Ἡρωικὸς ΜεγάλοςΤρωικὸς Πόλεμος, Ἴλιον (Ἀτλαντίς), 

Ἀθηναῖοι ἐναντίον Ἀτλάντων.

Στὴν Αἴγυπτο οἱ Ἱερεῖς της Σαΐδος ἀνέφεραν στὸ Σόλωνα, ὁ ὁποῖος ἐπισκέφτηκε τὸν 6ο αἰῶνα π.Χ., τὴν Αἴγυπτο, ὅτι ἡ Ἡρωικὴ ἐποχὴ τερματίστηκε πρὶν ἐννέα χιλιετίες, δηλαδὴ τὸ ἔτος 9604 π. Χ., μετὰ ἀπὸ καταστροφὴ ποὺ ἀναφέρεται ὅτι ἔγινε στὸ τέλος τῆς ἐκστρατείας καὶ τοῦ Μεγάλου Ἡρωικοῦ Πολέμου -Τρωικοῦ των Ἀθηναίων της Φθίας Ὀλύμπου ἐναντίων των Ἀτλάντων της Ἀτλαντίδας καὶ τῶν ὑποχθονίων.

Ὁ Μεγάλος Ηρωικός Πόλεμος, διασώζεται στὶς μνῆμες στὰ ἔργα, Τιμαῖος καὶ Κριτίας τοῦ Πλάτωνα (*). Γιὰ τὸν Μεγάλο Πόλεμο Ἀθηναίων καὶ Ὀλύμπιων θεῶν ἐναντίον Ἀτλάντων καὶ ὑποχθόνιων θεῶν καὶ δαιμόνων, μᾶς πληροφορεῖ ἔμμεσα πλὴν σαφῶς, ὁ Ὅμηρος, στὰ ἔργα του "Ἰλιὰς" καὶ "Ὀδύσσεια" ἀναφερόμενος στὸν Ἡρωικὸ "Τρωικὸ Πόλεμο". Μὲ τὸν Πρῶτο Μεγάλο Ἡρωικὸ Τρωικὸ πόλεμο συγχέονται πολλοὶ μεταγενέστεροι πόλεμοι ὡς "Τρωικοὶ" μεθηρωικοὶ πόλεμοι.

Μετὰ τὸν ἐντοπισμὸ τῆς ἀρχῆς καὶ τοῦ τέλους τῆς Ἡρωικῆς Ἐποχῆς συμπεραίνουμε ὅτι τὸ Δικταῖο Ἄντρο τῶν μυθολογικῶν προϊστορικῶν Δρώμενων πρέπει νὰ ἐντοπίζεται χρονικὰ πρὶν ἀπὸ τὸ τέλος τῆς Ἡρωικῆς ἐποχῆς, δηλαδὴ περίπου τὸ 9640πΧ. περίπου τρεῖς μὲ τέσσερις δεκαετίες πρὶν τὴν λήξη τοῦ δεκαετοῦς Μεγάλου Ἡρωικοῦ Πολέμου Ἀθηναίων ἐναντίων Ἀτλάντων ἢ μὲ ἄλλα λόγια πρὶν τὸν δεκαετῆ πρῶτο Μεγάλο "Τρωικὸ Πόλεμο".

Τέλος Ἡρωικῆς Ἐποχῆς.

Ὁ Πόλεμος ἴσως εἶναι ἡ αἰτία τῆς θεωρούμενης μεγάλης ὑπερθέρμανσης τοῦ πλανήτη τῆς δεκάτης (10ης) χιλιετίας πΧ. ποὺ προκάλεσε κλιματικὴ ἀλλαγή. Ἡ κλιματικὴ ἀλλαγὴ ἀπὸ τὰ ὅπλα ποὺ χρησιμοποιήθηκαν ἀπὸ τοὺς Ἄτλαντες εὐθύνεται γιὰ τὰ ἐπακόλουθα φαινόμενα μὲ τὸ λιώσιμο τῶν πάγων ποὺ προκάλεσαν ἀπὸ τὸ 9604μΧ., Νεροποντὲς ποὺ ἀκολούθησαν Ξηρασίες ... μὲ τὴν Μεγάλη Προκατακλυσμιαία Καταστροφή.

