Μίνως,
Ὁ προκατακλυσμιαῖος πρῶτος Βασιλιᾶς, λαοῦ Τηθύος καὶ Κρήτης.
Ὁ ἐπιζήσας τῆς Μεγάλης καταστροφῆς τοῦ προκατακλυσμιαίου πολιτισμοῦ τῆς Ἡρωικῆς Ἐποχῆς, προκατακλυσμιαῖος Μυθολογικὸς Ἥρωας Μίνως, υἱὸς τοῦ θεοῦ Διὰ καὶ τῆς Εὐρώπης, τῆς δεκάτης χιλιετίας πΧ., ἦταν ὁ τελευταῖος προκατακλυσμιαῖος Βασιλιᾶς λαοῦ νήσων καὶ ἀκτῶν Τηθύος Θάλασσας, δηλαδὴ τῶν θαλασσῶν Ἄσπρης (Μεσογείου), Μαύρης (Εὐξείνου) Ἐρυθρᾶς, Κυανής καὶ Γαλάζιας (Κίτρινης).
Ἐπίσης ὁ Μίνως εἶχε ὑπὸ τὸν ἔλεγχό του καὶ ἀποικίες σὲ Ἀκτὲς καὶ Ὠκεανίδες νήσους τῆς Τρίαινας Ὠκεανοῦ μὲ ἕδρα τὴν προκατακλυσμιαία (Τελχινεία) Κνωσσὸ Δίαυλου Δία νήσου Κρήτης. Οἱ ἀποικίες στὸν Ὠκεανό, τοῦ Ποσειδῶνα, ποὺ ἀφοροῦσαν τὶς Ὠκεανίδες Νήσους καὶ Ἀκτὲς μετὰ τὶς γαλάζιες πύλες πρὸς τὸν Γαλάζιο Ἀτλαντικὸ Ὠκεανὸ καὶ τὶς ἐρυθρὲς πύλες πρὸς τὸν Ἐρυθρὸ Ἰνδικὸ Ὠκεανὸ καὶ πιὸ πέρα, ἀπὸ τὶς κίτρινες πύλες πρὸς τὸν Κίτρινο Εἰρηνικὸ Ὠκεανό.
Ὁ Μίνως παρέλαβε τὴν ὑπο κατοχὴ Τελχινῶν Ἀτλάντων ἐχθρικὴ Τελχίνεια Κνωσό, τῆς Ποσειδώνιας Τρίαινας τοῦ Ὠκεανοῦ, ποὺ μετονόμασε σὲ Ἰδαία Κνωσσὸ Δίαυλου ἡ ὁποία στὸν πρῶτο Τρωικὸ Μεγάλο πόλεμο βυθίστηκε (σήμερα ἴσως ἴχνη νὰ παραμένουν σκεπασμένα στὸν βυθὸ Δίαυλου Δία) ποὺ ἀποτέλεσε πρότυπο γιὰ νὰ θεμελιωθεῖ ἡ πολὺ μεταγενέστερη μετακλυσμιαία γνωστή μας ἀρχαία Μινωικὴ Κνωσός.
Σύμφωνα μὲ ἀμφιλεγόμενες παραδόσεις-φῆμες, στό Δικταῖο Ἄντρο, στὰ Λιβάδια στὶς βορινὲς ὑπώρειες ὅρους Δίκτη (Σητείας) ἀνατράφηκε τὸν Χειμῶνα μὲ ἐναλλαγὴ τὸ θέρος στὸ Δικταῖο Ἄντρο στὸ ὀροπέδιο Ζήρου, ἀπὸ Νύμφες ὁ θεὸς Ζεύς.
