Τιτάνες,
Τιτᾶνες Τιταίας,
Τελχινείας Κνωσοῦ Δίαυλου Δία καὶ ὁ Τυφῶν.
Ὁ Τυφῶν, ταξίδευε ἀπὸ τὴν Ταρταρία (Ἀνταρκτικὴ) μυστικὰ στὴν θάλασσα Τηθύος μέσα ἀπὸ τὶς διάσπαρτες σὲ Ἑλλάδα καὶ Κόσμο Χρονο-Χωρικο-Χρωματικές Πύλες, ὅπως Πύλη Ἀχέροντα κοντὰ στὰ Ἰωάννινα, Πύλη στὸ Ταίναρο (ἀκρωτήριο), Πύλη Κωρύκειου (Ἄντρο στὸν Παρνασσό), Πύλη Ἐπιμενίδη (Τσούτσουρα;) καὶ ἄλλες.
Ὁ Τυφῶν, μετὰ τὴν ἀποτυχία τοῦ πραξικοπήματος του, ὑποχθόνιας κοπῆς ἐπικοινωνιακῶν δικτύων (Δια-Νετ), ἐξακολουθοῦσε νὰ ἐπιθυμεῖ νὰ γίνει Αφέντης καὶ τοῦ Πάνω Κόσμου, σε μια προσπάθεια να καταλάβει όλο τον Ανθρωπογενή Κόσμο με εμπόδιο το Ηρωικό Γένος Ανθρώπων της Αρραντίδος και της Αρκτικής Θούλης.
Οἱ μὲ διαφθορὰ κατευθυνόμενοι ὑποτελεις τῶν Ἀτλάντων ἐμποδίζονταν ἀπὸ τὸν Ἥρωα Βασιλέα της Φθίας Δευκαλίωνα καὶ τὴν ἐκ Θούλης σύζυγό του Βασίλισσα Ἰχὼρ Πύρρα καὶ τοὺς Ἡρωικούς Ἀρραντίτες της Φθίας. Ἐπίσης ἐμπόδιο στὴν κατάληψη τῆς Φθίας καὶ τοῦ Ὀλύμπου ἦταν καὶ οἱ ἐξ Ἀρκτικῆς Τροιζηνίας Θούλης Ἥρωες καιἩρωικοὶ Ἄνθρωποι ὑπὸ τὴν Βασίλισσα Πανδώρα.
Ὁ Τυφῶν στὴν ἀπόγειο ἐπέκτασης τῆς κυριαρχίας τῶν ὑποτελῶν του Ἀτλάντων, εἶχε στὴν Κατοχή του καὶ ὑποτελεῖς τὸ Ἡρωικὸ Γένος Ἀνθρώπων πέραν τῆς Ταρταρίας στὴν Ἀνταρκτίδα ὅλους τοὺς ἡρωικοὺς ἀνθρώπους στὶς ἀκτὲς καὶ νήσους τοῦ τριφυοὺς Ὠκεανοῦ, Κυανοῦ (Ἀτλαντικοῦ), Ἐρυθροῦ (Ἰνδικοῦ), Κίτρινου (Εἰρηνικοῦ) καὶ Μέλανος (Ἀνταρκτικοῦ).
Ὁ Τυφῶν εἶχε κάτω ἀπὸ τὸν ἀπόλυτο ἔλεγχό τους τὴν Ἡρωικὴ κυανῆ Ἀτλαντίδα, ὡς προπύργιο ἀπὸ ὅπου προωθοῦσε τὴν Ἡρωικὴ Αὐτοκρατορία του πέραν τῶν Νήσων τοῦ Ὠκεανοῦ (Ὠκεανίδες) καὶ Ἠπείρους, Ἀνταρκτικής, Ἀμερικῆς Αὐστραλίας-Ὠκεανίας, Ἀφρικῆς καὶ Εὐρασίας.
Ἐλεύθερες περιοχὲς ἐξακολουθοῦσαν νὰ παρέμεναν ἡ Ὑπερβόρεια, Θούλη και Νῆσοι Λευκῆς Θάλασσας Ἀρκτικὴ καὶ ἡ Ὀλύμπια Φθία ἀκτῶν Θάλασσας Τηθύος. Οἱ Πέντε θάλασσες Τηθύος, ἡ γαλάζια (Κίτρινη) Σαχάρας, Κυανῆ Ἰβηρικής, Ἐρυθρὰ κέρατου, Μαύρη Εὔξεινου πόντου καὶ Ἄσπρη Ἀνατολικὴς Μεσογείου μετὰ ἀπὸ καλὰ ὀργανωμένες ἐκστρατεῖες, τῶν Ὠγύγου -Ὠγυγία, Δάρδανου -Δαρδανία καὶ Κέκροπα -Κεκροπία εἶχαν καταληφθεῖ.
