Διόνυσος,

Σύλληψη ἀπὸ Σπέρμα Ζωντανῆς Καρδιᾶς διαμελισμένου Ζαγρέα.

Ἀπὸ τὰ δεκαπέντε κομμάτια τοῦ διαμελισμένου ἀπὸ τοὺς Τιτᾶνες, Ζαγρέα, ποὺ παρέλαβε ὁ Ζῆν Ζεὺς ἀπὸ τὴν Θεὰ Ἀθηνᾶ, ξεχώρισε τὴν παλλόμενη ζωντανὴ Καρδιά του. Μὲ σπέρμα τὰ «κύτταρα» τῆς παλλόμενης καρδιᾶς τοῦ θεοῦ Ζαγρέα, γονιμοποιήθηκε ἡ ἡρωικὴ Πριγκήπισσα Σεμέλη, κόρη τοῦ Βασιλιᾶ Κάδμου τῆς Θήβας Αἰγύπτου, ποὺ κυοφόρησε τὸν Διόνυσο.

Ἀρχαιολογικὸ Μουσεῖο Ἀρχαίας Ὀλυμπίας (W), Ἑρμῆς μεταφέρει τὸν Διόνυσο (Πραξιτέλη), Νήπιο, ἀπὸ τὴν Νῆσο Ἰκαρία στὰ ὄρη Ἴδη Μικρασιατικῆς Φρυγίας, ὅπου τὸν παρέλαβε ἡ Ρέα (Κυβέλη),

Statue romaine de Dionysos du IIe siècle d'après un modèle hellénistique. Paris, musée du Louvre (W).

Ὁ Ἥρωας Διόνυσος

Ἡ ζηλόφθονος θεὰ Ἦρα, ἐζήτησε ἀπὸ τὴν Σεμέλη νὰ ἀποδείξει ὅτι ὁ Ζῆν Ζεὺς εἶναι πατέρας τοῦ παιδιοῦ ποὺ κυοφορεῖ, τότε ὁ θεὸς Ζεύς, νὰ ἐμφανιστεῖ μὲ ὅλην του τὴν δόξα. Πράγματι, ὁ θεὸς Ζεύς, ἐμφανίστηκε ὡς "πύρινη βροχὴ" ποὺ προκάλεσε πυρκαγιὰ στὰ ἀνάκτορα τῆς Θήβας καὶ κατέκαψε πολλούς – μαζὶ μὲ τὴν Σεμέλη – ποὺ ἀπέβαλε πρόωρα τὸν Διόνυσο.

Ὁ Διόνυσος-ἔμβρυο, ἕξι μηνῶν, ἀγκιστρώθηκε σὲ κισσὸ στὶς κολόνες τοῦ ἀνακτόρου τῆς Θήβας, καὶ γιὰ νὰ συνεχισθεῖ ἡ κυοφορία του, ὁ Ζῆν Ζεύς, ἔσκισε τὸν μηρό του καὶ τοποθέτησε τὸ ἐξαμηνίτικο ἔμβρυο στὴν σχισμή, ποὺ ἀκολούθως ἔραψε. Τρεῖς μῆνες ἀργότερα, ὁ Ζεὺς μὲ ἀστραπές, βροντὲς καὶ κεραυνούς, γιὰ νὰ μὴν ἀκούγεται τὸ κλάμα τοῦ Διονύσου καὶ γίνει ἀντιληπτὸς ἀπὸ τὴν σύζυγό του Ἦρα, γεννᾶ τὸν Διόνυσο στὴν Νύσα, στὶς ὑπώρειες τοῦ ὅρους Πράμνος Ἰκαρίας.

