Ἄντρο Θερινῆς Διαμονῆς (Ζεύς και Ζαγρεύς) καὶ Τόπος ἐναποθέσεως Λείψανου Δία μετὰ τὴν Μετάστασή του στὸ Παρελθοντικὸ Πεπρωμένο του..

Βόιλα, GE

Στὸ Λαϊκὸ Παραμύθι ἐντοπίζεται σαφῶς ἡ θέση δρώμενων ἀνατροφῆς τοῦ θεοῦ Δία, σὲ σπήλαιο στὰ Λιβάδια Δυτικών Υπωρειών Δικταίου Όρους (Σητείας). Οἱ συγκριτικὲς ὁμοιότητες τοῦ παραμυθιοῦ μὲ ἀντίστοιχους Μύθους τῆς Ἑλληνικῆς Μυθολογίας τοποθετοῦν τὸ παραμύθι στὴ μεγαλιθικὴ προκατακλυσμιαία ἐποχή στὸ τέλος τῆς Ἠσιόδειας Ἡρωικῆς Ἐποχῆς.  Ἐν προκειμένῳ, ὁ Μίνως, ὡς ἥρωας, ἐρωτικὸς υἱός, τοῦ Κούρου θεοῦ Δία μὲ τὴν Ἡρωικοῦ-ἐρωτικοῦ Γένους Ἀνθρώπων, ἡρωίδα πριγκίπισσα Εὐρώπη, ἐντοπίζεται σὲ σπήλαια -Δικταῖο Ἄντρο, στις Δυτικές υπώρειες του όρους όπου τὰ Λιβάδια Σητείας. 

Ἡ Ἡρωικὴ μυθολογικὴ Ἐποχή, ἀπὸ τοὺς Αἰγύπτιους Ἱερεῖς, ἀρχίζει μὲ τὴν ἐαρινὴ ἰσημερία τοῦ ἔτους 49.187 03 21 πΧ., Ἔλευσης Ἡρώων, ἀπὸ τὴν μεγαλιθικὴ, γέννησής τους, συμμετοχῆς τους μὲ ὀλύμπιους θεοὺς στὴν Γιγαντομαχία, ὅπως εἰκάζεται (συνωμοσίες). 

Συγκεκριμένα ὁ Ἡρακλῆς καὶ ὁ Διόνυσος, μὲ θαυμαστὸ τρόπο, ταξιδιῶτες στὸν Χρωματικὸ Χρονο Χῶρο ἦλθαν ἀπὸ τὸ μεγαλιθικὸ μέλλον τῆς 10ης χιλιετίας πΧ. στὸ παρελθὸν τῆς Γιγαντομαχίας (τῆς πεντηκοστῆς χιλιετίας π Χ.). Οἱ ἥρωες ἐπιβαλλόταν νὰ ταξιδέψουν στὸν χρόνο (παρελθὸν) ἀπὸ χρησμὸ τοῦ πρωτόγονου θεοῦ Φάνη, γιὰ νὰ βοηθήσουν τοὺς Θεοὺς τοῦ Ὀλύμπου γιὰ νὰ ἡττηθοῦν οἱ Γίγαντες στὴν Γιγαντομαχία. Οἱ Γίγαντες, διεκδικοῦσαν τὴν ἐπαναφορὰ τῶν πέντε Τιτάνων ἀπὸ τὰ Τάρταρα, ὅπου τοὺς εἶχε ρίξει ὁ Ζῆν Ζεὺς μετὰ τὴν ἧττα τους, στὴν Τιτανομαχία.

Ἡ ἧττα τῶν Γιγάντων, λήξης τῆς Τιτανομαχίας, καταγράφεται ἀπὸ Ἱερεῖς τῆς Αἰγύπτου, τὴν Φθινοπωρινὴ ἰσημερία οὐ ἔτους 49.187 09 21 πΧ,. Στὴν Φθινοπωρινὴ Ἰσημερία τὸ ἔτους 49187 π.Χ., συγκαλεῖται ἡ πρώτη σύσκεψη τοῦ δωδεκάθεο συμβουλίου τῶν νικητῶν Ὀλυμπίων Θεῶν, στὸν Θρόνο τοῦ Ὀλύμπου. Στὸ Συμβούλιο αὐτὸ ποὺ προεδρεύει ὁ Ζῆν Ζεύς, οἱ Ὀλύμπιοι θεοί, ἀποφασίζουν νὰ προσφέρουν τὴν ἀθανασία στοὺς Ἥρωες, Διόνυσο καὶ Ἡρακλῆ, ὡς ἀνταμοιβὴ γιὰ τὴν βοήθεια τους, ἐναντίον τῶν Γιγάντων. Μεταξὺ πολλῶν ἄλλων, ἡ Ἑστία προσφέρει στὸν Διόνυσο τὴν θέση της στὸ Συμβούλιο Ὀλύμπιων θεῶν. Σὲ αὐτὴ τὴν σύσκεψη ἀποφασίστηκε ὁ διορισμὸς τοῦ θεοῦ Ἤφαιστου, ὡς πρώτου Βασιλιᾶ τῶν Προσώπων τοῦ Ἡρωικοῦ Γένους Ἀνθρώπων (Homo Sapiens).

