Νεράιδες

Σε μια από τις συχνές επισκέψεις μου στον αγρό μας, στα Λιβάδια Σητείας το 1989, ενώ μελετούσα την γύρω περιοχή για την καλύτερη θέση οικοδόμησης του σπιτιού μας, με πλησίασε ένας γέρος, παραξενεμένος που πρωί-πρωί, είδε εμένα, ένα άγνωστό του στο χωράφι. Κοντοστάθηκε για να μου πιάσει κουβέντα και μάθει ποιος είμαι, χαιρετώντας με το χαρακτηριστικό γλωσσικό ιδίωμα της περιοχής:

"Ώρα καλή". και ενώ ανταπέδιδα χαιρετισμό, αυτός συνέχισε..

"Ποιος είσαι του λόγου σου;

Δεν σε έχω ξαναθωρόντας επαέ στον τόπο μας".

Του αποκρίθηκα ότι πρόσφατα αγόρασα αυτό το χωράφι.

Τότε μονολογώντας φωναχτά είπε:

" Ε, κακορίζικε γέρο και που να γάτεχες πως ετούτονα το χωράφι απου ήτονε το καλύτερο σου, η καλύτερη απλώστρα σε ούλη την περιοχή, πως ήθελα πουληθεί σε ξένους. Άνε το γάτεχες, στην τρέλα ήθελε να σε βγάλει"

Τον κοίταξα απορημένος για τον παράξενο μονόλογό του και αυτός συνεχίζοντας μου είπε:

"Ήντα με ξανοίγεις, ετσα ΄ναι που το λέω.

Το χωράφι ετούτονέ απού ΄χεις αγορασμένο έχει μεγάλη ιστορία, μόνο αν δε βιάζεσαι κάτσε να σου τηνε πω …"

και συνέχισε,

"Λοιπόν αυτός απού είχε πρώτα το χωράφι ετούτονά, το ΄χε αγορασμένο στην ανταλλαγή από τουρκοκρητικό και θάριενε πως κανείς κληρονόμος δεν θελα σκεφτεί να το πουλήσει και μάλιστα σε ξένους.

"Ήτονε απλώστρα για τη σταφίδα, η καλύτερη απλώστρα σε ούλη την περιοχή και πιστεύανε, λέει, πως τούφερνε τύχη"

και συνέχισε με μιαν ιστορία σαν παραμύθι για το χωράφι μου:

" Οι πλια παλιοί ελέγανε πως επαέ τα πολύ παλιά χρόνια ήτονε λέει μια σπηλιά κι από ξω από ΄τη σπηλιά είχε μεγάλον πλάτανο και λιμνούλα με μια πηγή που την ελέγανε πηγή τση Ζωής.

" Ελέγανε πως σε κεινηνά την σπηλιά, νεράιδες τση πηγής, αναθρέψανε ένα πριγκιπόπουλο, κρυφά από τον πατέρα του, επειδή αυτός εφοβούντονε πως οντε θελα μεγαλώσει το κοπέλι θα του πάρει το Βασίλειό του.

" Στην πηγή, λέει αυτή με την λιμνούλα και τα πολλά νερά και τσι πλατάνους, ηρχούντανε πολλά ζωντανά να δροσιστούνε. Ελέγανε λοιπόν πως οι νεράιδες τση πηγής αναθρέψανε το κοπέλι με το γάλα μιας αίγας. Το ταϊζανε και μέλι που είχανε μπόλικο γιατί εκειά είχε στέσει το Βασίλειο τζη μια Βασίλισσα Μέλισσα.

" Όντεν εμεγάλωσε λέει το κοπέλι εζήτηξε να πάει να συναντήσει τον Ήλιο. Έτσα μιαν ημέρα εξεκίνησε κολυμπώντας όθεν την ανατολή για να συναντήσει τον Ήλιο την ώρα που προβέρνει στον ορίζοντα.

