Μετακλυσμιαῖοι,
Σιδηροῦν Γένος,
Μίνωες, Διάδοχοι Βασιλεῖς Κρήτης καὶ Τηθύος,
Κνωσσὸς (Ἰδαῖα). Θρόνος μετακλυσμιαίων διαδόχων Μίνωα, Βασιλέων Λαοῦ Τηθύος [w] .
Σύμφωνα μὲ τὰ λαϊκὰ παραμύθια καὶ μύθους, τά γεγονότα συνέβησαν σχεδὸν πρὶν ἀπὸ δώδεκα χιλιετίες,όπως ὁ Πλάτωνας ἀναφέρει στὸ ἔργο του Κριτίας. Ἂν τὸ παραμύθι γιὰ τὰ Λιβάδια Σητείας, ὄντως μεταφέρει γεγονότα τῆς προϊστορίας τότε μποροῦμε νὰ ἰσχυριστοῦμε ὅτι ἐδῶ στὰ Λιβάδια Σητείας (ανατολικές υπώρειες όρους Δίκτη), ἐντοπίζεται τὸ πρῶτο (χειμερινὸ) στὴν Κρήτη Ἰδαῖο- Δικταῖο Ἄντρο και ἡ πηγὴ τῆς Ζωῆς τῆς Νύμφης Ἴδης μὲ τρεχούμενο γάργαρο νερό, λιμνούλα καί πυκνὴ βλάστηση, μὲ αἰωνόβια πλατάνια, δέντρα καὶ θάμνους.
Οἱ μετακλυσμαῖοι διάδοχοι τοῦ Μίνωα εἶχαν τυπικὴ δικαιοδοσία σὲ Νήσους καὶ Ἀκτὲς Τηθύος, δηλαδὴ Αἰγαίου καὶ Νήσων Τηθύος, Αἵμου, Μικρᾶς Ἀσίας, Κύπρου, Φοινίκης, Παλαιστίνης, Σουμερίας, Αἰγύπτου Λιβύης, Αἰθιοπίας, Εὐδαίμονος Ἀραβίας καὶ Ἐρυθρᾶς θάλασσας, χάνοντας τὸν "ἀμφίδρομο" ἔλεγχο στὶς ὑπερπόντιες προκατακλυσμιαῖες ἀποικίες ποὺ ἔγιναν ἀπρόσιτες ἢ δύσκολα προσιτὲς (Ὠκεανίδες νῆσοι καὶ ἀκτὲς Τρίαινας τοῦ Ποσειδῶνα, δηλαδὴ τοῦ τριφυοὺς Ὠκεανοῦ, ἤτοι Κυανοῦ (Ἀτλαντικοῦ), Ἐρυθροῦ (Ἰνδικοῦ), Κίτρινου (Εἰρηνικοῦ) και πρόσθετων Λευκού (Αρκτικού) και Μελανού (Ανταρκτικού).
Οἱ διάδοχοι του, συνονόματοι Βασιλεῖς (Μίνως), ἡγοῦνται ἑνὸς λαοῦ θαλασσοπόρων ποὺ ἐξακολουθοῦν νὰ ταξιδεύουν στὶς ἀκτὲς καὶ νησιὰ Τηθύος καὶ ἴσως πιὸ σπάνια (μονόδρομα χωρὶς ἐπάνοδο) καὶ στὶς μακρινὲς ἀποικίες τῆς Τρίαινας τοῦ Ὠκεανοῦ. Οἱ διάδοχοι τοῦ Μίνωα, μὲ τὸ ἴδιο ὄνομα "συγχέονται" μὲ τὸν πρῶτο προκατακλυσμιαῖο Βασιλιᾶ Τηθύος καὶ Ὠκεανοῦ, τὸν Ἥρωα Μίνωα γιὸ τῆς Εὐρώπης.