Μὲ ἄλλα λόγια, λίγο πρὶν τὸν Μεγάλο Ἡρωικὸ Πόλεμο Ἀθηναίων καὶ Ἀτλάντων, ποὺ σήμερα οἱ ἀναζητητὲς συγχέουν μὲ τοὺς πολὺ μεταγενέστερους μεθηρωικοὺς Τρωικοὺς Πολέμους. Στὴν μεγίστη ἐπέκταση τῶν Ἀτλάντων, πρὶν ἀπὸ τὸν Μεγάλο Πόλεμο βρέθηκαν κάτω ἀπὸ τὴν Ἀτλαντικὴ κατοχὴ ἢ ἐπιρροὴ ὅλες οἱ Ἀκτὲς καὶ Νῆσοι Τηθύος, ὡς Ἀτλαντικὲς ἐπαρχίες, Ὠγυγίας, Δαρδανίας Ἴβηρο-Σιβηρίας καὶ Κεκροπίας.
Στὴν Ὠγυγία, μὲ πρωτεύουσα τὴν Θήβα Αἰγύπτου καὶ περιφερικὴ πόλη της Τελχίνειας, Τελχίνεια Κνωσσὸ ἡ ὁποία καταποντίστηκε μεταξὺ ἀκτῶν Κρήτης καὶ Νήσου Δία, διαδραματίζονται γεγονότα σημαντικῶν ἀλλαγῶν.
Στὰ περίχωρα τῆς Τελχίνειας Κνωσοῦ, δίπλα σὲ ἄλσος (τῆς μεγάλης Μητέρας Ρέας) εἶχε τὸ σπίτι της, ἡ ὀνομαστὴ Τιταία, μητέρα ἐξάδυμων ἀγοριῶν ἀπὸ τὰ ὁποῖα εἶχαν ἐπιζήσει πέντε (πεντάδυμα) γιοί της, οἱ Ἡρωικοὶ Τιτᾶνες.
Ὁ Τυφῶν περνῶντας την Χρονο-χωρο-χρωματικὴ Ἰδαῖα Πύλη Ἀστερουσίων του Ἐπιμενίδη (Τσούτσουρα;), ὡς θεός, ἐπεδίωξε νὰ συναντήσει θαυματουργικὰ στὴν Τελχινεία Κνωσσὸ τοὺς Τιτᾶνες.
Ὁ Τυφῶνας σὲ αὐτὴ τὴν πρώτη συνάντηση μὲ τοῦ πέντε Τιτᾶνες, ἐπανέφερε τὴν Μνήμη τους γιὰ νὰ "θυμηθοῦν" ὅτι ἦταν παλιὰ τὰ μεγάλα καὶ τρανὰ ἀφεντικὰ τοῦ Πάνω Κόσμου. Μὲ τὴν ἐπαναφορὰ τῆς Μνήμης τῶν Τιτάνων, οἱ πέντε Τιτᾶνες θυμήθηκαν ὅτι μετὰ ἀπὸ ἧττα τους, στὴν Τιτανομαχία, ὁ Ζῆν Ζεὺς τοὺς πῆρε τὴν ἐξουσία στὸν Πάνω Κόσμο καὶ τοὺς φυλάκισε σὲ ζοφερὰ παγωμένα κελιά του Τάρταρου, στὰ Τάρταρα. Ὁ Τυφῶνας τοὺς φθαρτοὺς Τιτᾶνες τῆς Τιταίας δηλαδὴ μὲ θνητὰ ἀνθρώπινα βιο-υλικὰ σώματα τους, τοὺς ἔδωσε τὰ ὀνόματα τους, τῶν αἰθέριων ἀθάνατων Προσώπων στὰ Τάρταρα, Ἐρπετοειδῶν θεῶν, Τιτάνων, Υἱῶν Οὐρανοῦ καὶ Γαίας. Ἔτσι τοὺς ὀνόμασε μὲ τὰ θεϊκά τους ὀνόματα, Κοῖο, Ὑπερίωνα, Κρεῖο, Ἰαπετὸ καὶ Κρόνο. Ὁ Τυφῶνας τους ἐξήγησε ὅτι τον ἕκτο Τιτᾶνα, Ὠκεανό, ἐπειδὴ δὲν συμμετεῖχε στὴν Τιτανομαχία, δὲν τὸν εἶχε φυλακίσει ὁ Ζῆν Ζεὺς στὰ Τάρταρα.