Κορυφὴ τοῦ Ὅρους Γιούχτα Δίκτη στὸ ὀροπέδιο τῆς Ζήρου. Στὶς 29-03-2025, σὲ ἐπίσκεψη μοῦ στὸ ὀροπέδιο Ζήρου- Χαντρά, ὅταν ἀντίκρισα τὶς βουνοκορφὲς τοῦ ὅρους Δίχτη Γιούχτα, τὸν τόπο θερινῆς ἐγκατάστασης ἐντυπωσιάστηκα ἀπὸ τὰ πανέμορφα βράχια καὶ τὴν μεγάλη ποικιλία χλωρίδας. Βλέποντας Αἶγες νὰ βόσκουν στὰ καταπράσινο ἀνοιξιάτικο λιβάδι τοῦ ὀροπεδίου, μοῦ ἦρθε στὴν σκέψη ἡ Αἴγα τροφὸς τοῦ Δία, ἡ Ἀμάλθεια.

Προκατακλυσμιαίο Δικταίο Άντρο.

Στο Λαϊκό παραμύθι, είναι σαφής η αναφορά ύπαρξης σπηλαίου, πηγής και μικρής λίμνης στο χωράφι μου, στα Λιβάδια Σητείας που σύμφωνα με το παραμύθι της λαϊκής τοπικής παράδοσης στοίχειωναν ξωτικά Νεράιδες.

Από την παράδοση πληροφορούμαστε ότι οι νεράιδες ανέθρεψαν ένα πριγκιπόπουλο με γάλα και μέλι, κρυφά από τον πατέρα του.

Στο λαϊκό Παραμύθι, παρατηρούνται ομοιότητες που συσχετίζουν το σπήλαιο με αναφερόμενο σε μύθους το Δικταίο Άντρο, της προκατακλυσμιαία Ηρωικής Εποχής, στο οποίο ανατράφηκε ο θεός Ζευς από Νύμφες, την Ἴδη του απαραίτητου για την Ζωή Ύδατος, την Αμάλθεια Αίγα που πρόσφερε το γάλα της και την Αδράστεια Βασίλισσα Μέλισσα που πρόσφερε μέλι και νέκταρ.

πηγή (*1) Ἀπολλόδωρου, Θεογονία – Βιβλιοθήκη Α' 1,5-1,7.

Στην θέση αυτή των θεών, ευρίσκεται ο ενετικός οικισμός, Βόιλα, στον οποίο επισκέφτηκα το δίκλιτο Εκκλησάκι των Αγίων, Γεωργίου και Ιωάννη, μέσα στο οποίο βρίσκεται ο οικογενειακός Τάφος των Προγόνων Του Εθνικού μας ποιητή, Διονυσίου Σολωμού. Οι Σολωμοί ως γνωστών μετανάστευσαν στην Ζάκυνθο, όταν η Κρήτη καταλήφθηκε από τους Οθωμανούς (1669).

Σημειώσεις

α) Στην Ζάκυνθο μετά ένα και πλέον αιώνα, στις 08 Απριλίου 1798 γεννήθηκε ο χαρισματικός μας Εθνικός ποιητής, Διονύσιος Σολωμός (09/02/1857) που ποίησε τα 158 τετράστιχα του "Ύμνου εις την Ελευθερία".

β) Βόιλα, στα Βενετσιάνικα Voila, αποδίδεται με το Ιταλικό "Ecco qua" που στα Ελληνικά σημαίνει "Εδώ Είναι" και παραπέμπει στην θέση του κρυφού Δικταίου Άντρου ανατροφής θεών (Ζευς και Ζαγρεύς). Επίσης στα Γαλλικά Voila σημαίνει Εκεί.… Έχω ακούσει από τον Σητειακό Αρχαιολόγο αείμνηστο Παπαδάκη ότι η Βόιλα είναι ο Μυστράς της Σητείας.

γ) Σολωμός, στα Βενετσιάνικα Sal.om.on, είναι ο "Άνθρωπος της Ημέρας", Πρόσωπο αυτεξούσιο, φύλακας παράδοσης, γαλουχημένος στο Πνεύμα της Ελευθερίας.

δ) Διονύσιος, Όνομα στην μνήμη του Ήρωα-Θεού Διονύσου, που γεννήθηκε από την ζωντανή καρδιά του θυσιασμένου με διαμελισμό από τους Τιτάνες, θεού Ζαγρέα στο όρος Δίκτη Σητείας (Σκαλιά). Το όνομα Διόνυσος είναι το όνομα που δόθηκε στον ποιητή μας και έγινε συχνό χαρακτηριστικό όνομα πολλών Ζακυνθινών. 