Ἀπὸ ἐδῶ ἀναχώρησε ὁ Ζεὺς ὡς ἐνῆλιξ γιὰ τὴν Ἀνατολή. Στὴν Ἀνατολὴ (Φοινίκη) ὁ Ζεὺς ἅρπαξε τὴν Εὐρώπη καὶ ἐπέστρεψε πάλιν ἐδῶ στὰ Λιβάδια της Δίκτης. Ἡ Εὐρώπη ἐδῶ γέννησε τὸν Μίνωα, ποὺ ἔγινε Βασιλιᾶς τοῦ λαοῦ Τηθύος καὶ Ὠκεανοῦ τῆς προκατακλυσμιαίας ἐποχῆς. Ὁ Μίνωας ἐπισκεπτόταν τὸ ὅρος Δίκτη-Γιούχτα στὸ ὀροπέδιο Ζήρου, ὅπου ὁ Ζεὺς παρέμεινε ὡς Λείψανο μετὰ τὴν μετάσταση του στὸ παρελθοντικὸ πεπρωμένο του. Στοὺς βράχους του Δικταίου Ἄνδρου Ζήρου, ὁ Ζῆν Ζεὺς χάραζε ἐντολὲς του πρὸς τὸν Μίνωα ὁ ὁποῖος ταξίδευε κάθε ἑπτὰ χρόνια στὸ Δικταῖο Ἄντρο -ὅρους Γιούχτα καὶ τὶς παραλάμβανε. Τὶς ἐγχάρακτες λάες μετέφερε στὴν Σφίγγα Πετρὰ στὰ Λιβάδια ὅπου διέθετε ἀνάκτορο λαβύρινθο ἀποκρυπτογράφησης κιβωτό γνώσης καὶ μελέτης προετοιμαζόμενος νὰ ἐπιστέψει στὴν Κνωσὸ Δίαυλου Δία.
Ὁ Μίνωας μετὰ τὸ Μεγάλο Πόλεμο Ἀθηναίων καὶ Ἀτλάντων καὶ τὴν Καταστροφή, ἐπέζησε γιὰ νὰ παραμείνει ὡς ὁ πρῶτος μετακλυσμαιίος Βασιλιᾶς Τηθύος (Κρήτης).
Ὁ Μίνως, τῆς Τελχίνειας -Δίαυλου Δία Κνωσσοῦ, παρέδωσε τὴν σκυτάλη τῆς βασιλείας του σὲ μετακλυσμιαῖο διάδοχο τοῦ Βασιλέα τοῦ λαοῦ τῆς θάλασσας Τηθύος μὲ τὸ ὄνομά του, Μίνως. Ο πρωτοκλυσμιάιος Μίνως είναι θεμελιωτής τῆς μετακλυσμιαίας Ἰδαίας Κρήτης μὲ ἱεραρχία διαδοχῆς Βασιλέων μὲ τὸ ὄνομα του, Μίνως. Μετὰ τὴν μεγάλη καταστροφὴ τοῦ κόσμου, (δηλαδὴ μὲ ὑπολογισμούς, μετὰ τὸ 9604πΧ,), ὁ Μίνως ὡς πρῶτος μετακλυσμιαῖος Βασιλιᾶς τῆς Κρήτης, μὲ δικαιοδοσία στὸ λαὸ τῆς Θάλασσας ἀκτῶν καὶ νήσων Τηθύος Θαλάσσης καὶ διασπορᾶς στὶς ἀπρόσιτες μετὰ τὴν καταστροφὴ ἀποικίες σὲ νήσους καὶ ἀκτές. Ὁ προκατακλυσμιαῖος Μίνως εἶναι καὶ ὁ πρῶτος μετακλυσμιαῖος ἡρωικὸς Βασιλιᾶς τῆς ἐποχῆς τοῦ μεθηρωικοῦ Σιδηροῦ Γένους Ἀνθρώπων μὲ ἕδρα τὴν Μετακλυσμιαία Ἰδαία Κνωσσὸ καὶ πρόγονος γενιᾶς πολλῶν μεταγενέστερων διαδόχων μετακλυσμιαίων Βασιλιάδων τῆς Κρήτης, μὲ τὸ ἴδιο ὄνομα Μίνως.