Ὁ Τυφῶνας ἔπεισε τοὺς φθαρτοὺς ἔνσαρκους "ἡρωικοὺς" πέντε Τιτᾶνες ὅτι τὰ φυλακισμένα στὰ Ζοφερὰ Τάρταρα, "αἰθέρια" αἰώνια σώματά τους δὲν πρόκειται μετὰ τὸν θάνατο τοὺς νὰ τοὺς ἐπιτρέψουν νὰ δοῦν το φῶς τῆς ἡμέρας. Γιὰ νὰ βγοῦν στὸ φῶς τῆς ἡμέρας, τοὺς εἶπε, ὅτι πρέπει νὰ βγεῖ ἀπὸ τὴν μέση ὁλότελα ὁ Ζεὺς ὅσο εἶναι ἀναπτυσσόμενος νεαρὸς καὶ εὐάλωτος.
Ἐν συνεχείᾳ ὁ Τυφῶνας ἐνημέρωσε τοὺς Τιτᾶνες, ὅτι ὁ Ζεὺς ἀνδρώνεται μὲ προστάτες πέντε Ἰδαίους σὲ Μεγαλιθικὸ ἄντρο τῆς ἐποχῆς γέννησής τους σὲ Ἄντρο στὴν Ἀνατολικὴ "Κρήτη" μέχρι νὰ "πεθάνει σωματικὰ" * μετάστασης του στὸ παρελθὸν τῆς Βασιλείας του ὡς ἀθάνατος πλέον Ζῆν Ζεύς. Ὁ Τυφῶνας ἐνημέρωσε τοὺς Τιτᾶνες ὅτι ὁ Ζεὺς πρὶν "ἀνδρωθεῖ" ὡς σωματικὰ εὐάλωτος*, ἂν διαμελιστεῖ καὶ φαγωθεῖ θὰ "φυλακιστεῖ" ἡ αἰθέρια παρουσία του ὡς Πρόσωπο, χωρὶς δυνατότητα ἐπανένωσης μὲ τὸ ἀθάνατο σῶμα του. Ἔτσι ὅταν "πεθάνει"* ὁ Ζεὺς δὲν θὰ μπορέσει ὡς αἰθέριο-ὑλικὸ Πρόσωπο νὰ ἀναλάβει τὴν Ἐξουσία στὸν Πάνω Κόσμο. (*σημείωση: Ὁ Ζεὺς μετὰ τὸν σωματικό του θάνατο θάφτηκε στὸ ὅρος Γιούχτα, στὸ ὁποῖο ἀνατράφηκε (Ὅρος Δίκτη Γιούχτα) ἐνῷ ὡς αἰθέριο-ὑλικὸ Πρόσωπο ἐξουσίαζε τὸν Πάνω Κόσμο.
Ὁ Τυφῶνας γιὰ νὰ διευκολυνθοῦν οἱ πέντε Τιτᾶνες στὸν διαμελισμὸ τοῦ Δία, τοὺς ἔδωσε πέντε παιχνίδια, ποὺ τοῦ εἶχε δώσει ἡ Ἦρα, κόρη τοῦ Οὐρανίδη Κρόνου, ἕνα γιὰ κάθε Οὐρανίδη, ἤτοι, ρόμβο, ἀστράγαλο, χρυσᾶ μῆλα Ἑσπερίδων, σβούρα καὶ καθρέπτη, γιὰ νὰ τὰ προσφέρουν ὥστε νὰ ἀπασχοληθεῖ μὲ αὐτά, ὁ μισητός τους θεός Ζεὺς καὶ ἐνῷ εἶναι ἀπασχολημένος νὰ τὸν διαμελίσουν και φάγουν ,....
Μετὰ τὴν θεομηνία του Ὠγύγου, ἡ Κνωσὸς κατελήφθη ἀπὸ τοὺς Ἰδαίους οἱ ὁποῖοι ἔδιωξαν τοὺς Τελχίνες ἀπὸ τὴν Κνωσσὸ ποὺ ὡς πρόσφυγες ἐγκαταστάθηκαν στὴν Τελχινεία Ρόδο. Στὴν Ρόδο οἱ Τιτᾶνες προσλήφθηκαν ἀπὸ Κάβειρους μεταλλουργοὺς ὡς παραγιοὶ καὶ κατασκεύαζαν Ἅρπες, δηλαδὴ γερτὰ κοφτερὰ μαχαίρια. Οἱ Τιτᾶνες στὴν σχόλη τους, ἐξακολουθοῦσαν καὶ στὴν Ρόδο ὅπως στὴν Κνωσό, νὰ δαμάζουν ταύρους καὶ συμμετεῖχαν συχνὰ σὲ διαγωνισμοὺς ταυροκαθάψειων.
5 Ιδαίοι Κουρήτες και 5 Τιτάνες (Βάκχες).
The Walters Art Museum's Baltimore USA.
Οἱ πέντε Τιτᾶνες (Βάκχες) καὶ οἱ Πέντε Ἰδαῖοι Δάκτυλοι.
Αἰγυπτιακὸ κέντημα τοῦ 5ου αἰῶνα μΧ..