Ἀπολλόδωρου, Θεογονία – Βιβλιοθήκη Α' 1,5-1,7.

Α 1,5

ὁ δὲ τούτους μὲν «ἐν τῷ Ταρτάρω πάλιν δήσας καθεῖρξε, τὴν δὲ ἀδελφὴν ῾Ρέαν γήμας, ἐπειδὴ Γῆ τε καὶ Οὐρανὸς ἐθεσπιῴδουν αὐτῷ λέγοντες ὑπὸ παιδὸς ἰδίου τὴν ἀρχὴν ἀφαιρεθήσεσθαι, κατέπινε τὰ γεννώμενα. καὶ πρώτην μὲν γεννηθεῖσαν Ἑστίαν κατέπιεν, εἶτα Δήμητραν καὶ Ἥραν, μεθ' ἃς Πλούτωνα καὶ Ποσειδῶνα.

Α 1,6

ὀργισθεῖσα δὲ ἐπὶ τούτοις 'Ρέα παραγίνεται μὲν εἰς Κρήτην, ὁπηνίκα τὸν Δία ἐγκυμονοῦσα ἐτύγχανε, γεννᾷ δὲ ἐν ἄντρῳ τῆς Δίκτης Δία. καὶ τοῦτον μὲν δίδωσι τρέφεσθαι Κούρησί τε καὶ ταῖς Μελισσέως παισὶ νύμφαις, Άδραστεία τε καὶ Ἴδη,

Α 1,7

αὗται μὲν οὖν τὸν παῖδα ἔτρεφον τῷ τῆς Ἀμαλθείας γάλακτι, οἱ δὲ Κούρητες ἔνοπλοι ἐν τῷ ἄντρῳ τὸ βρέφος φυλάσσοντες τοῖς δόρασι τὰς ἀσπίδας συνέκρουον, ἵνα μὴ τῆς τοῦ παιδὸς φωνῆς ὁ Κρόνος ἀκούσῃ. 'Ρέα δὲ λίθον σπαργανώσασα δέδωκε Κρόνῳ καταπιεῖν ὡς τὸν γεγεννημένον παῖδα.

* Στο έπος Ιλιάδα του Ομήρου, αν και το πρωταρχικό Ίλιον εντοπίζεται στην Ατλαντίδα, οι Άτλαντες ονομάτιζαν με το ίδιο όνομα και θυγατρικές πόλεις σε τόπους που κατακτούσαν, έτσι ως Ίλιον, αργότερα, ονόμασαν και πόλι, εν προκειμένω την Τροία, στην κατακτηθείσα από τον Δαρδάνο Μυσία της Μικράς Ασίας. Εν προκειμένω το όρος Ίδη στην Τροία (Ίλιον), έχει αντίστοιχο όρος στην Ατλαντίδα. Το όρος Ίδη τροφοδοτεί την Τροία (και άρα και  Ίλιον) με νερό και αναγκαία ξύλα. Στην κορυφή Γάργαρος, Βωμός αναφέρεται στην Ιλιάδα, ως θρόνος από όπου ο θεός Ζευς βρισκόταν κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Ατλαντικού Τρωικού πολέμου.

Η Ίδη (Ιδαία) ήταν νύμφη, σύντροφος του ποταμού θεού Σκάμανδρου και μητέρα του βασιλιά της Τροίας Τεύκρου. Ο ποταμός Σκάμανδρος πήγαζε από το όρος Ίδη και διασχίζοντας την πεδιάδα κάτω από την πόλη της Τροίας με εκβολή στον Ελλήσποντο (Δαρδανέλια) βόρεια της πόλης της Τροίας.

Σίβυλλα Ερωφύλη,

Η Ερυθραία Σίβυλλα ονομαζόταν Ερωφίλη. Κατά τον Παυσανία, γεννήθηκε [πριν από] τον Τρωικό Πόλεμο στο όρος Ίδη της Τροίας από την νύμφη Ιδαία που έφαιρε το ίδιο όνομα με την πρωταρχική προκατακλυσμιαία Ίδη, της νήσου Ιδαίας (Κρήτης). 

Η Ερωφίλη, η οποία συγχέεται και με μεταγενέστερες διαδόχους ιέρειες με το ίδιο όνομα, περιοδεύοντας στον κόσμο όπως σε Σάμο, Δήλο, Ιωνία, Τρωάδα κτλ ανέβαινε πάνω σε μια πέτρα χρησμοδοτώντας με εξάμετρους προφητικούς στίχους. Στίχους χρησμούς που σχετίζονταν με το θεό της μαντικής Απόλλωνα. Ιέρεια Σίβυλλα Ερωφύλη, αναφέρεται ότι απεβίωσε ως νεωκόρος, στο μαντείο του Απόλλωνος στην Τρωάδα, όπου και τάφηκε.