Τὸ 9604 πΧ. ἡ μεγάλη καταστροφή, ὁδήγησε σὲ ἀπόσυρση, στὸ καταφύγιο Ἐλπίδας Ὑπερβόρειας Ἀρκτίδας, ὅλων τῶν Ὀλύμπιων ὑπὸ τὸν Δία καὶ Ποσειδῶνα θεῶν καὶ τοῦ Τιτᾶνα Ὠκεανοῦ ποὺ δὲν συμμετεῖχε στὴν Τιτανομαχία ἐναντίον τῶν Ὀλυμπίων θεῶν. Ἀντίθετα, οἱ Τιτᾶνες, ἐκτὸς τοῦ Τιτᾶνα Ὠκεανοῦ, οἱ Γίγαντες καὶ ὅλοι οἱ Ὑποχθόνιοι ὑπὸ τὸν Τυφῶνα Τάρταρου, περιορίστηκαν στὰ Τάρταρα Ἀνταρκτίδας.

Ὁμήρου, Ἰλιάδα & Ὀδύσσεια.

Ἂν δεχτοῦμε τις ἀναφορὲς τοῦ Πλάτωνα στὸ ἔργο του "Τιμαῖος", γιὰ Πανάρχαιο Μεγάλο Πόλεμο μεταξὺ Ἀθηναίων καὶ Ἀτλάντων, στὶς ἀρχὲς τῆς δεκάτης Χιλιετίας πΧ., ποὺ ἔληξε μὲ τὸ τέλος τῶν Ἡρώων τῆς Ἡρωικῆς ἐποχῆς καθὼς καὶ μὲ τὴν ἀπόσυρση τῶν θεῶν ἀπὸ τὸν Κόσμο τῶν Ἀνθρώπων τότε ἴσως πρέπει νὰ ἀναθεωρήσουμε τις μέχρι σήμερα θέσεις μας γιὰ τοὺς πολέμους.

Ἴσως πρέπει νὰ δεχτοῦμε τὸν Μεγάλο Πόλεμο ποὺ ἀναφέρει ὁ Πλάτων ὡς τὸν Μεγάλο Ἡρωικὸ προκατακλυσμιαῖο Τρωικὸ Πόλεμο ποὺ ἀκολουθοὺν μεταγενέστεροι πόλεμοι μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ ὁ Τρωικὸς Πόλεμος στὸ τέλος τῆς Δεύτερης Χιλιετίας πΧ..

Εἶναι λογικοφανὲς μετὰ τὴν καταστροφὴ τῶν κέντρων τοῦ προκατακλυσμιαίου κόσμου, ἐπιζήσαντες μὲ πὸλλὲς γνώσεις Ἄτλαντες νὰ ἐπιχειροῦν νὰ ἐξουσιάσουν τὸν κόσμο καὶ νὰ προκαλοῦν αἰτίες μετακλυσμιαῖων μεθηρωικῶν "Τρωικῶν" πολέμων στὶς μεταγενέστερες ἐποχὲς ὅπως μεσολιθική, νεολιθική, χαλκολιθικὴ μέχρι καὶ σήμερα. Αἴτια ἡ παρεμπόδιση ναυσιπλοίας στὴν Τὴθὺ καὶ Ὠκεανὸ ἀπὸ ἐξουσιαστὲς ἐπιζήσαντες Ἀτλαντες.

Οἱ Ἀτλαντικῆς Καταγωγῆς ἐξουσιαστὲς ἐμπόδιζαν καὶ ἐμποδίζουν μὲ διάφορους τρόπους τὴν ἐλεύθερη ναυσιπλοϊα στὴν Τὴθὺ μὲ ἔλεγχο τῶν περασμάτων ζωτικῆς σημασίας πρὸς περιοχὲς πρώτων ὑλῶν ἀναγκαίων γιὰ ἐπιβίωση καὶ ἀνάπτυξη τοῦ λαοῦ των πέντε θαλασσῶν Τηθύος.

Αὐτονόητο ὅτι ἡ παρεμπόδιση τῆς ναυσιπλοϊας πέραν τῆς ἄσπρης θάλασσας Τηθύος, ἀποτελεῖ αἰτία μεθηρωικῶν "Τρωικῶν" πολέμων πὸὺ ἐξακολουθοῦν μέχρι τὶς μέρες μας. Ἔτσι μποροῦμε νὰ ἀντιληφθοῦμε τὶς σύγχρονες καὶ παλιὲς Τροῖες .

