ἐτυμολογία*

lemnos geos -star 30300

Νανά Μούσχουρη, 1959 (η Λίζα το΄σκασε).

Μάνος Χατζιδάκις, στίχοι και σύνθεση

Ο Υμηττός, album 78 στροφές.

Ο Υηττός και Ο Υμηττός,

Ἐκεῖ ψηλὰ στὸν Ὑμηττὸ ὑπάρχει κάποιο μυστικό

Καὶ εἶναι, πῶς νὰ σᾶς τὸ πῶ, πολὺ μπλεγμένο ὁμολογώ

αν καὶ γὼ ἀπὸ παιδάκι εἶχα πάντα ἕνα μεράκι

Νά 'χω συντροφιὰ ἕνα ἀστέρι κι ἕνα σκύλο στὴν αὐλή

όμως, ἐκεῖ στὸν Ὑμηττό, δὲν μοῦ τὸ βγάζετ' ἀπ' τὸ μυαλό

Ὑπάρχει κάποιο μυστικό, ἐκεῖ ψηλὰ στὸν Ὑμηττό

πέτρα ποὺ κύλησε, μὴ τὴν ἐκρατήσεις

τὸ ριζικὸ τῆς εἶν' κακὸ καὶ θὰ μετανοήσεις

Τὴ συμβουλή μου αὐτὴ μὴ τὴν ἐξεχάσεις

γιατί 'ναι τὸ λιγότερο τοὺς φίλους σου νὰ χάσεις

όμώς, ἐκεῖ στὸν Ὑμηττό, ὑπάρχει κάποιο μυστικό

Νὰ τὸ ξεχάσω δὲν μπορῶ, οὔτε τὴ λύση του νὰ βρω

Αν καὶ γὼ ἀπὸ μικρὴ δὲν μ' ἀρέσανε τὰ χάδια

Ἤμουνα προσεκτική, ἰδιαίτερα τα βράδια

όμώς, ἐκεῖ στὸν Ὑμηττό, δὲν μοῦ τὸ βγάζετ' ἀπ' τὸ μυαλό

Ὑπάρχει κάποιο μυστικό, ἐκεῖ ψηλὰ στὸν Ὑμηττό

Ἐκεῖ ψηλά, ἐκεῖ ψηλά, ἐκεῖ ψηλὰ στὸν Ὑμηττό

Ὑπάρχει κά , ὑπάρχει κά , ὑπάρχει κάποιο μυστικό

*Ὁ Ὑηττὸς καὶ Ὁ Ὑμηττός, 

Ὑετὸς κάθε πτώση ἢ ἐναπόθεση στὸ έδαφος προϊόντων ὕδατος (σὲ ὑγρὴ ἢ στερεὰ μορφή) ἀπὸ συμπύκνωση τῶν υδρατμών της ατμόσφαιρας ἢ κατακρημνίσματα, ὅπως ἡ βροχή, το χιονόνερο, οἱ ψιχάλες καὶ οἱ ψεκάδες, το χαλάζι, το χιόνι, οἱ χιονόκοκκοι, οἱ παγοβελόνες, οἱ παγόκοκκοι και ὁ υαλοπάγος, ἔστω καὶ ἂν δημιουργεῖται στὸ ἔδαφος.

Ἡ λέξη ὑετός παράγεται ἀπὸ τὸ αρχαίο ἑλληνικὸ ρήμα ὕω (στέλνω βροχή, βρέχω).

Παράγωγα ὕω : ὑετός, ὑέτιος,–ία,–ον, καθὼς καί ὑετώτατος. 

Τὸ ρῆμα ὕω όσο τὸ παράγωγό του ὑετός συναντώνται στὰ ὁμηρικὰ ἔπη καὶ δηλώνουν ἰδίως τὴν καταρρακτώδη, διαρκῆ, συνεχόμενη βροχή, τὴ νεροποντή, σὲ ἀντίθεση μὲ τοὺς ὅρους ὄμβρος (βροχή) καί ψεκάς ή ψακάς (ψιλόβροχο).

Ὑετὸς < Ὑεετὸς < Ὑηττὸς < Γι Ου η ττ α < Γι ΟΥ Χτ α ...

< Σ. υετ. εια < Σ. ε. ετ. εία < Σητεία

Υετός -

Ὑηττὸς καὶ Ὑμηττὸς, 

σὲ βαρβαρικὰ Ἑλληνικὰ - Λατινικά :

ΗΥΜΙΤΤ - HUMID (Υγρός).

* Ιδα και Ίδη

Ίδα < Σ. ίτα. νος και Ίτα. νος.