Ἡ λατρεία τοῦ Διονύσου, εἰσήχθη στὴν Αἴγυπτο ἀπὸ τοὺς Πτολεμαίους τὸν 3ο αἰῶνα π.Χ. καὶ συνεχίστηκε καὶ στὴν Ρωμαϊκὴ ἐποχὴ στὴν Ἀνατολικὴ Ρωμαϊκὴ Αὐτοκρατορία (Ρωμανία) ἀπὸ τὸν 40 αἰῶνα μΧ. μέχρι καὶ τὸν 7ο αἰῶνα μΧ.,
Διονυσιακὰ Μυστήρια -Ὀρφικὰ.
Ὁ Ὀρφεὺς τὰ τελευταῖα προκατακλυσμιαῖα χρόνια, πρὶν τὸν πόλεμο Ἀθηναίων καὶ Ἀτλάντων (Τιμαῖος) θεωρεῖται ὡς ἡ πηγὴ τῶν Ὀρφικῶν τῆς προκατακλυσμιαίας πολιτισμικῆς ἐποχῆς.
Στὰ Ὀρφικὰ συγκαταλέγονται καὶ Μυστήρια ὅπως, ἐν προκειμένῳ, τὰ συνδεδεμένα μὲ Σατύρους, Κενταύρους καὶ Σιληνούς, Διονυσιακὰ Μυστήρια.
Τὰ
Διονυσιακὰ Μυστήρια τὶς μετακλυσμιαῖες χιλιετίες, οἱ μυημένοι, τὰ
συντηροῦσαν μὲ "ἱεροτελεστίες" (ὄργιο) Λατρείας τοῦ Τέλους καὶ Ἀρχῆς, μὲ
τὴν θυσία διαμελισμὸ τοῦ θεοῦ Ζαγρέα (Βάκχου) καὶ τὴν γέννηση τοῦ
ἔσχατου πρώτου θεοῦ Διονύσου (di-wo-nu-so*).
Τὰ Διονυσιακὰ Μυστήρια οἱ μυημένοι, κήρυτταν τελετουργικὰ ἔναρξη πέντε ἡμέρες πρὶν τὴν Ἐαρινὴ ἰσημερία (17η Μαρτίου) καί ἐξελισσόταν στὸ δάσος ἀπὸ "Μαινάδες" (πέντε Τιτᾶνες, θηλυκοὶ) στὸ φῶς τῶν ἄστρων, τοῦ ἀνοιξιάτικου νυκτερινοῦ οὐρανοῦ.
Οἱ Μαινάδες, "γυναῖκες" ντυμένες μὲ δέρμα ἐλαφιοῦ μὲ τελετουργικὸ ἐκστατικὸ χορὸ, μεθυσμένες καὶ ἐνθουσιώδεις "τρελὲς σὲ ὑστερία", ἔτρεχαν στὸ δάσος κάτω ἀπὸ ἤχους κρουστῶν "τυμπάνων" κραυγάζοντας "εὐοῖ" (*2).
Οἱ Μαινάδες ἔπιαναν ἄγρια ζῶα, ὅπως φίδια, ἀρκοῦδες ἀκόμα καὶ λύκους καὶ ὡς "λυσσασμένες ὑστερικὲς" μὲ σπαραγμοὺς τὰ θανάτωναν μὲ τὰ χέρια τους καὶ τὰ ἔτρωγαν ὠμά.
Σημειώσεις
*0 https://hellas-now.com/dionysiaki-latreia-stin-archaia-ellada-ekstasi-choros-fysi/*
*1 https://archive.ph/20140316162634/https://minoan.deaditerranean.com/resources/linear-b-sign-groups/d/di-wo-nu-so/#selection-21.0-21.36
di-wo-nu-so-jo, Minoan Linear A & Mycenaean Linear B
Chadwick & Ventris 1973: genitive of di-wo-nu-so
*2 "Εὐοὶ" ἢ "Εὐάν", τὸ βακχικό-διονυσιακὸ ἐπιφώνημα γιὰ νὰ ἐκφράσουν χαρά, ὑγεία καὶ ἀφοσίωση στὸν θεὸ Διόνυσο, ὅπως σήμερα λέμε τὸ ἐπιφώνημα «χαῖρε!» καὶ «ἐβίβα».
*3 Ὁ Διόνυσος μετὰ τὴν γέννησή του, ἀπὸ τὸν Δία, στὸ ὅρος Πράμνος Ἰκαρίας, ὁδηγήθηκε ἀπὸ τὸν Ἑρμῆ, γιὰ νὰ σωθεῖ ἀπὸ τὴν ζηλόφθονη θεὰ Ἦρα στὸ τόπο ἀνατροφῆς του, στὰ ὄρη Ἴδη της Φρυγίας, στὴν Ρέα (ἢ Κυβέλη), γεγονὸς ποὺ συνδέθηκε μὲ κουκουνάρι ποὺ ἀκουμποῦσε τον θύρσο του.