Μὲ ἄλλα λόγια, οἱ Βασιλεῖς τὴν ἐποχὴ τοῦ Σιδηροῦ γένους μὲ ἕδρα τὴν Κρήτη, δὲν ταξιδεύουν ποτὲ (ἢ ἐνδεχόμενα πολὺ σπάνια χωρὶς ἐπιστροφὴ) στὶς μακρινὲς ἀποικίες στὸν Ὠκεανὸ δικαιοδοσίας τους καὶ αὐτοπεριορίζονται στὴν Θάλασσα Τηθύ, δηλαδὴ στὴν ἄσπρη θάλασσα- νησιὰ Αἰγαίου ὅπως Θήρα, Αἰγηίδα, Αἰγαῖο Ἀρχιπέλαγος, Μικρὰ Ἀσία ἢ Ἀνατολία, Κύπρο, Παλαιστίνη, Σουμερία, Περσία μέχρι Ἰνδιῶν, Αἴγυπτο καὶ Λιβύη μέχρι Ἄτλαντα, κυανῆ θάλασσα - Ἰβηρία καὶ Λατίνη καὶ γαλάζια θέλασσα. Ἐπίσης στὴν ἐρυθρὰ θάλασσα Ἀραβία-Αἰθιοπία (Σαββὰ) καθὼς καὶ στὴν μαύρη θάλασσα, Καύκασου Κολχίδα καὶ Ἀζοφικὴς Ταυρίδα.
Ἀναφέρονται ἐλάχιστες σποραδικὲς ἐπισκέψεις σὲ περιορισμένες ἀποικίες ὅπως στὴν Θούλη στὸν Κυανὸ Ὠκεανὸ καὶ στὸν Ὠκεανὸ ποὺ τὴν μνήμη τους διατηροῦν οἱ ἀναμνήσεις τῶν Ὠκεανίδων νήσων καὶ τῶν ἀκτῶν Ἐρυθροῦ (Ἰνδικοῦ) Ὠκεανοῦ καὶ τοῦ μακρινοῦ Κίτρινου (Εἰρηνικοῦ) Ὠκεανοῦ. Αὐτονόητο ὅτι ὁ Ὠκεανὸς μετὰ τὴν Μεγάλη καταστροφὴ στὴ μετακλυσμιαία ἐποχὴ ἦταν ἀπρόσιτος ἢ παρὰ πολὺ δύσκολα προσιτὲς γιὰ ταξίδια μὲ ἐπιστροφὴ ἀπὸ τὶς μακρινὲς ἀποικίες σὲ νήσους καὶ ἀκτὲς τοῦ Ὠκεανοῦ...
Μετακλυσμιαία Ἱερὰ Σπήλαια καὶ Δικταία Ἄντρα.
Ἡ ἀπὸ στόμα σὲ στόμα πληροφορία μέσα στὸ λαϊκὸ παραμύθι τοῦ γέρου μὲ τὴν συγκριτικὴ ἀξιολόγηση μὲ παρόμοιους μύθους τῆς ἀρχαιότητας καὶ τὰ ἀρχαιολογικὰ καὶ ἄλλα εὑρήματα, ὁδηγοῦν στὴν ἔνδειξη ὅτι ἴσως τὸ πρῶτο στὴν Κρήτη, προκατακλυσμιαῖο ἱερὸ Δικταῖο Ἄντρο Δρώμενων ἐντοπίζεται λίγο μετὰ τὸ 9700πΧ. στὰ Λιβάδια Σητείας. Τὸ Δικταῖο Ἄντρο στὰ Λιβάδια Σητείας διακρίνεται ὡς τὸ πρῶτο "θυγατρικὸ" προκατακλυσμιαῖο Δικταῖο Ἄντρο Δρώμενων στὴν Κρήτη μετὰ τὸ προκατακλυσμιαῖο Ἰδαῖο Ἄντρου τῆς Μικρασιατικῆς ὀροσειρᾶς Ἴδη καὶ Ἱερῶν Λήμνου, Σάου Σαμοθράκης, Ἰδαῖο Φρυγίας καὶ ἄλλων.
