Αθηνά και Τιτάνες.

Υπερίων: Ω τι απόκοσμες ξαφνικές Βροντές και Αστραπές. Αυτές μας έλλειπαν. Ω μια ιπτάμενη θεά. Τι να μας θέλει μέσα στην τόσο μεγάλη συμφορά μας.

Αθηνά: Στο θερινό παλάτι μου της Ακρωτηριανής (Τοπλού) ακούγονταν γέλια και τραγούδια γλεντιού και ξαφνικά όταν έδυε ο ήλιος ακούγονταν κλάματα και θρήνος. Τι συνέβη;

Κρόνος: διαμελίσαμε και βράζαμε για να φάμε έναν ταύρο και γλεντούσαμε.

Αθηνά: και τότε γιατί ξαφνικά αρχίσατε να κλαίτε γοερά με γογγυτά, λυγμούς και αναφιλητά; Πως ξαφνικά η διάθεσή σας από χαρά μετατράπηκε αιφνίδια σε κλάματα και θρήνο;

Κρείος: Να αρχίσαμε να κλαίμε όταν διαπιστώσαμε ότι ο ταύρος ήταν ένας άγνωστος σε μας μικρός θεός, ο Ζαγρεύς.

Αθηνά: Ω.. πανάθεμα σας, κανίβαλοι, πως τολμήσατε να τεμαχίσετε και καταβροχθίσετε τον μικρό θεό; … κακούργοι αυτό θα το πληρώσετε πάρα πολύ ακριβά …..

Κρόνος: Όφου, Όφου, Όφου … δεν φταίμε που θελήσαμε να τον καταβροχθίσουμε γιατί δεν ξέραμε ότι ο ταύρος ήταν άγνωστος σε μας θεός .…

Αθηνά: Δηλαδή αν ήταν γνωστός θεός θα τον τεμαχίζατε και καταβροχθίζατε;

Κρόνος: Μα δεν τεμαχίσαμε ούτε καταβροχθίσαμε κανένα γνωστό μας θεό.

Αθηνά: Ω, ας μαζέψω τα κομμάτια του μικρού θεού Ζαγρέα. Α! Η καρδιά του, πάλλετε, ακόμα. Ας σπεύσω για να την παραλάβει ο Ζην Ζευς ζωντανή.

Κρόνος: Ζει ο Ζευς!

Αθηνά: Ναι, Ζει ο Ζην Ζευς, Ζει και Βασιλεύει και αυτό θα το πληρώσετε πάρα πολύ ακριβά… όσο δεν μπορείτε να φανταστείτε. Κανίβαλοι τρέμετε, δεν θα βρείτε τόπο να κρυφτείτε … συνεχίστε όσο έχετε ακόμα λίγο καιρό τον θρήνο σας.