Οἱ προκατακλυσμιαῖοι πολιτισμοὶ λὸγῳ "ἀνυπαρξίας" εὑρημάτων λογίζονται ὡς ἀνύπαρκτοι καὶ ἄρα προϊόντα φαντασίας ἢ συνωμοσίας. Ἐν τούτοις ἀπὸ ὁρισμένες πηγές, ὅπως στὸ ἔργο Τιμαῖος τοῦ Πλάτωνα δημιουργοῦνται ἀμφισβητήσεις ποὺ παραπέμπουν τοὐλάχιστον σὲ λογικὴ ἔρευνα ἀναζήτησης τῆς ἀλήθειας.

Οἱ γνωστὲς ὑποθέσεις καὶ θεωρίες δημιουργίας σὲ ἐξέλιξη Ὠκεανοῦ καὶ Πανγαίας στὴν διαδρομὴ διαχωρίζουν τοὺς Πέντε Ὠκεανοὺς τὴν θάλασσα Τηθύος τῶν πέντε θαλασσῶν καὶ Πανγαία τῶν Πέντε Ἠπείρων ποὺ δὲν ἀποκλείουν προκατακλυσμιαῖο πολιτισμὸ ποὺ διακόπηκε μὲ καταποντισμό.

Σύμφωνα μὲ τὴν Μυθολογία τὴν περίοδο Θεῶν καὶ Ἡρώων ἀναπτύσσονται κέντρα πολιτισμοῦ Ἡρώων κοντὰ στὰ κέντρα τῶν θεῶν Ζηνῶν ἤτοι

α- Ὑπερβορείας Ἀρκτικῆς Τροιζηνίας Θούλης,

β- Ὀλύμπου Ζηνὸς Δία Ἀρραντίδας Φθίας,

γ- Τηθύος Ζηνὸς Ποσειδῶνα Στύγας καὶ

δ- Ἀνταρκτικὴς Ζηνὸς Ἅδη καὶ

ε) Ταρταρίας Τυφῶνα καὶ Ἀτλαντίδας.

Μὲ τὴν παραδοχὴ "καταποντισμοῦ" τῶν κέντρων βηματοδότησης τοῦ προκατακλυσμιαίου πολιτισμοῦ τῶν Ἡρώων εἶναι δύσκολο σήμερα νὰ ἀναζητήσουμε καὶ νὰ ἐντοπίσουμε ἴχνη τῶν πανάρχαιων αὐτῶν μυθολογικῶν προκατακλυσμιαίων πολιτισμῶν, ὅπως τοῦ θαλασσινοῦ Λαοῦ ποὺ κατοικοῦσε στὶς ἀκτὲς τῆς θάλασσας Τηθύος τῶν πέντε θαλασσῶν, ὅπως Ἰδαίων Πρωτο-Ἑλλήνων καὶ Ἑλλήνων.

Τὸ τέλος τῆς παγετώδους περιόδου καὶ καταποντισμὸς πολέμου Ἀθηναίων καὶ Ἀτλάντων.

Ἄραγε πόσο τυχαῖα εἶναι ἡ χρονικὴ σύμπτωση τοῦ τέλους τῆς τελευταίας παγετώδους περιόδου καὶ τοῦ μεγάλου πολέμου Ἀθηναίων καὶ Ἀτλάντων ποὺ ἀναφέρει ὁ Πλάτων στὸν Τιμαῖο.