Προφανῶς παραπλήσιες θέσεις στὴν εὐρύτερη περιοχή της Σητείας, ἱερῶν Δικταίου Ἄντρου, δὲν μποροῦν μὲ ἀποδείξεις νὰ ἀποκλειστοῦν. Ἔτσι ὁ τόπος ποὺ βρίσκεται τὸ Ἑλληνορθόδοξο ἐκκλησάκι τοῦ Ἁγίου Ἰωάννη τοῦ Βαπτιστῆ στὰ Λιβάδια Σητείας, ὅπου βρέθηκαν κατακερματισμένα ἀπομεινάρια ἀρχαίων κτισμάτων καθὼς καὶ ἡ Πηγὴ Ζού (=Ζωῆς) στὰ μετόχια Σητείας, ἀπὸ τὴν ὁποία ὑδρεύεται ἀκόμη καὶ σήμερα ἡ Σητεία μποροῦν νὰ συμπεριληφθοῦν ὡς ἐνδεχόμενες θέσεις πρόσθετων ἱερῶν Σπηλαίων. Ἐπίσης θέσεις στὴν εὐρύτερη περιοχή της Σητείας δὲν μπορεῖ νὰ ἀποκλειστοῦν ὅπως, α) ὁ Ρουσόλακκος στὸ Παλαίκαστρο Ἰτάνου, ὅπου βρέθηκε σὲ Δικταῖο Ἱερὸ τοῦ Διός, πινακίδα μὲ χαραγμένο σὲ δωρικὴ καὶ Ἰωνικὴ διάλεκτο Ὕμνος στὸν Δικταῖο Δία καὶ β) τὸ Φαράγγι της Ζάκρου ποὺ ἐτυμολογικὰ ἴσως σχετίζεται μὲ τὸν θεὸ Ζαγρέα, υἱοῦ τοῦ θεοῦ Δία, ποὺ ἐνδέχεται νὰ γεννήθηκε καὶ ἀνατράφηκε στὴν περιοχή της Ζάκρου, ὅπου καὶ τὰ ἀνάκτορα τῆς Κάτω Ζάκρου.
Ἐπίσης ἡ ἀνατροφή του Ζαγρέα στὴν εὐρύτερη περιοχὴ Σητείας εἶναι ἡ αἰτία ποὺ οἱ Τιτᾶνες Τελχίνες ἀπὸ λάθος διαμέλισαν τὸν θεὸ Ζαγρέα ἀντὶ τοῦ μισητοῦ σὲ αὐτοὺς θεοῦ Δία ποὺ εἶχε φυλακίσει τοὺς Τιτᾶνες μετὰ τὴν Ἧττα στὴν Τιτανομαχία στὰ Τάρταρα Ἀνταρκτίδος.
Πέραν ἀπὸ τὸ Ἱερὸ Δικταῖο Ἄντρο στὰ Λιβάδια Σητείας, Μυθολογοῦνται καὶ πολλὰ ἄρα ἱερὰ Δικταία Ἄντρα, σὲ ἀπομακρυσμένες θέσεις τῆς Ὀροσειρᾶς Ἴδης τῆς Ἰδαίας Νήσου Κρήτης. Συγκεκριμένα στὴν μυθολογία ἀναφέρονται α) Δικταῖο ἄντρο στὸ Ψυχρὸ Λασιθίου, 2) Ἰδαῖο Ἄντρο στὸν Ψηλορείτη, 3) Ἱερὸς Πλάτανος καὶ πιθανὸ Ἄντρο Γόρτυνας ἢ καὶ 4) τὸ ἐκτὸς Κρήτης ἱερὸ Δικταῖο Ἄντρο στὸ Λύκαιο ὅρος τῆς Νοτιοδυτικῆς Ἀρκαδίας. Ὅλα αὐτὰ τὰ ἱερὰ καὶ ἀκόμα πολὺ περισσότερα ποὺ δὲν γνωρίζουμε, ἴσως πρέπει νὰ θεωρηθοῦν ὡς Δίκτυο θυγατρικῶν ἱερῶν Ἄντρων, ἀφοῦ σὲ αὐτὰ ἐγκαταστάθηκαν ἱερεῖς διάδοσης τῆς "ἀνατροφῆς" τοῦ θεοῦ Δία ὅπως, στὴν ἵδρυση τοῦ κεντρικοῦ πρώτου Δικταίου Ἄντρου τῆς Νήσου στὰ Λιβάδια Σητείας.