Ζαγρεὺς, Νεοφανὴς ἄγνωστος θεός,

9.681-07-25πΧ. Μεσημέρι, Τιτάνων, ἀπὸ Δάκρυα Χαρᾶς, Δάκρυα Λύπης,

--------------------------------------------------

Ἰαπετός: Ἀδέλφια, ξαφνικὰ στὰ ρουθούνια μου αἰσθάνθηκα μιὰ παράξενη μυρωδιά.

Κοῖος: Τί Μυρουδιὰ ἀδελφέ μας.

Ἰαπετός: Προαίσθησης ὅτι ὁ ταῦρος δὲν εἶναι ὁ ἀκατονόμαστος μισητός μας ἀκατονόμαστος θεός ... ἀλλὰ ἕνας ἄγνωστος μας  θεὸς, ποὺ δὲν τὸν γνωρίζαμε στὸ παρελθόν μας.

Κρόνος: Τί ἐννοεῖς ἀδελφέ;

Κρεῖος: Ω μὰ τὴν πίστη μας .... διαμελίσαμε καὶ τρῶμε ἕνα ἄγνωστο σὲ μᾶς θεόε ποὺ δὲν εἶναι ὁ ἀκατονόμαστος Ζεύς. ἀλλὰ ἕνας νεοφανὴς θεὸς ποὺ ἀπὸ ἄγνοια καὶ λάθος μας τὸν θυσιάσαμε στὴν θέση τοῦ μισητοῦ μας ἀκατονόμαστου θεοῦ.

Κοῖος: Δηλαδὴ ἔλεγε ἀλήθεια μὲ σπαραχτικὴ φωνή, ὅτι τὸ ὄνομα του, εἶναι Ζαγρεύς.

Κρεῖος: καὶ ἐμεῖς ὡς νέο θεό, δὲν τὸν εἴχαμε στὴν μνήμη μας γιὰ νὰ τὸν ξέρουμε καὶ ἔτσι δὲν τὸν πιστεύαμε.

Ὑπερίων: Εἶπε ὅτι ὁ Ζεὺς ἔφυγε γιὰ Κνωσσό,... ὅπου ἂν πηγαίναμε, ὅπως ἔπρεπε νὰ πᾶμε, νὰ δοῦμε τὴν μητέρα μας, θὰ τὸν συναντούσαμε... ὡς πεπρωμένο μας... ὅπως μᾶς εἶχε πεῖ ὁ Τυφῶνας.

Ἰαπετός: Ἡ μητέρα μας ἡ Τιταία μᾶς παρακάλεσε νὰ πᾶμε νὰ τὴν δοῦμε καὶ μᾶς ἔστειλε μήνυμα ὅτι μᾶς εἶδε ὄνειρο νὰ τρῶμε ταῦρο ποὺ μᾶς ἔτρωγε .... κι ἐμεῖς δὲν δώσαμε σὲ αὐτὸ καμιὰ προσοχή ...

Κρεῖος: δὲν μπορούσαμε νὰ τὸ φανταστοῦμε ... Ὄφου τώρα μὲ κατέκλυσε καὶ μένα ἡ προ-όραση ἀδελφέ μου ... Ὄφου καὶ εἶναι πολὺ ἀργὰ πιά. Ξαφνικὰ μοῦ κόπηκε ἡ ὄρεξη...

Ὑπερίων: Ω συμφορά μας! βαρυ- στομάχιασα καὶ θέλω νὰ κάνω ἐμετό.

Κοῖος: Ὁ ἀδελφὸς Τυφῶνας μας εἶπε νὰ μὴν ἀποτύχουμε στὴν ἀποστολή, γιατί θὰ γυρίσουμε ξανὰ στὰ φυλακισμένα σώματά μας στὰ Παγωμένα καὶ Ζοφερὰ κελιά μας, στὰ Τάρταρα. Ω δυστυχία μας ἀδέλφια ... τί μᾶς περιμένει; Τί θὰ ἀπογίνουμε οἱ ἔρμοι καὶ οἱ σκότεινοι.