Ὁ θεὸς Ζεὺς ἀνέθεσε τὴν ἀνατροφὴ τοῦ νεογέννητου Διονύσου στὶς Ὑάδες Νύμφες τῆς βροχῆς, στὴ Νᾶς Ἰκαρίας, μὲ τὴν προστασία τοῦ θεοῦ Ἑρμῆ. Αὐτονόητο, ὅτι ὁ Ζῆν Ζεύς, πατέρας τοῦ θεοῦ Ζαγρέα, εἶναι παπποῦς τοῦ Ἥρωα Διονύσου. Ἐπίσης ὁ Ζῆν Ζεύς, τὸν κυοφόρησε καὶ τὸν γέννησε ὡς δεύτερη μητέρα μὲ πρώτη μητέρα σύλληψης καὶ κυοφορίας του, τὴν Ἡρωικὴ Σεμέλη. Ἄρα ὁ Διόνυσος εἶναι διμήτωρ.

Ἡ Ἦρα δὲν ἡσύχαζε καὶ ἐπεδίωξε νὰ ἁρπάξει τὸν Διόνυσο. Ὅμως τὴν τελευταία στιγμὴ ὁ Ἑρμῆς ποὺ κατάλαβε τὶς κακὲς προθέσεις τῆς Ἥρας, πῆρε στὴν ἀγκαλιά του τὸν Διόνυσο καὶ τὸν γλύτωσε ἀπὸ τὰ νύχια τῆς Ἥρας. Ὁ Ἑρμῆς ἐν συνεχείᾳ γιὰ νὰ μὴν τὸν προλάβει ἡ γοργοπόδαρη Ἦρα, ὑποδύθηκε τὸν πρωτόγονο θεὸ Φάνη (Θεοφάνη), ποὺ τὸν σέβονταν ὅλοι οἱ θεοί, καὶ προφανῶς καὶ ἡ Ἦρα, καὶ ἔτσι κατάφερνε συνεχῶς νὰ προπορεύεται.

Μὲ τὸ τέχνασμα νὰ ὑποδυθεῖ τον Φάνη, ὁ Ἑρμῆς ἔφθασε πρῶτος στὰ ὄρη της Ἴδης της Φρυγίας καὶ παρέδωσε τὸν Διόνυσο στὰ ἀσφαλῆ χέρια της Κυβέλης. Ὁ Διόνυσος κάτω ἀπὸ τὴν ἐπίβλεψη τῆς Κυβέλης (προγιαγιᾶς Κυβέλης-Ρέας) μεγάλωσε. Ἔφηβο τὸν ἀνέλαβε ὁ Ἀπόλλων. Μὲ τὴν ἐπίβλεψη τοῦ Ἀπόλλωνος, ὁ Διόνυσος μαθήτευσε στὰ Ἀπολλώνια, στὸ Ἱερὸ Δέλτα τῶν Διδύμων, τῆς Δήλου καὶ τῶν Δελφῶν. Στοὺς Δελφοὺς ὁ Διόνυσος εἶδε καὶ τὰ ἄφθαρτα «ἱερὰ» λείψανα τοῦ πατέρα του, θεοῦ Ζαγρέα, ποὺ τὰ εἶχε προσφέρει ἡ θεὰ Ἀθηνᾶ καὶ τὰ εἶχε τοποθετήσει ἐκεῖ ὁ Ἀπόλλων.

Μετὰ τοὺς Δελφοὺς ὁ Διόνυσος ὁδηγήθηκε ἀπὸ τὸν Ἀπόλλωνα, σὲ μυστικὸ τόπο, στὰ Νησιά, στὸ Πέλαγος τῆς Δίκτης (Σητείας), ποὺ ἀργότερα ὀνομάστηκαν Διονυσάδες νῆσοι[1]. Στὶς Διονυσάδες, ὁ Ἥρωας Διόνυσος μαζὶ μὲ τὸν ἀκόλουθο τῆς Ἀρετῆς, Ἥρωα Ἡρακλῆ, προετοιμάστηκαν γιὰ ἐκστρατεῖες-σκοῦπες, ξεκαθαρίσματος τῶν διεφθαρμένων ἡρωικῶν Ἀτλάντων. Οἱ ἐπιζῶντες Ἄτλαντες παρέμεναν διάσπαρτοι σὲ ἀκτὲς καὶ νήσους της Τηθύος, στὶς πρώην ἐπαρχίες τῶν Ἀτλάντων, τοῦ Ὠγύγου, τοῦ Δαρδάνου, τοῦ Κέκροπος, μετὰ τὶς θεομηνίες-κατακλυσμούς. Τὴν μυστικὴ ὑπεροχή τους οἱ Ἄτλαντες τὴν ἐκμεταλλεύονταν μὲ βίαια στρατολόγηση δούλων, ποὺ τοὺς ὑπηρετοῦσαν, τῶν ὁποίων σήμερα βλέπουμε τὰ ἀπίστευτα μεγαλιθικὰ μνημεῖα σὲ Αἴγυπτο καὶ ἀλλοῦ.