" Κι έφταξε, λέει σε ένα τόπο απού συνάντησε μια πεντάμορφη κοπελιά που εθάριενε πως είναι η κόρη του Ήλιου και την ερωτεύτηκε. Την εξεγέλασε, λέει και με τρόπο, την άρπαξε και την έφερε κολυμπώντας επαέ. Διψασμένη και πεινασμένη από το ταξίδι η κοπελιά που ήτανε, λέει, πριγκίπισσα στην χώρα τζη, ήπιε νερό από την "Πηγή τση Ζωής", ήπιε γάλα από την αίγα που άρμεξαν οι νεράιδες και έφαε μέλι από το Βασίλειο της Μέλισσας. Είχαν να πουν πως από κεινονά τον πρίγκηπα που αναθράφηκε επαέ και την πεντάμορφη πριγκίπισσα απού έφερε από την Ανατολή εγεννήθηκε ο Μίνως, ο Βασιλιάς τση Κρήτης".

και χωρίς να σταματήσει συνέχισε:

"Το παραμύθι ετούτονα, το πρωτοάκουσα από την γιαγιά μου, όντεν ήμουνε μικιό κοπέλι. Η γιαγιά μου, έλεγε "ότι οι πεντάμορφες νεράιδες εφυλάγανε λέει, αυτή την πηγή τση Ζωής με τραγούδια και χορούς, και όποιον άντρα επέρνα από επαέ την νύχτα τον αναγκάζανε να χορεύει μαζί τους ίσαμε να ποθάνει. Γιαυτό δεν εξουθαρρεύουντανε κανείς να περάσει νύχτα από επαέ και ετσά η πηγή τση Ζωής ήτανε πάντα αμαγάριστη, με γάργαρο τρεχούμενο νερό που πότιζε πλατάνια και εδρόσιζε ζώα και ανθρώπους από την ανατολή μέχρι την δύση του ήλιου".

Μετά δυσκολίας κρατήθηκα, για να μην γελάσω και προσβάλω τον γέροντα, τόλμησα όμως και του είπα:

Έχω ακούσει πολλά παραμύθια με νεράιδες και ξωτικά σε πηγές, παρόμοια με αυτό που μου είπες, αλλά δεν βλέπω εδώ, κάποια πηγή.

Ο Γέρος τότε μου απάντησε:

"Ήτονε πηγή με λιμνούλα, που δροσίζονταν οι νεράιδες. Γύρω από την πηγή με την λιμνούλα είχε μεγάλους πλατάνους, μυρσίνες, δάφνες, βάτους και άλλους θάμνους και λουλούδια, τόσο πυκνούς, απού δεν εμπόριε εύκολα να περάσει άνθρωπος, σε κεινονά τον νεραϊδότοπο.

"Εστέρεψε όμως με τον καιρό η πηγή, εξεραθήκανε τα πλατάνια και τάλλα δέντρα και οι νεράιδες μισέψανε κιαυτές και ο τόπος έμενε έρημος με κάμποσους θάμνους.

"Κάποιοι μετά ανοίξανε επαέ κοντά, πηγάδι, που κιαυτό με το καιρό εστέρεψε και το μπαζώσανε.

"Φαίνονται τα ίχνη του πηγαδιού ακόμα.

"Να επαέ", και μου έδειξε εκεί που σήμερα είναι η αυλή του νηπιαγωγείου.

Ο γέρος για αρκετή ώρα μου είπε και άλλα για τα Λιβάδια, τα βουνά, το ποτάμι, την παραλία και το πέλαγος της Σητείας, μέχρι που χαρούμενος, νομίζω γιατί έδειχνα ότι τον άκουγα με μεγάλο ενδιαφέρον, με χαιρέτησε χωρίς να τον ξαναδώ έκτοτε.

Το παραμύθι του γέρου για νεράιδες, αρχικά το θεώρησα προϊόν άκρατης φαντασίας. Σήμερα όμως ομοιότητες του με γνωστά μυθολογικά δρώμενα, έδρασε σαν θρυαλλίδα για να το αναρτήσω στο διαδίκτυο. σε ενότητες α) Προσώπων και Τόπων, β) Διαλόγων επιστημονικής μυθοπλαστικής φαντασίας που ζωντανεύουν τους μύθους και γ) επεκτάσεων με διάφορες δοξασίες, πληροφορίες κά.