Κρόνος: Ἄτιμη πλανεύτρα πονηρὴ Ἦρα ποὺ ἐξαπάτησες τὸν Τυφῶνα καὶ ἐμᾶς. Ἐσὺ ἄτιμη Ἦρα ἤξερες καὶ μᾶς παραπλάνησες γιὰ νὰ ἔλθουμε ἐδῶ νὰ τεμαχίσουμε ἕναν ἄγνωστο σὲ μᾶς θεὸ πανοῦργα Ἦρα κακούργου σύζυγος, γνώριζες ζηλόφθονη ὅτι θὰ διαμελίσουμε τὸν μισητὸ σὲ σένα Υἱό του θεό Ζαγρέα ... ...

Κρεῖος: Ζητοῦσε νὰ ἐξαφανίσει τοῦτον τὸν μικρὸ θεὸ καὶ ἐν ἀγνοίᾳ μας κάναμε αὐτὸ ποὺ ἤθελε, νὰ τὸν κομματιάσουμε γιὰ νὰ τὸν καταβροχθίσουμε...

Κρόνος: Δυστυχῶς ὅλα τέλειωσαν ἀδέλφια. Μιὰ μεγάλη ἐπιτυχία ποὺ μᾶς ἔδωσε τόσο μεγάλη χαρὰ καὶ εὐτυχία μετατράπηκε ξαφνικὰ σὲ τόσο μεγάλη ἀποτυχία καὶ δυστυχία μας.

Με δυο λέξεις κι ένα βλέμμα - 2017  

Στίχοι: Λουδοβίκος των Ανωγείων
Μουσική: Λουδοβίκος των Ανωγείων
1. Λουδοβίκος των Ανωγείων

Μια καρδιά με τ' όνομά σου
Δίπλωσες σ' ένα χαρτί
Και μου το' βαλές στο χέρι
Όταν σ' είχα πρωτοδεί.

Τριαντάφυλλα στο φράχτη
Και καράβια στο γιαλό
Με δυο λέξεις κι ένα βλέμμα
Μ' έχεις και παραμιλώ.

Τριαντάφυλλα στο φράχτη
Και καράβια στο γιαλό
Με δυο λέξεις κι ένα βλέμμα
Μ' έχεις και παραμιλώ.

Και μαδώ τη μαργαρίτα
Να μου πει αν μ' αγαπάς
Κι όλο περισσεύει ένα
Όπως και να τα μετράς.

Καναρίνια χελιδόνια
Μες του Μάη τη γιορτή
Μου πες θα `ρθεις μα δεν ήρθες
Και δεν ξέρω το γιατί.

Καναρίνια χελιδόνια
Μες του Μάη τη γιορτή
Μου πες θα `ρθεις μα δεν ήρθες
Και δεν ξέρω το γιατί.

Τριαντάφυλλα στο φράχτη
Και καράβια στο γιαλό
Με δυο λέξεις κι ένα βλέμμα
Μ' έχεις και παραμιλώ. 

Κοῖος: Ω ἀδέλφια μου, συνεχίστε τὸν θρῆνο ...

"Μαύρη νύκτα στὰ βουνά,

μαύρη σὰν καλιακούδα...

Ἀλὶ Ἀλὶ καὶ τρεῖς Ἀλὶ καταραμένοι,

Ἡμέρα Δακρύων Γέλιου

σὲ Ζοφερὰ Τάρταρα Λύπης

Ἀλὶ Ἀλὶ καὶ τρεῖς Ἀλὶ ταλαίπωροι

Ἡμέρα Δακρύων κλάματος,

Θρήνου στὰ Ζοφερὰ Τάρταρα,

Ἀλὶ Ἀλὶ καὶ τρεῖς Ἀλὶ δυστυχισμένοι."