Ὁ Διόνυσος μὲ ἐκστρατεία-«σκούπα» πέταξε τοὺς Ἄτλαντες, Ὠγύγους καὶ Δαρδανούς, πέραν ἀπὸ τὶς Ἀνατολικὲς Πύλες – ἔκτοτε «Πύλες τοῦ Διονύσου». Γνώσεις ἀπὸ τὶς ἐκστρατεῖες τοῦ Διονύσου στὶς χῶρες τῆς Ἀνατολῆς, ἀξιοποιήθηκαν χιλιετίες μετά, ἀπὸ τὸν Μέγα Ἀλέξανδρο (356 – 323 π.Χ.), καθὼς καὶ ἀπὸ τὸν Κρητικὸ Νέαρχο (360 – 300 πΧ.), ναύαρχο τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου, ποὺ ὑποστήριζε τὴν ἐκστρατεία του Μέγ. Ἀλέξανδρου ἀπὸ θάλασσα καὶ ποτάμια, μὲ ἐλευθέρωση τῶν ὑπὸ τῶν Ἀτλάντων δούλων λαῶν.

Γλυπτὸ τοῦ Διονύσου, μὲ πάνθηρα καὶ σάτυρο, τοῦ 2ου αἰῶνα. Ἔκθεμα στὸ Ἐθνικὸ Ρωμαϊκὸ Μουσεῖο τῆς συλλογῆς Λουντοβίζι, Ρώμη. (W) Ὁ Διόνυσος κρατεῖ θύρσο μὲ ταινία. Ψηφιδωτὸ δάπεδο μὲ βότσαλα καὶ πηλό. Πέλλα, Οἰκία τοῦ Διονύσου, 2,70 μ. Χ 2,65 μ. (W)

Διόνυσος μὲ Πάνα. Ἕνας Σάτυρος κόβει σταφύλια ἀπὸ κλῆμα. Ὁ θεὸς κρατᾶ ρυτό, ὁ Πάνας λαγωβόλο καὶ ὁ Σάτυρος δρεπάνι. Ἀρχαιολογικὸ Μουσεῖο Ἀθήνας. Μικρασιατικὸ ἐργαστήριο, μάρμαρο ἀπὸ τὴν ἐκεῖ πόλη Δοκίμειο. 170-180 μ.Χ. (W).

Μεγαλιθικὲς Ἐκστρατεῖες Διονύσου.

Ὁ Διόνυσος καὶ ἡ ὀροσειρὰ Ζάγκρος,

Ἀπὸ τὰ δεκαπέντε κομμάτια τοῦ διαμελισμένου ἀπὸ τοὺς Τιτᾶνες, Ζαγρέα, στὰ Σκαλιὰ Δίκτη-Γιούχτα ὅρους Σητείας, ὁ Ζῆν Ζεὺς παρέλαβε ἀπὸ τὴν Θεὰ Ἀθηνᾶ τὴν παλλόμενη ζωντανὴ Καρδιά του. Μὲ σπέρμα ἀπὸ «κύτταρα» τῆς παλλόμενης καρδιᾶς τοῦ θεοῦ Ζαγρέα, γονιμοποίησε (πρώτη ἐξωσωματικὴ γονιμοποίηση) τὴν ἡρωικὴ Πριγκίπισσα Σεμέλη, κόρη τοῦ Βασιλιᾶ Κάδμου τῆς Θήβας Αἰγύπτου, ποὺ κυοφόρησε τὸν Διόνυσο. Ὁ Διόνυσος Διμήτωρ (Σεμέλη καὶ Ζεὺς) γιατί γεννήθηκε ἀπὸ τὸν Μηρὸ τοῦ Δία στὴν Ἰκαρία, μεγάλωσε σὲ Ἰκαρία, Φρυγία καὶ Ἱερὸ Δέλτα Διδύμων, Δήλου καὶ Δελφῶν.