Ὁ πόλεμος Ἀθηναίων καὶ Ἀτλάντων σὲ κάποιεςθεωρίες συνωμοσίας προκάλεσε τὴν ρίξη στὶς θύρες, τοῦ φράγματος, τῆς Σύρτεως στὶς Ἡράκλειες Στῆλες ποὺ ἐμπόδιζαν τὴν διοχέτευση τῶν ὑδάτων, τῆς σὲ ὑψηλότερο ἐπίπεδο στάθμης τῆς γαλάζιας θάλασσας πρὸς τὴν Ἄσπρη θάλασσα. Φῆμες καὶ θεωρίες συνωμοσίας ἀναφέρουν ότι τὸ φράγμα τῆς Σύρτεως ἔσπασε ἀπὸ δυσμενῆ μὴ προβλεθεῖσα ἐνεργοποίηση "ὑπερόπλου" τῶν Ἀτλάντων ποὺ προκάλεσε "σεισμοὺς" καὶ ἀκραῖα καιρικὰ φαινόμενα κατὰ τὴν διάρκεια τῆς πολεμικῆς ἀντιπαράθεσης τῶν Ἀθηναίων ἐναντίων των Ἀτλάντων. Τὰ ὕδατα τῆς Γαλάζιας Θάλασσας, ὡς ὁρμητικὸ παλιρροϊκὸ κῦμα διοχετεύθηκαν στὴν ἄσπρη θάλασσα Τηθύος μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ὑψωθεῖ ἡ στάθμη της καὶ μὲσῳ Βοσπόρου καὶ ἡ στάθμη τῆς Μαύρης θάλασσας καθὼς καὶ τῆς δυτικῆς κυανῆς θάλασσας καὶ ἐκεῖθεν νὰ ἐξισωθοῦν οἱ στάθμες, τῶν ἐντὸς καὶ ἐκτὸς τοῦ Γιβραλτὰρ, κυανῆς θάλασσας Τηθύος καὶ κυανοῦ Ὠκεανοῦ ή Ἀτλαντικοῦ.

Αὐτονόητο μετὰ ἀπὸ τὸ ἄδειασμα τῆς Γαλάζιας θάλασσας ἡ Ἔρημος ἕνωσε νῆσο Ἀτλαντίδα καὶ Ὠγυγία (Λιβύη-Αἴγυπτο) καὶ ἡ γαλάζια Θάλασσα ὡς κίτρινη θάλασσα ἔπαψε νὰ δέχεται γιὰ πλεύσεις ἱστιοφόρων ποὺ ἀντικατέστησαν μὲ Καμῆλες καὶ καραβάνια.

Ὁ καταποντισμὸς τῶν προκατακλυσμιαίων πόλεων σύμφωνα μὲ τὴν πλατωνικὴ διήγηση πρέπει νὰ συνέβη στὰ μέσα τῆς δεκάτης χιλιετίας πΧ., δηλαδὴ δώδεκα χιλιετίες περίπου πρὶν ἀπὸ σήμερα.

Ἀπομεινάρι τῆς Ἀτλαντικῆς καταστροφῆς εἶναι τὸ Τιμπουκτοῦ ἢ Τομπουκτοῦ ποὺ ἱδρύθηκε στὰ χνάριαἑνὸς προκατακλυσμιαίου κέντρου της Ὠγυγίας στὴν νοτιο-ανατολικὴ ἀκτὴ τῆς γαλάζιας θάλασσας καὶ νῦν κίτρινης θάλασσας τῆς ἐρήμου Σαχάρας. Στην περιοχή αυτή ἱδρύθηκε μαὶ μεγάλη ἱστορικὴ πόλις τοῦ Μάλι ποὺ ὑπῆρξε μεγάλος ἐμπορικὸς σταθμὸς τῶν καραβανιῶν της Σαχάρας γιά τό ἐμπόριο ἅλατος προς βορά ἀλλὰ καὶ πνευματικὸ κέντρο ποὺ τέθηκε κάτω ἀπὸ τὴν ἰσλαμικὴ κυριαρχία. Στὸ Τιμπουκτοῦ ἔχει ἕδρα ἕνα ἀπὸ τὰ ἀρχαιότερα Πανεπιστήμια στὸν κόσμο, τὸ ὁποῖο διαθέτει πολλὰ ἔγγραφα κείμενα στὰ Ἀρχαῖα Ἑλληνικά.

Οἱ προκατακλυσμιαῖες παράκτιες πόλεις καὶ λιμάνια Τηθύος ποὺ καταποντίστηκαν προφανῶς πρέπει νὰ ἀναζητηθοῦν καὶ νὰ βρεθοῦν ἴχνη τους στὸν βυθὸ τῶν θαλασσῶν ὅπου τα ἐρείπια τους.

