεύθερη σε όλους. 

Σεβαστείτε την χρήση πληροφοριών και προσωπικών φωτογραφιών (@) αυτής της ιστοσελίδας, 

με αναφορά προέλευσης (link).


Υλοποιήθηκε από τη Webnode Cookies
Δημιουργήστε δωρεάν ιστοσελίδα! Αυτή η ιστοσελίδα δημιουργήθηκε με τη Webnode. Δημιουργήστε τη δική σας δωρεάν σήμερα! Ξεκινήστε