Ἡ Μεγαλιθικὴ Ἐκστρατεία Διονύσου.

Πρὶν τὸν Προκατακλυσμιαῖο Μεγάλο Ἡρωικὸ Πόλεμο Ἀθηναίων καὶ Ἀτλάντων (Τρωικό), ὁ Διόνυσος, Νεαρὸς ἐνῆλιξ πῆγε στὶς Διονυσάδες Νήσους ὅπου συγκέντρωσε μυστικὰ Κουρῆτες ἀπὸ τὸ ὅρος Δίκτη - Γιούχτα (ἢ ὅρος Δείκτη) στὴν Σητεία, τὴν εὐρύτερη Κρήτη καὶ Τηθύ. Ἀπὸ τὶς Διονυσάδες ὡς τόπο ἐκκίνησης Ἐκστρατείας γιὰ τὶς Ἰνδίες, ὁ Διόνυσος γιὰ νὰ ἐλευθερώσει ἀπὸ τὸν ζυγὸ τῶν ἐξουσιαστῶν τοὺς Ἑλληνογενεῖς τῆς ἐγγὺς Ἀνατολῆς,δηλαδή Σάμ, Μεσοποταμίας, Περσίας καὶ Ἰνδίας. Ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος τὸν τέταρτο αἰῶνα π. Χ., θὰ ἔκανε ἐκστρατεία -τόλμημα ξεκαθαρίζοντας ὅσους εἶχαν ξανασηκώσει κεφάλι καὶ καταδυνάστευαν τοὺς Ἑλληνογενεῖς λαοὺς τῆς Ἀσίας.

Ὀροσειρὰ Ζάγρος ἢ Ζάγκρος.

Ὁ Διόνυσος στὴν προκατακλυσμιαία μεγαλιθικὴ ἐκστρατεία στὴν ἀνατολή, γιὰ νὰ περάσει ἀπὸ τὴν Μεσοποταμία στὴν Περσία, διάβηκε τὴν ἐκτεταμένη ὀροσειρὰ τῆς ἀνατολικῆς Περσίας, τὴν ὁποία ὀνόμασε πρὸς τιμὴ τοῦ πατέρα του, ὀροσειρὰ Ζαγρέα ἢ Ζάγρου ἢ Ζάγκρου,

Ὀροσειρὰ Κοὺρ (kur) ἢ Kor (Kor ἢ Cor), ὅρια Μεσοποταμίας μὲ Περσία.

Στὴν Σουμεριακὴ Μυθολογία, ἀπὸ τὴν ὀροσειρὰ Ζάγρος, πρὸς τιμή του Ζαγρέα, ξεχωρίζει τμῆμα τῆς ὀροσειρᾶς στὰ ἀνατολικὰ ὅρια Μεσοποτάμιας Σουμερίας μὲ τὴν Περσία, ποὺ οἱ Σουμέριοι, σὲ κάποιες ἐκδοχὲς λέγεται ὅτι ἦταν Ἑλληνογενοῦς καταγωγῆς, τὴν ὀνόμαζαν ὀροσειρὰ Kur (Κούρ).

Ἡ Μεγαλιθικὴ παρουσία τοῦ Διονύσου, τὴν δεκάτη χιλιετία π. Χ. ἀναφέρεται γιὰ μιὰ ἐποχὴ ἀπὸ τὴν γέννηση του μέχρι τὴν ἐφηβεία του (ἐνηλικίωσή του) καὶ πρὶν τὴν ἀναχώρηση τοῦ μαζὶ μὲ τὸν Ἡρακλῆ πρὸς τὸν Χρόνο -Χῶρο Χρωματικὸ Πεπρωμένο του τῆς πεντηκοστῆς χιλιετίας πΧ., τῆς Γιγαντομαχίας.