Ι) Πόλεις τῆς Ἐπικράτειας Φθίας Ἀρραντίδος Ἰδαίων πρωτοΕλλήνων καὶ Ἑλλήνων ὅπως

α) Ἀθήνα Ποσειδωνία κὸντὰ στὸ Σούνιο Σαρωνικὸ ἄσπρης θάλασσας,

β) "Δικταία" Δία στὴν στὴν παραλία Παλαικάστρου ἄσπρης θάλασσας

γ) "Κνὼσὸς Διαύλου" στὸν Δίαυλο Νήσου Κρήτης μὲ νῆσο Δία ἄσπρης θάλασσας...

Οἱ παραπάνω πανάρχαιες προκατακλυσμιαῖες πόλεις εἶναι μητέρες πόλεις ποὺ ὡς πρότυπες θρυαλλίδες προκάλεσαν τὴν ἀναγέννηση μερικὲς χιλιετίες μετὰ τῶν νεώτερων κλασσικῶν ἀσφαλέστερων γνωστῶν πόλεων τοῦ Ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ τῆς μεσολιθικῆς, νεολιθικῆς, χαλκολιθικὴς ἐποχῆς ὅπως

1) Ἀπόγονοι Ἐπιζησάντων ἡρώων τῆς Ἀθήνας Ποσειδῶνος ἰδρυσαν στὸ Λεκανοπέδιο τὴν γνωστὴ μᾶς ἀσφαλῆ Ἀρχαία Ἀθήνα ποὺ ἀφιερώθηκε στὴν θὲὰ τῆς Σοφίας, Ἀθηνᾶ πρὸς διάκριση τῆς Ἀφιερωμένης στὸν θεὸ τῆς Θάλασσας Ποσειδῶνα, βυθισμένη στὸ Σούνιο Ἀθήνας τοῦ Ποσειδῶνα.

2) Ἀπόγονοι ἐπιζησάντων της "Δικταίας¨ ὅρους Ὑηττοῦ -Δίκτη Ἀνατολικῆς Ἰδαίας ὀροσειρᾶς Κρήτης ἵδρυσαν τὴν πόλη "Δικταία" στὴν Παπούρα στὶς δυτικὲς ὑπώρειες ὅρους Δίκτη στὸ Πετρὰ Δία καὶ Μίνωα καὶ στὶς ἀνατολικὲς ὑπώρειες τοῦ ὅρους Δίκτη την Ζάκρο τοῦ μεταγενέστερου θεοῦ Ζαγρέα.

3) Ἀπόγονοι ἐπιζησάντων τῆς Κνωσοῦ Διαύλου ἵδρυσαν τὴν γνωστὴ μᾶς Μινωικὴ Κνωσσό.καί

ΙΙ) πόλεις τῆς Ἐπικράτειας Ἀτλαντίδος καὶ Ἀνταρκτικής:

ὅπως ἡ Ἀτλαντίδα Ἴλιον τῆς γαλάζιας (ἢ κίτρινης) θάλασσας στὴν δυτικὴ πλευρὰ τῆς γαλάζιας θάλασσας κοντὰ στὸ στόμιο μὲ τὸν κυανὸ Ὠκεανὸ μὲ τοὺς ἐπιζήσαντες νὰ ἱδρύσουν τὶς τρεὶς Μετακλυσμιαῖες Τροῖες.

α) Τροία Κέκροπα Ἀτλαντίδας -Καρχηδόνα στὴν Δυτικὴ πλεὺρὰ ἐλέγχου τῶν περασμάτων πρὸς τὴν Κυανῆ θάλασσα καὶ ἀπαγόρευσης μετακίνησις πρὸς τὴν κίτρινη ἐρημοθάλασσα (πρώην γαλάζια θάλασσα).

β) Τροία Δαρδάνου ἢ Ἴλιον (Ἥλιον) Μυσίας στὴν Μικρσιατικὴ πλευρὰ περάσματος (Δαρδανέλια) πρὸς Βόσπορο καὶ Μαύρη Θάλασσα

β) Τροία Ὠγύγου Ἰωλκοῦ Δία (ΣουεΖ - ΖεουΣ) – Ἀλεξάνδρεια στὴν Βόρεια Ἀκτὴ τῆς Αἰγύπτου ἐλέγχου εἰσόδου περασμάτων πρὸς Νεῖλο καὶ Ἰωλκὸ Ἐρυθρᾶς θάλασσας.